Mao Zedong

Mao Zedong – pochodzący z Chin stary dziadek, autor Małej czerwonej książeczki, zbioru fraszek i rymowanek popularnego wśród chinskiej młodzieży w XX wieku. Było go dość mao, przepraszam, mało, ale nadrabiał to wielkością swojego ego.

Założył jakąś śmieszną armię, która nazwał "armią ludowo-wyzwoleńczą". Była ona złożona z niego, jego psa, jego dziadków, jego teściowej i 10000 jego dzieci (żona znikneła w tajemniczych okolicznościach).

Maoizm

Zedong wymyślił kilka dziwnych rzeczy, które potem różni ludzie nazwali "Maoizmem". Jest to wszystko spisane w "Małej Czerwonej książeczce". Pomyślał np., że warto by było zakazać trzymania zwierząt w domach, ponieważ - jego zdaniem - zżerają za dużo jedzenia. W związku z tym wydał cokolwiek drastyczny rozkaz, aby miażdzyć psie głowy. Wymyślił również "wielki skok naprzód". Polegał on na tym, że przez pięć lat cały naród miał skakać w przód. Niestety, plan nie do końca się udał, gdyż zbyt wielu ludzi umarło z głodu, zanim wszyscy się nauczyli jednocześnie jeść i skakać. Potem uznał, że fajnie by było trochę poniszczyć starożytną kulturę chińską. Z tej powodu wywołał "wielką rewolucję kulturalną". Na początku miała to być "wielka rewolucja antykulturalna", ale ktoś się pomylił i tak już zostało.

"A co to kurwa jest?" - Mao Zedong o Tai Chi

"Mam wielu fanów" - Józef Stalin o Mao

"Nie miał wąsów, co z niego kurwa za dyktator?" - Saddam Husajn o Mao

Dzieciństwo

Mao urodził się w biednej chłopskiej rodzinie, zajmującą się produkcją kapeluszy, mioteł i kalkulatorów z pędów bambusa. Komunizmem zainteresował się po tym jak został fanem Johna Lenina i jego zespołu „Red beatles”. Szczególnie spodobała mu się piosenka „Imagine all the people living in USSR”. Gdy dowiedział się, że w socjalistycznym państwie można jeździć traktorem w kołchozie był wniebowzięty. Postanowił, że jak będzie duży zostanie dyktatorem.

Armia narodowo-wyzwoleńcza

Kiedy to w 1937 roku Japonia zaatakowała Chiny w celu szerzenia pokoju na świecie, postanowił założyć terrorystyczną organizację która walczyłaby z wysłannikami pokoju. Siły japońskie w celu stłumienia powstania stosowały łagodne represje na Chińczykach. Były to między innymi przypadki spalania całych miast wraz z mieszkańcami (ten przypadek nie został udowodniony w 100%. Niektórzy eksperci twierdzą, iż Chińczycy zabijali się nawzajem z nudów). Działo się to podczas II WŚ. Gdy Niemcy, Włochy i Japonia wypowiedziały wojnę Aliantom, Mao nawiązał z nimi współpracę. Szczególnie przypadł mu do gustu Józef Stalin. Po spotkaniu z nim zaczął podobnie jak on nosić nonstop mundur, znacznie przytył, zaczął się milusińsko uśmiechać, i zapuścił krzaczaste wąsy. Z racji, że wyglądali identycznie, Mao zrezygnował z wąsów.

Panowanie

Wkrótce Japonia przegrała wojnę i została poddana wynaradawianiu i amerykanizacji. Zedong objął władzę dyktatorską w Chinach. Jego przeciwnicy polityczni przestraszyli się, wyjechali na Tajwan i schowali głowy w piasek z nadzieją, że jego ręka ich tam nie dosięgnie. Mieli rację. Z racji, że Mao zawsze kładł kubek z kawą na miejscu na mapie gdzie znajdował się Tajwan nigdy go nie zauważył. Już jako dyktator postanowił spełnić swoje marzenie z dzieciństwa. Zakupił z Rosji pierwszy w Chinach traktor. Następnie postanowił zemścić się na nauczycielach z podstawówki, którzy bili go linijką. Postanowił pójść na całość i wysłał wszystkich nauczycieli w kraju na pole ryżowe. Następnie zaczął niszczyć zabytki chińskiej kultury, ponieważ brzydko wyglądały na tle jego munduru. Uważał, że przejaw dobrej kultury, więc nazwał to posunięcie „wielką rewolucją kulturalną”. Olał też całkowicie zasdy Taj Chi. O tym aspekcie filozofii wypowiedział się "A co to kurwa jest?". Gdy Chińczycy zaczęli uciekać z kraju skacząc przez Chiński Mur powstało określenie „Wielkiego Skoku”. Potem pełnił on taką samą funkcję jak Mur Berliński. Mao zajmował się też bajkopisarstwem. Napisał tomik opowiastek i fraszek zatytułowany „Czerwoną książeczką”. Pracownicy księgarni dostali rozkaz by klientom nie zainteresowanym książeczką dawać kulkę w łeb zamiast reszty. Dzięki temu sprawnemu posunięci dziełko stało się trzecim bestsellerem w skali światowej, po Biblii i „Kocie Leonarda da Vinci”. Wkrótce zaczęło mu się nudzić, więc myślał, że fajnie byłoby rozpocząć konflikt zbrojny. Z racji że nauczycielom zaczęło się nudzić na polach ryżowych, dał im broń i wysłał do Korei. Oddał wojsko pod kontrolę Kim-Ir-Senowi, po czym zaczął obstawiać w Totomixie kto wygra. Wojna skończyła się tym, że stan granic pozostał bez zmian, Amerykańce pogniewali się na Mao, a dyktator przegrał 100 $.

Śmierć i spuścizna

Zedong dożył wieku 120 lat. Stało się tak, ponieważ stosował starożytną chińską metodę na długowieczność. Uprawiał sex, (co najmniej) trzy razy dziennie i pił hektolitry zielonej herbaty. Utrzymywał się w stanie nieśmiertelności do czasy, gdy zmarł na zawał serca. Stało się to, kiedy znalazł Tajwan na mapie. Po jego śmierci Chiny zmieniły się z totalnego zadupia w supermocarstwo. Stało się tak z powodu korzystnego ciśnienia, dobrych warunków atmosferycznych i pozytywnemu przepływowi energii, a nie jak sądzą niektórzy z powodu jego odejścia. Na jegop pamiątkę w każdym chińskim domu grzyb na ścianie jest zasłaniany jego portretem.