Czasownik

Czasownik – część mowy przedstawiająca czynności (co się stało się?) i niektóre stany (czy on jest trzeźwy?). Nie dość, że jest odmienna to odmienia się odmiennie! Poza tym się koniuguje się.

Najnowsze badania dowodzą, iż czasowniki chorują na rozdwojenie jaźni. Ba, żeby tylko rozdwojenie. W Polsce zanotowano przypadki czasowników mające trzy osoby, a występujące w grupach kolejne trzy! Naukowcy pracują nad szczepionką, ale teraz pracują nad ptasią grypą, więc trzeba poczekać... Wracając do tematu, oto przykłady odmiany przez czasy. W stadium początkowym występuje liczba pojedyncza.

pierwsza osoba	Ja wandalizuję Nonsensopedię	Osoba zdrowa, nie potrzebuje leczenia. Wystarczy wlepić szablon w dyskusję użytkownika i po problemie, a jak się rzuca, to ban.
druga osoba	Ty wandalizujesz Nonsensopedię	Występuje przy piciu do lusterka. Stosowany często wraz z oskarżycielskim tonem.
trzecia osoba	On wandalizuje Nonsensopedię Ona wandalizuje Nonsensopedię Ono wandalizuje Nonsensopedię	Czyli zrzucamy winę na kogoś innego.

Jeżeli stan jest krytyczny, czasownik mówi o sobie w liczbie mnogiej.

pierwsza osoba	My wandalizujemy Nonsensopedię	Wymyślony przyjaciel – wszystko robią razem. Wysyp trolli, ogólnie rzecz biorąc.
druga osoba	Wy wandalizujecie Nonsensopedię	Więcej niż dwóch – lepiej wezwij egzorcystę. Znowu ten ton...
trzecia osoba	Oni wandalizują Nonsensopedię One wandalizują Nonsensopedię	Obwinianie wszystkich dookoła.

Fatalnie natomiast, jeśli pojawia się w liczbie podwójnej, ale w sumie... mądrej głowie dość dwie słowie?

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny językoznawstwa. Jeśli nie jesteś Ruskiem z bazaru – rozbuduj go.