Slipknot

Ten artykuł powstał przy współudziale Szatanaaa! Jeżeli chcesz go rozbudować – pamiętaj, kto po nim wcześniej stąpał!

Chłopaki z zespołu bez masek

Slipknot brzmi jak nasz perkusista dławiący się kłakiem.

Billie Joe Armstrong o Slipknocie

Slipknot (właśc. Slipki Knota, tudzież Shitgniot) – amerykański zespół grupa muzyczna artystyczna, grająca muzykę dźwięki z pogranicza k-popu oraz nu metalu z domieszką pseudo metalu. Jest jedną z największych ikon kindermetalu, założony przez pozerów, którzy śpiewają o bulu i nadzieji. Zespół składa się z dziewięciu członków, z których żaden nie potrafi grać. Barbarzyńcom ze Slipknota, a także larwom, czyli fanom, wydaje się, że noszenie masek zdechłych kóz jest powodem do dumy. Dawniej nosili też kombinezony, lecz im się wszystkie zaśmierdły potem i już ich nie noszą.

Skład zespołu

Układ Corey'owy

Beztalencia ze Slipknota nadają sobie numerki, ponieważ nie mogą spamiętać swoich imion, i tak:

• #0 Sid Wilson – dziwny oszołom uwielbiający nagrywać zasuwanie suwaka w swojej kurtce. Lubi wykonywać rosyjskie tańce kozackie na scenie. Jego ulubionym zajęciem jest jednak skakanie w tłum ludzi oraz oblewanie moczem sprzętu perkusyjnego. Aktualnie kręci też z córką Ozzy'ego Osbourne'a, której też zmajstrował dzieciaka.
• #4 James Root – typowy szarpidrut, podobno był dublerem Ledgera przy Batmanie, ale go wywalili.
• #5 Craig „Jeżyk” Jones – oszołom, który bawi się na komputerze taty oraz gra na dziecięcych organkach. Fan akupunktury. Nigdy nie zdejmuje maski.
• #6 Shawn „Klaun” Crahan – tak jak Chris, wali w garnki i wyje. Dodatkowo jeszcze podczas koncertów za pomocą chińskich pałeczek nieudolnie ilustruje istotę gry na werblu.
• #7 Mickael Thomson – napakowany szarpidrut, na którego niezwykle silnie działa grawitacja. Na koncertach jest wręcz przyklejony do ziemi. Pewnego wieczoru pokłócił się ze swoim bratem i został przez niego trafiony nożem w głowę. Co najlepsze nie tylko przeżył, ale i nic mu się nie stało.
• #8 Corey Taylor – niewyżyty główny wokalista zespołu, wydaje z siebie wrzaski godne ogra z Warcrafta. Twierdzi, że nawet bez masek Slipknot podbijałby serca nastolatków. Jego szyja jest tak ogromna, że posiada własną grawitację i własny Układ Corey'owy. Ostatnio odkrył swój nowy talent, taniec na rurze w gejowskim klubie nocnym.
• #? Jay Weinberg – bliźniak Allesandro Venturelli. Dostaje orgazmu, kiedy zdrapuje tapetę ze ścian w opuszczonych fabrykach prezerwatyw. Za wszelką cenę stara się przypominać Joey'ego Jordisona, ale do dziś mu to nie wychodzi i nikt go nie lubi.
• #? Allesandro Venturella – bliźniak Jay'a Weinberg'a. Boi się ludzi, więc gra na samym tyle sceny. Jego anonimowość została przerwana wraz z nadejściem teledysku do The Debil In I, ponieważ nie miał zakrytych rysunków dziecięcych. Przez jego gigantyczne kace członkowie zespołu byli zmuszani do przerywania koncertów.

Byli członkowie

• #1 Joey Jordison – szalony kosmita uwielbiający rzucać kwiatami w doniczkach, a na koncertach tłuc w garnki. Jest zakochany w jabłkach oraz mące. Został wyrzucony z zespołu za wciąganie cukru pudru, niestety zmarł poprzez przedawkowanie cukru pudru w 2021.
• Andres Colsefini – pierwszy wokalista i walacz garnków zespołu. Zanim ktokolwiek zobaczył jego twarz, zorientowano się, że nie umie śpiewać.
• #? Donnie Steele – grał na gitarze w erze dinozaurów MFKR, lecz został oszukany przez kolegów – Anders namówił go, że po tym projekcie zaczną nagrywać muzykę do pornosów. Jednak w 1996 odszedł stwierdziwszy, że cały ten zespół jest dziełem szatana sprzeczny z jego wyznaniem. Czternaście lat później doczekał się w końcu przeprosin od kolegów. Pechowy Donnie jednak znów został oszukany – po jego powrocie do zespołu wredni koledzy dali mu trochę makaronu i podczas koncertów kazali siedzieć na backstage'u i grać ich kawałki z nut. W tym czasie na scenie wystawiana była kukła na wzór zmarłego Paula Graya, którego Donnie miał zastępować.
• #2 Paul Gray – zmarły wirtuoz kijów do krykieta. Piosenka Psychociocia (2008) opowiada o jego śmierci, gdy puścimy refren od tyłu. W maju 2010 przedawkował proszek do pieczenia. Zastąpił go kolega z dawnych lat Donnie Steele, któremu jednak poskąpiono maski i numerka. Aktualnie jego zastępcą jest Allesandro Venturella.
• #3 Chris „Pinokio” Fehn – drewniana lalka, przyjaciel Rasiaka. W zespole tłukł w garnki (te garnki larwy nazywają zestawem perkusyjnym) oraz zawodził jak wilki podczas pełni księżyca. Na początku gry w zespole wraz z drugim kotlarzem oblewali się na koncertach własnym moczem, jednak zaprzestali tych jakże oryginalnych praktyk ze względu na sprzęt elektroniczny jego właściwości żrące. Koniec końców oskarżył kolegów o to, że przez blisko dwadzieścia lat nie dzielili się z nim alkoholem i pieniędzmi w uczciwy sposób i w efekcie został wykopany z kapeli. Obecnie zastępuje go jakiś pajac z tortillą na twarzy.
• Brandon Darner – najmniej znany członek zespołu. Udało mu się zagrać dokładnie jeden koncert, po czym został odprawiony z kwitkiem na rzecz Chrisa.

Historia zespołu

Muzycy z zespołu za młodu

• 1995 – Shawn oraz Paul stwierdzili, że zrobią domówkę w stodole. Hałasy balowiczów przyciągnęły UFOludki, które grożąc, że zabiją ulubioną krowę taty Paula, zmusiły Clowna do założenia zespołu. Clown nazwał ten zespół Meld – tak nazywała się ulubiona krowa taty Paula.
• 1996 – pod wpływem dragów oraz alkoholu, powstaje pierwszy krążek zespołu pod nazwą M.F.K.R (Mamy-Fajne–Kurwa–Ryki). Podczas pracy nad albumem, chłopacy nie mogli się zdecydować, czy zespół będzie grał muzykę metalową czy disco polo, więc zmieszali oba te gatunki i zamieścili na albumie.
• 1997 – podczas przerwy w koncercie Meldu pijany Corey Taylor Swift podszedł do Clowna, by ten podpisał mu autograf. Jednakże Corey nie wytrzymał ścisku swego żołądka i z całej siły obrzygał Shawna. Shawnowi tak się to spodobało, że zaprosił Corey'a do zespołu jako głównego wokalistę. Anders, jak na małą dziewczynkę przystało, strzelił focha i odszedł z zespołu. Po tym incydencie, Clown zmienił nazwę zespołu na Slipknot, ponieważ tak brzmiały rzygi Taylora.
• 1999 – sceniczne rzygi Corey'a Taylor'a przyciągnęły wielu fanów z okolicy. Wielu z nich było znajomymi Corey'a. Ten bez zgody Clowna zaprosił ich do swojego zespołu. Między innymi w szeregach zespołu znaleźli się: Jeżyk Jeans, który nie umiejąc grać na żadnym instrumencie… remiksował piosenki Skrillrexa, by te stały się bardziej dubstepowe; Sid Wilson, który miksował mixy Jeża na swoich porcelanowych talerzach oraz Stacy Mick „Karabin” Thumson, który był zespołowym gorylem. Ostatecznie w zespole było dziewięciu członków, ponieważ większa ilość nie mieściła się na scenie. W tym składzie nagrano kolejny album zespołu. Nazwano go „Slipknot”, ponieważ… chłopaki nie byli zbyt kreatywni, by wymyślić nazwę dla albumu. Tego samego roku, Lumpy Biszkoptów zaatakowały fanów Slipknot w 1999 roku za to, że ich fani nie lubili jeść biszkoptowych ciasteczek, które sprzedawała pewna starsza pani w Des Moines, a woleli opychać się w McDonaldzie, stąd też Lumpowe Biszkopty nazwały Larwy grubasami. Nie obyło się też bez innego głupiego problemu z zespołem – Grzybową Głową, który uznał wraz jego oddanymi fanami, że ukradli im pomysł na maski. W ten oto sposób rozpętano III wojnę światową.

Żony muzyków bez makijażu

• 2001 – robaki ze Slipknota stwierdzili, że ich gatunkiem przewodnim będzie k-pop. Po ochrzczeniu decyzji trzydniową imprezą, beztalencia ze Slipknota na kacu nagrali kolejny album. Był on w pełni o nienawiści i kotkach, więc bezmózgie larwy nazwały go Jajoła na cześć łysego Andersona, który dostał raka po przesłuchaniu albumu SlipknoT. Piosenka Pięćset Piętnaście to nagranie krzyku Andersa. Najmocniejsza piosenka na albumie – Right Opposite opowiada o porzuceniach małych kotków. Rok 2001 grupa wspomina najlepiej, ponieważ każdego dnia do dyspozycji dostawali kozę… do niecnych celów. Właśnie od takowej kozy Pol Gay nabawił się wysypki na stopie, przez co na każdym koncercie drapie się gitarą po kostkach.
• 2004 – zespół chcąc upodobnić się do Metalliki, zmienił brzmienie gitar na bardziej „tru traszowe”. Corey stwierdził, że jest gejem, przez co zafarbował sobie włosy na wszystkie kolory tęczy, jednakże jego organizm bronił się przed zmianą i zrzucił z twarzy Taylora cały makijaż – wtedy to fani zobaczyli jego prawdziwe oblicze. Po nagraniu Vol. 69: (The Above Choruses), zespół zbiór przypadkowych osób został okrzyknięty najgorszym Tru Trasz Metalowym zespołem w ogóle. Tego samego roku zanotowano największą liczbę samobójstw wśród (braku) kultury emo.
• 2008 – po ogromnej fali hejtu w stronę Andersa z powodu jego odejścia z zespołu i za to, że dał się zastąpić Czorejowi, zespół stał się bardziej emo. Świadczy o tym ich album All Porn is Gone…(Dad…?) oraz najmroczniejszy utwór z płyty: Sruff, w którym wokalista śpiewa drze ryja o tym, że się tnie. Na zespół pada kolejna fala hejtu.

Pan Szatan podczas koncertu

• 2010 – stęskniony ojciec Gandalfa the Graya, wraz ze swoją ulubioną krową „Meld” wybrali się na koncert Slipknota. Pod nieuwagę ojca, krowa dał się wciągnąć w pogo. Niestety… nie wyszła z tego żywa. Zdruzgotany Pol Gay – chcąc uczcić śmierć krowy – pomieszał heroinę z sianem, przez co jego organizm nie wytrzymał i zmarł (to było wiadome – przecież Pol to świnia – a świnie nie jedzą żarcia dla krów).
• 2014 – zespół po sześcioletniej przerwie wraz z dwoma nowymi i tajemniczymi członkami (którzy zostali zdemaskowani w jeden dzień) wydaje kolejną płytę. Nazwali ją The Meld Chapter – ku pamięci ulubionej krowy taty zmarłego Pola Geja. W tekstach piosenek zawarte są przesłania, by zmarłą krowę wreszcie gdzieś pochować na Wawelu, koło jej bliskich. Decyzja Polskiego Rządu pozostaje do dziś nieznana.
• 2015 – zarówno świat muzyczny, jak i Corey wybuchł ogromnym oburzeniem, kiedy niejaki Gayne East ochrzcił się mianem gwiazdy rocka, mimo że wprawdzie tworzył bardzo nieudolny nigga rap. Corey stanął na wysokości zadania i nagrał kalkulatorem krótki filmik, gdzie wykorzystuje tajemną, gimnazjalną technikę hejtowania wobec Gayne'a odbierając mu miano gwiazdy rocka. Nie wiadomo, czemu tak gówniany filmik uzyskał popularność godną filmiku o słodkich kotach. Efekt był powalający – fani Gayne'a dostali przewlekłego bólu dupy, a Corey nagrał remix I am Hated dedykowany Gayne'owi East'owi. W tym samym roku, wszystkie kapele def metalofe mogły zazdrościć Shitgniotowi objawienia się… Pola Geya Szatana na scenie! Przez to wydarzenie, każdy z członków zespołu do dziś chodzi do psychologa, ponieważ „Pan Szatan” ich bardzo wystraszył.
• 2019 – po pięciu latach nic nierobienia robaki ze Slipknota wzięli się za lepieniem kolejnej składanki wrzasków i rzygów Corey'a. Gdzieś w połowie prac Chris Fehn miał przejrzeć papiery i zorientować się, że od dwudziestu lat Corey i Shawn robią go w chja z pieniędzmi (i zresztą nie tylko jego). Złożył wniosek nieufności i szybko został wyrzucony na zbity pysk, a na jego miejsce błyskawicznie zatrudniono kolejnego garncarza, który miał go godniej zastępować. W wakacje na sklepowych półkach ląduje kolejna płyta chodnikowa We are not your kind, która wedle zapowiedzi miała być ciężka niczym Jajoła, ale gówno z tego wyszło. Liczni fani spekulują, że Slipknot zaczyna się kończyć.

Dyskografia

Gwałcona koza

• Mate, Feed, Kill, Repeat – wydana w nakładzie 1000 egzemplarzy płyta chodnikowa. Choć jest tak zły, że członkowie zespołu nie liczą go swej dyskografii, to nawiedzone larwy dałyby się pociąć za własny egzemplarz.
• Slipknot – pierwsze kłopoty zespołu: z powodu natłoku piętnastu słabych utworów, Slipknoci nie wymyślili nazwy dla płyty.
• Iowa (Iwona) – barbarzyńcy postanowili wyjść naprzeciw twierdzeniom, że nie są tró i nagrali zbiór wrzasków i hałasu. Iowa to najbardziej wieśniacki stan w USA – Slipknoci stamtąd pochodzą, to tak nazwali album.
• Disasterpieces – jeden z tych mniej udanych koncertów – takie siki. Ku zaskoczeniu widowni, honorowymi gośćmi byli performerzy z prawicy.
• Vol. 3: (The Subliminal Verses) – niby takie nie wiadomo co, ale Grammy dostali… Ze względu na to, że Corey po albumie Iowa stracił głos, a musiał dużo śpiewać, postanowił upodobnić się do Metalliki – charczał i rzęził.
• 9.0 Live – w końcu barbarzyńcom pokończyły się pomysły na piosenki, więc nagrali na kasetę magnetofonową swój koncert, który zagrali przed kilkoma kumplami z podstawówki i tak powstał Chocapic 9.0 Live.
• Clan – następny zbiór nędznych remików: chłopcy nie mieli co nagrywać, to zainwestowali w recykling. Kilka z nich opowiada o życiu rodziny Lubiczów, a szczególnie o kochającym zespół Limp Bizkit Maćku.
• Crowz – jeszcze jeden recykling recyklingu z jeszcze gorszą jakością.
• Welcome to Our Neighbourhood – film nagrany tanią mikrofalówką, którego i tak nikt nigdy nie widział.
• All Hope is Gone – takie nie wiadomo co. Trochę ryków, trochę pralki, trochę chórku kościelnego. Chłopaki postanowili wydać płytę, gdyż nudziło im się ciągłe śpiewanie w chórkach kościelnych, a Corey dostawał do łba po papierosach i zwracał każdy posiłek.
• Jebediah – film dokumentalny w wykonaniu Slipknota jak wydoić krowę kosiarką i piłą spalinową nie dotykając rąk.
• .5: The Gray Chapter – kolejny bezsensowny płacz za zmarłym basistą. W tekstach zawarte jest przesłanie, by zmarłego Paula Gray'a beatyfikować i pochować na Wawelu.
• We Are Not Your Kind – najnowszy album Slipków. Więcej darcia ryja niż w Szarym Rozdziale, aczkolwiek znacznie mniej niż w Iwonie.

Nagrody

Płacząca dziewczynka 2013 - Corey Taylor

W świecie szołbiznesu (muzycznego) istnieje wiele kretyńskich nagród mających na celu nagrodzenie jednostki za jej dotychczasowe dokonania. Nie znając dokładnych przyczyn (oraz kwoty wydanej na łapówki), chłopakom z zespołu udało się kilka takowych zgarnąć.

• 1999 – Nagroda To nie ja! To moja Shauma! dla Mucka Thumsona za zajebiste jedwabiste włosy. „To nie ja! To moja Shauma!” – skomentował krótko zwycięzca.
• 2000 – Nagroda *Cisza* dla Jeżego Dresa za absolutną ciszę. „*Cisza*” – dodał zwycięzca.
• 2001 – Nagroda Wyrzygałem swoje płuca dla Koreja Mader Faking Tejlora za wyrzyganie swoich płuc. „Wszystko fajnie...ale czy możecie przestać bawić się moimi płucami?” – zakłopotał się wokalista.
• 2004 – Nagroda Najbardziej pedalskie włosy stulecia za… najbardziej pedalskie włosy stulecia dla Corey'a „Zombi Face” Taylora. W tym samym roku nagrodę To nie ja! To moja Shauma! zgarnął ponownie Mick „Kreatyna” Thumson. „Nadal Shauma!” – skomentował.
• 2008 – Nagroda Najlepsze plony w USA dla całego zespołu za najlepsze plony trawy polnej w USA. Dowodem chłopaków była sesja zdjęciowa z plonami.
• 2010 – Nagroda Najbardziej udawana, prawdziwa śmierć dla Pola Szarego za wstrzyknięcie zbyt dużej ilości marihuanen w żyły. Tego samego roku nagrodę To nie ja! To moja Shauma! ponownie zdobył Mickołaj „Szybkie Palce” Thomson. „SLAYER SHAUMA KA!” – dodał.
• 2013 – Nagroda Najlepszy płacz trzynastoletniej dziewczynki dla Corey'a Taylora Lautnera za artystyczną przemowę na gali rozdania nagród. „<chlip>Dz...<chlip>dzię…<chlip>kuję!” – wydukał zwycięzca.
• 2014 – Nagroda Hipster stulecia oraz(!) To nie ja! To moja Shauma! dla Jima Kaczora Donalda Korzeniowskiego za… bycie pieprzonym przedstawicielem współczesnej subkultury. „Nie Shauma!” – dodał szyderczo Jim.
• 2017 – Nagroda Taniec tysiąclecia dla Corey'a Leatherface'a Taylora za taniec na rurze w gejowskim klubie nocnym. „Właśnie zmieniłem orientacje seksualną” – dodał słodko zwycięzca.

Fan Slipknota

Fan to dość specyficzne stworzenie, wyróżniające się spośród innych następującymi cechami:

• Każdy milimetr kwadratowy swojej garderoby (czasem skóry) pokrywa napisem o oczywistej treści: Slipknot. Robi to, mimo iż garderoba najczęściej fabrycznie zawiera już ten napis.
• Każde miejsce jest dobre na niezwykle treściwe hasło „PEOPLE = SHIT”. Zatem mając w szkole fana, z pewnością na każdej ławce czy krześle znajdziemy taki napis.
• Fan Slipknota wykorzysta każdą, nawet nieodpowiednią okazję, by pochwalić się swoimi poglądami na temat swojej egzystencji: tym, że nic nie ma sensu, wszystko jest do bani i tak dalej.
• Fan uwielbia wyróżniać się z tłumu, kocha swoją inność, nie akceptując równocześnie innych typów odmienności.
• Nosi zawsze tą samą, nigdy nie praną, koszulkę Slipknota.
• Nigdy nie nosi płaszcza ani kurtki, bo to zakryłoby napis Slipknot na bluzie.
• Niekiedy, próbuje upodobnić w groteskowy sposób swoją twarz do jednej z masek noszonych przez członków zespołu. Lub najlepiej do wszystkich masek naraz.
• Nie akceptuje innej muzyki i każdy z kim się owy fan Knotóf zadaje, musi być psychofanem tego zespołu.
• Stara się mówić slangiem tró metali, uczy się 'śpiewu' Corey'a Taylor'a oraz gdy idziesz z nim ulicą wykorzystuje umiejętność Pig Skłik robiąc ci wiochę.

Ciekawostki

Muzycy w polu. Na zdjęciu widoczne plony artystów

• Wszem i wobec krąży legenda o tym, że chłopaki nie pokazują się nigdy bez masek, ponieważ są tak brzydcy, że nikt nie zniósłby ich widoku.
• Piosenka Liberate to opowieść o wyzwoleniu bananów.
• Piosenka (515) to naprawdę nagrana przez Coreya Taylora (wokalistę zespołu) reakcja Mansona na to, gdy pierwszy raz przejrzał się w lustrze.
• Podczas nagrywania utworu IOWA, Corey Taylor wraz z innymi członkami zespołu gwałcił kozę, która w późniejszym czasie ukazała się na okładce albumu o tej samej nazwie.
• Podczas nagrywania utworu Scissors, jeden z muzyków ściągnął maskę, co spowodowało wymioty u reszty członków zespołu. Wymioty te zostały nagrane i są punktem kulminacyjnym utworu.
• Szyja Corey'a Taylor'a to wynik mutacji Żyrafy i Nosorożca.
• Każdy z muzyków jest z zamiłowania farmerem, przez co sesja zdjęciowa do albumu All Porn Is Gone odbywała się w polu.