Świnia domowa
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Ojnk!!!
- Świnia o tym artykule
Ja jestem świnia
- Jerzy Urban o sobie
Jakie życie, taki rap, Jaka świnia, taki schab
- Rychu Peja o świni
Szablon:Trodzaj zwierzęcia obokdomowego-hodowlanego. Jest to dzik, który przez obcowanie z ludźmi stał się świnią.
Charakterystyka
Wykazuje się głównie sporą ilością tłuszczu, co sprawia, że nawet jak nasz ogrodowy podopieczny jest wielki, to przez swoją cechę wydaje się jeszcze większy. Jego inną własnością jest organizacja mieszkania polegająca na skupianiu w nim jak najwięcej gnoju. Najczęściej go nanoszą ludzie – właściciele, którzy karmią zwierzę pokarmem lub jedzeniem, ono odrzuca go na ziemię, organizuje po nim parę spacerów i tym samym stwarzając odchody. Po tym wysiłku tapla się w tym, co z niego wyszło, co daje jeszcze jedną cechę – smród.
Budowa
- Nos – Przypomina gniazdko elektryczne, które jednak nie razi prądem, ale może czasami kopnąć.
- Usta – Część nośna, wynosi wszystko, co do nich spadnie i przekazuje dalej.
- Tułów – Jak coś wpadnie do ust, leci przez cały tułów, a gdy zauważa, że jest w dupie, wypada.
- Ogon – Tylne zakończenie ciała. Przeważnie to, co dostaje się świni do ust prędzej, czy później też mija się z ogonkiem[1].
Zastosowanie
- Świnia jest substratem w wielu reakcjach chemicznych, których produktami są między innymi: szynka, bekon, polędwica, pasztet, gulasz i befsztyki nadziewane.
- Gdy żona kłóci się z mężem, nazywa go świnią, co też pozwala prosiakowi się szczycić.
- Także grube osoby są niekiedy nazywane świniami.
- Ferdynand Kiepski i Marian Paździoch mają IQ świni i jest to nadzwyczaj wysoki wynik jak na nich.
- Gdy podłączysz telefon lub inne pudło na prąd do ryjka świni to masz szansę usłyszeć kwiczenie !
Przypisy
- ↑ Albo od razu spadnie na ziemię