Hannibal

Hannibal przygotowujący się do zjazdu, w tle wiwatujący kibice

Popiersie Hannibala w kartagińskim muzeum sportu

Hannibal ante portas

łac. – Hannibal w portkach Antka – sentencja

AAAAAAA!

Słonie na widok Hannibala

Hannibal (Hannibal Barkas, ur. 247 p.n.e., zm. zima 183/182 p.n.e.) – najbardziej znany kartagiński sportowiec, pierwszy złoty medalista w historii Zimowych Igrzysk Olimpijskich, zdobył go w 218 roku przed naszą erą w czasie Igrzysk w wioskich Alpach. Konkurencją, w której wygrał zjazd słoni z góry na czas.

Dzieciństwo

Urodził się w rodzinie znanych kartagińskich zjeżdżaczy w dół na słoniach. Jego ojciec był mistrzem Kartaginy w tym sporcie. W wieku 5 lat posłał on syna, Hannibala, do miejscowej Szkoły Mistrzostwa Sportowego im. Hazdrubala. Tam trenując na świnksach wprawiał się w tym sporcie. Mając 14 lat zdobył Mistrzostwo Kartaginy w kategorii poniżej 16 lat. Trzykrotnie zdobywając mistrzostwo kraju zdobył sobie prawo do startu w zjeździe słoni, podobnie jak jego ojciec. Trenować zaczął dokładnie w 17 urodziny, w zjeździe słoni osiągnął później mistrzostwo kraju w kategorii do 20 i 24 lat.

Podróże

Zdobywając już wszystkie możliwe trofea w Kartaginie postanowił wyruszyć w świat, aby promować ten wspaniały sport. W 222 roku p.n.e. wylądował na terenie Włoch, gdzie chiał nauczyć miejscowych mieszkańców, jak uprawiać ten wspaniały sport. O dziwo większość tubylców przyjęła ta nową dyscyplinę z wielkim aplauzem. Już w rok później odbyły się pierwsze Mistrzostwa Wioch, a Hannibal był gościem specjalnym. Hannibal odwiedził jeszcze kilka innych państw, między innymi Grecję, Turcję i Izrael kiedy dowiedział się, że w 218 r. p.n.e. Wiosi chcą zorganizować wielki turniej zjazdu słoni, oficjalnie nazwany Zimowymi Igrzyskami Olimpijskimi. Miały odbyć się w Alpach.

Start na igrzyskach

Hannibal wyruszył na igrzyska dwa miesiące przed ich rozpoczęciem, aby dobrze przygotować się do występu. Trasa dojazdu wiodła przez Iberię i Galię, tam jednak spotkał się z licznymi probelmami celnymi i dopiero po interwencji rzymskiego namiestnika został przepuszczony na teren Włoch. Zakwaterował się w wiosce olimpijskiej przeznaczonej dla obcokrajowców (nie Włochów) polożonej na zachód od stoków narciarskich. Słonie dotarły morzem na kilka dni przed zawodami. W czasie igrzysk odbyły się cztery przejazdy, a Hannibal wygrał trzy spośród nich zdobywając bezwzględnie złoty medal.

Czasy późniejsze

Po zdobyciu medalu Hannibal osiadł w Kartaginie, gdzie uczył swojego syna oraz innych młodych sportowców tego sportu. Pod koniec życia postanowił jeszcze raz wybrać się do Alp, gdzie zdobył swój złoty medal. Nie udało mu się, zginął w lawinie śnieżnej w okolicach wschodniej wioski olimpijskiej (a raczej tego, co z niej zostało).