Foch

Ale jesteś... FOCH!

Gimnazjalistka w odpowiedź na odmówienie zaspokojenia jej potrzeb

Foch, jak sama nazwa wskazuje, jest bez sensu.

Porzekadło ludowe

Szablon:Tlepka wydzielina pochodzenia zazwyczaj organicznego. Wyróżnia się dużą gęstością i jej charakterystyczną barwą przezroczystą.

Po co?

Foch jest często używany do ataku. Jest to broń niezbyt szybkostrzelna. Jest natomiast doskonałym środkiem przeciw pojedynczym osobnikom lub, jeśli jest się doświadczonym fochownikiem lub fochowniczką, małym grupom. Jest niezbyt skuteczny przeciwko większemu gronu osób, ze względu na jego szybkostrzelność i mały zasięg. $1{\frac {foch}{min}}$, jednak niektórzy potrafią uzyskać nawet $13.68{\frac {foch}{min}}$ i więcej!

Jak?

Aby strzelić focha najpierw należy wydzielić focha. Nikt nie wie, w jaki sposób on się wydziela, po prostu w pewnych sytuacjach tak się dzieje bo tak. Następnie należy wcześniej wydzielony foch rozpędzić w stronę przeciwnika. Są różne sposoby, najpopularniejsze jest po prostu załapanie wcześniej wydzielonego focha w ręce, a następnie rzucenie go w stronę celu. Strzelanie fochem ma pewne skutki uboczne. Najczęściej, jest to zablokowanie narządu mowy, które polega na zamknięciu się. Dostępne są również specjalne narzędzie do strzelania focha, a nawet dozowniki pomagające zaaplikować odpowiednią ilość substancji.

Skutki

Uderzenie fochem nie jest dość bolesne, lecz strzelony w odpowiednie miejsce, może spowodować poważne obrażenia. Najczęściej fochem celuje się w twarz. Po oberwaniu, pozostaje zaczerwienienie skóry w miejscu oberwanym. Skutek ten utrzymuje się od 1 minuty do nawet godziny – jest to zależne od ilości fochu użytego podczas ataku.

Zwolennicy paradygmatu strukturalnego w fochologii (nauce o fochu) dzielą z kolei focha na trzy etapy:

1. Przedfosze (wydarzenia bezpośrednio poprzedzające strzelenie focha przez fochanta, czyli wystąpienie czynników fochogennych z jednoczesnym wystąpieniem gotowości fochowej u fochanta. W skrajnych przypadkach, u jednostek bardziej wyrachowanych, następuje także bilans fochowy, czyli aprioryczny rachunek zysków i strat ze strzelonego focha u fochanta);
2. Strzał właściwy (zgodnie z opisem powyżej);
3. Odfaszanie (faza trwająca od minuty do całego życia. Jej długość w 90% zależy od fochanta, w 8% od czynników fochogennych i w 2% od czynników zewnętrznych takich, jak wysokość składki ZUS, wynik meczu z Brazylią i inne).

Zobacz też

• Ferdynand Foch