Leroy Merlin

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
To jest najnowsza wersja artykułu edytowana „13:46, 16 lut 2024” przez „Typowekonto (dyskusja • edycje)”.
(różn.) ← przejdź do poprzedniej wersji • przejdź do aktualnej wersji (różn.) • przejdź do następnej wersji → (różn.)

Dlaczego w logo Leroy Merlin jest trójkąt? Jak nie odwrócisz, zawsze jest pod górkę.

Przysłowie związane z Leroy Merlin

Lerałula Merlę, Leroj Merlin? Lerłoj Meralułę?

Przeciętny klient o Leroy Merlin

Leroy Merlin (czyt. lerła merlę) – ogólnopolska sieć obozów pracy rozlokowanych w największych wsiach Polski. Firma postała na gruzowiskach francuskiej firmy dyskontowej, działającej w podziemiach XIX-wiecznej Francji. Założycielami była dwójka gadżetomanów: Adolphe Leroy i Rose Merlin, sprzedających początkowo używane taczki oraz klejone drabiny drewniane. Interes tak się rozkręcił, że rozbudowali swoje sklepy poszerzając gamę produktów i usług. Obecnie w Polsce znajduje się 35 sklepów pod tą marką. Właścicielem sieci Leroy Merlin i kilku innych obozów pracy na terenie całej europy jest firma ADEO (Agencja Dręcząca Europejskiego Obywatela).

Pracownicy[edytuj • edytuj kod]

Pracownikiem tej firmy jest przeciętny, młody, wesoły człowiek, który jest codziennie zagrzewany do pracy poprzez demotywacyjny system nagradzania i premiowania za innowacyjność. Pensja brutto kształtuje się na poziomie pracowników konkurencyjnej firmy – Biedronka. Na szczęście pracownika są częste premie, które są przyznawane 5 razy w roku, natomiast na szczęście firmy są to premie wirtualne i czysto teoretyczne.

Typy klientów[edytuj • edytuj kod]

  • Paker – koks, który przychodzi po to, żeby doradcy handlowi mu doradzili w zakupie(czytaj: załadowali towar na wózek)
  • Łowca promocji – klient pytający o najtańsze produkty, oczekujący rabatu na każdy towar zakupiony w sklepie
  • Miły i spokojny – typ klienta, który bez zażenowania potrafi powiedzieć doradcy handlowemu lub kasjerce, że jest osobą niezastąpioną, najczęściej w słowach: Jesteś tutaj jak dupa od srania!
  • Rozmówca z wyższych sfer – jego celem jest rozmowa z dyrektorem lub kierownikiem. Nie lubi zawracać głowy szarym doradcom.
  • Baca – klient przywołujący obsługę w jedyny zrozumiały dla niej sposób… na gwizd każdy burek jest u nogi.

Pytania klientów[edytuj • edytuj kod]

Najczęściej zadawane pytania klientów:

  • Czy Pan jest zajęty? (odpowiedź sprzedawcy: nie, od siedmiu lat żonaty)
  • Czy ktoś tu obsługuje?
  • Czy tu nikogo nie ma? (a ja to kto, nikt?)
  • Czy Pan jest z drewna? (odpowiedź sprzedawcy: Z drewna był Pinokio)
  • Czy Pan jest z płytek? (odpowiedź sprzedawcy: Ze skóry i z kości)
  • Czy mogę prosić do papy (odpowiedź sprzedawcy: Chętnie, ale te kamery…)
  • Czy Pan jest stąd? (Nie, z Krakowa)
  • Chciałbym ożywić cegłę (klient z gatunku cudotwórca-wizjoner)
  • Czy Pan obsługuje farby? (aż się nasuwa odpowiedź: Nie, klientów)
  • Poproszę z oknami (jakby okna miały coś do powiedzenia)
  • Czy ma Pan hemoroidy? (pytanie o farbę antykorozyjną)
  • Czy to jest Pana działka? (aż chciałoby się mieć taką działkę i takie obroty)
  • Przepraszam, gdzie są drzwi? (pytanie klienta, który dopiero co wszedł do sklepu)
  • Jaka jest różnica pomiędzy metrem kwadratowym a bieżącym?
  • Macie papier toaletowy? (nie, ale mamy papier ścierny)
  • Jak macie otwarte 1 stycznia?
  • Co macie aktualnie w promocji?
  • Czy może mi pan uciąć?
  • Czy może mi pan włożyć?
  • Czy może mi pani pokazać w całości?

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]