Ruch Chorzów

Ruch Chorzów – klub piłkarski utworzony w 1920 roku, 14-krotny mistrz Polski ze stadionem i siedzibą klubu przy ulicy Cichej 6 w Chorzowie-Batorym, Piłkarze grają w strojach barwy białej z różnymi odcieniami niebieskiego.

Historia

W 1920 roku zarząd oczyszczalni ścieków postanowił utworzyć klub piłkarski „FC Oczyszczalnia Chorzów”, grać w nim mieli tylko i wyłącznie pracownicy przedsiębiorstwa, dla nich powstało boisko tuż obok siedziby oczyszczalni, przy ulicy Cichej 6. W tamtym roku zatrudniająca setki Chorzowian oczyszczalnia rozwijała się i stawała coraz bogatsza. W 1939 wykupiła Klub Sportowy „Ruch Hajduki Wielkie” i zmieniła jego nazwę na Klub Sportowy „Ruch Chorzów”, do boiska na Cichej dołożono trybuny kupione na szrocie i w tej postaci stadion możemy podziwiać do dziś. Z czasem klub Ruch stał się sławniejszy od oczyszczalni, mimo to zdecydowano się pozostawić główną siedzibę klubu na dotychczasowym miejscu tzn. na terenie oczyszczalni.

Obecnie Ruch Chorzów to nie tylko klub sportowy, działa również w polityce pod nazwą Ruch Autonomii Śląska oraz udziela się charytatywnie, ale o tym później.

Kibice

Sami o sobie mówią, Śmierdziele , co w języku śląskim znaczy „ Smród ”. Stąd biorą się nieporozumienia, bo śmierdziele nie utożsamiają się z językiem polskim i Polską w ogóle. Chcą, żeby traktować ich jako Ślązaków albo przynajmniej Niemców. Dobitnie o tym świadczy ich najbardziej znana flaga „Uberschlesien”. Kibice Ruchu zagrabili sobie dorobek innego starszego klubu z okolicy – Ruchu Hajduki Wielkie, twierdząc że on tak naprawdę nigdy on nie istniał, a wszystkie 14 mistrzów Polski zdobył ich klub. Zdołali co do tego przekonać PZPN, prawdopodobnie dzięki – i tu nigdy niepotwierdzona informacja – kilku kopertom, kilku litrom wódki i zniżkom na usługi chorzowskiej oczyszczalni ścieków. Propaganda poszła w Polskę i obecnie jedynymi ludźmi którzy walczą w imię prawdy są kibice Ruchu Hajduki Wielkie, którzy malują na chorzowskich murach napisy HKS – Hajdukowy Klub Sportowy. W samym Chorzowie jest niewielu kibiców klubu z Cichej, o sile Modrych decydują teraz fan cluby z innych miast, głównie 2 największe: fanclub Katowice i fanclub Madagaskar. Oczywiście Ruch posiada fan cluby na całym świecie, jednak tylko z tych dwóch jacyś kibice przyjeżdżają na mecze do Chorzowa. Zwykle na derbowe spotkania z Górnikiem Zabrze. Górnik, to oprócz Hajdukowego Klubu Sportowego, największa kosa Śmierdzieli. Kibice obu drużyn się wzajemnie nienawidzą, a wynika to z tego, że w przeciwieństwie do KSG, Ruch nie jest w Polsce lubiany ze względu na swoją niepolskoś i swój smród. Kibice Ruchu też chcą być lubiani w całej Polsce i dlatego biją się z kibicami Górnika. Kibice Ruchu w ogóle nie lubią polskich drużyn, przyjaźnią się raczej z hiszpańskimi, najbardziej znanym takim klubem jest Atlético Madryt, chociaż smierdziele sympatyzują też z mniej znanymi, jak Tortilla Barcelona czy Flamenco Peñíscola. Jedyne polskie drużyny zaakceptowane przez Ruch to: prożydowski Widzew Łódź oraz prowatykańskie Elana Toruń oraz Apator Toruń. dostaniesz w ryj

Charytatywność

Najbardziej znanym gestem wypływającym prosto z serca Modrych było publiczne przekazanie szalika Ruchu Jerzemu Owsiakowi. Był on tak wzruszony tym faktem, że postanowił, iż jego organizacja Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy zostanie głównym sponsorem Ruchu Chorzów. Od tamtej pory piłkarze z dumą mogą prezentować na koszulkach czerwone pudełko bombonierki – symbol WOŚP. Niewiele osób wie, że Modrzy aktywnie działają w obronie praw zwierząt, szczególnie mocno zależy im na dobrym samopoczuciu psów. Akcja ma kryptonim „Chorzowski Pies” i przeprowadzana jest kilka razy w roku, a ma na celu uszczęśliwienie czworonogów, np. wspólna zabawa czy dokarmianie tych chudszych, jednak jak przekonują sympatycy Ruchu – czworonogi są najbardziej szczęśliwe, gdy człowiek szepce im do ucha miłe słówka.

Ciekawostki

• Największą legendą klubu jest Janusz Jojko – strzelec najpiękniejszej bramki w historii polskiej piłki.
• Spod stadionu wypływa rzeka Rawa, znana z intensywnego zapachu i niespotykanej barwy.