Michaił Bułhakow: Różnice pomiędzy wersjami
M („Michaił Afanasjewicz Bułhakow” przeniesiono do „Michaił Bułhakow” nad przekierowaniem: bez otczestwa) |
M |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Michaił Afanasjewicz Bułhakow'''(ur. 15 maja [[1891]], zm. 10 marca [[1940]]) – pisarz rosyjski znany ze swojej słabości do Małgosi. Słabość ta była tak wielka, że jedną z powieści nazwał ''[[Mistrz i Małgorzata]]'', sam oczywiście był w niej mistrzem. Jego uległa postawa wobec władz sprawiała, ze niektóre jego książki były publikowane już po 60 latach od napisania. Sam [[Stalin]] miał ponoć rzec o jego dziełach, że ''tyle wazeliny to nawet partia nie zniesie''. W dowód uznania w [[1934]] roku odmówiono mu prawa do wyjazdu z kraju. W uzasadnieniu napisano, iż partia komunistyczna nie przeżyje ani jednego dnia bez swojego drogiego towarzysza. |
'''Michaił Afanasjewicz Bułhakow''' (ur. [[15 maja]] [[1891]], zm. [[10 marca]] [[1940]]) – pisarz rosyjski znany ze swojej słabości do Małgosi. Słabość ta była tak wielka, że jedną z powieści nazwał ''[[Mistrz i Małgorzata]]'', sam oczywiście był w niej mistrzem. Jego uległa postawa wobec władz sprawiała, ze niektóre jego książki były publikowane już po 60 latach od napisania. Sam [[Józef Stalin|Stalin]] miał ponoć rzec o jego dziełach, że ''tyle wazeliny to nawet partia nie zniesie''. W dowód uznania w [[1934]] roku odmówiono mu prawa do wyjazdu z kraju. W uzasadnieniu napisano, iż partia komunistyczna nie przeżyje ani jednego dnia bez swojego drogiego towarzysza. |
||
Jego powieść ''Biała gwardia'' zebrała znakomite recenzje. [[Krytyk literacki|Krytycy]] wychwalając talent autora często zaczynali od słów: ''nic nie mówię przeciwko autorowi sztuki, Bułhakowowi, który czym był, tym pozostanie: nowoburżuazyjnym pomiotem, bryzgającym zatrutą ale bezsilną śliną na klasę robotniczą i jej komunistyczne ideały.'' |
Jego powieść ''Biała gwardia'' zebrała znakomite recenzje. [[Krytyk literacki|Krytycy]] wychwalając talent autora często zaczynali od słów: ''nic nie mówię przeciwko autorowi sztuki, Bułhakowowi, który czym był, tym pozostanie: nowoburżuazyjnym pomiotem, bryzgającym zatrutą ale bezsilną śliną na klasę robotniczą i jej komunistyczne ideały.'' |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Na motywach tej powieści powstała [[Sztuka teatralna|sztuka]], którą można było grać tylko w jednym [[teatr]]ze i tylko w [[Moskwa|Moskwie]]. Prawdopodobnie chodziło o jakieś kwestie techniczne. |
Na motywach tej powieści powstała [[Sztuka teatralna|sztuka]], którą można było grać tylko w jednym [[teatr]]ze i tylko w [[Moskwa|Moskwie]]. Prawdopodobnie chodziło o jakieś kwestie techniczne. |
||
10 marca 1940 roku Michaił zmarł w Moskwie, a rok później tow. Stalin w ramach żałoby poświęcił kilkaset tysięcy swoich |
10 marca 1940 roku Michaił zmarł w Moskwie, a rok później tow. Stalin w ramach żałoby poświęcił kilkaset tysięcy swoich rodaków w wojnie z Niemcami. |
||
{{stublit}} |
{{stublit}} |
||
[[Kategoria:Pisarze|Bułhakow Michaił Afanasjewicz]] |
[[Kategoria:Pisarze|Bułhakow, Michaił Afanasjewicz]] |
||
[[Kategoria:Rosjanie|Bułhakow, Michaił Afanasjewicz]] |
|||
Wersja z 18:52, 27 lip 2007
Michaił Afanasjewicz Bułhakow (ur. 15 maja 1891, zm. 10 marca 1940) – pisarz rosyjski znany ze swojej słabości do Małgosi. Słabość ta była tak wielka, że jedną z powieści nazwał Mistrz i Małgorzata, sam oczywiście był w niej mistrzem. Jego uległa postawa wobec władz sprawiała, ze niektóre jego książki były publikowane już po 60 latach od napisania. Sam Stalin miał ponoć rzec o jego dziełach, że tyle wazeliny to nawet partia nie zniesie. W dowód uznania w 1934 roku odmówiono mu prawa do wyjazdu z kraju. W uzasadnieniu napisano, iż partia komunistyczna nie przeżyje ani jednego dnia bez swojego drogiego towarzysza.
Jego powieść Biała gwardia zebrała znakomite recenzje. Krytycy wychwalając talent autora często zaczynali od słów: nic nie mówię przeciwko autorowi sztuki, Bułhakowowi, który czym był, tym pozostanie: nowoburżuazyjnym pomiotem, bryzgającym zatrutą ale bezsilną śliną na klasę robotniczą i jej komunistyczne ideały.
Na motywach tej powieści powstała sztuka, którą można było grać tylko w jednym teatrze i tylko w Moskwie. Prawdopodobnie chodziło o jakieś kwestie techniczne.
10 marca 1940 roku Michaił zmarł w Moskwie, a rok później tow. Stalin w ramach żałoby poświęcił kilkaset tysięcy swoich rodaków w wojnie z Niemcami.
