Chelsea F.C.
Mamy najlepszych graczy oraz – wybaczcie jeśli jestem arogancki – najlepszego trenera.
- Jose Mourinho o sobie. Nie, nie jest arogancki
Pieniądze to nie wszystko.
- Porzekadło ludowe, pasuje do Chelsea, co nie?
Chelsea Football Club – założona w 1905 roku drużyna piłkarska z Anglii. Jej siedzibą jest Stamford Bitch. Co prawda jej właściwa historia zaczęła się, gdy Roman Abramowicz przybył w 2003 roku, aby dołączyć Chelsea do swojej kolekcji klubów piłkarskich, jednak kibice kozaczą, że ich klub posiada tradycję. Drużyna obecnie ma zaszczyt grać w Premier League, co idzie jej całkiem, całkiem i niestety nie udało się jej wygrać w zeszłym sezonie, przez mocną dyspozycję innych zespołów z De Bik Sikz. Mają sześć mistrzostw Anglii, i trochę pucharów od UEFA, w tym Czempions Lig w 2012 i w 2021. Chelsea najczęściej gra systemem 7-3-0. Głównym założeniem tej taktyki jest zamurowanie dostępu do własnej bramki i ostre kopanie przeciwnika po nogach. Pierwszy raz zastosowano ją w dwumeczu z Barcą. Pamiętamy jak się to skończyło.
Nudna historia[edytuj • edytuj kod]
E.P.R. (Era Przed Romkiem)[edytuj • edytuj kod]
W 1905 dwóch przedsiębiorcom zachciało się klubu. No to go założyli. Ich zespół nazwali od dzielnicy, Chelsea, a w herbie umieścili czarnego kutasa. Drużyna miała niebieskie różowe, toteż nazywano ich „The Gejs”, choć nie byli czarni. Na początek Różowi zajęli trzecie miejsce w czwartej lidze, którą angielska federacja dla niepoznaki nazwała League Two. I byli szczęśliwi. (Jeee!) W 1914 dostali się do finału Pucharu Anglii. I byli szczęśliwi. (Jeee!) Przegrali trzy do zera. I byli nieszczęśliwi. (Łeee...)
Przez 25 lat klub telepał się po 4 i 3 lidze. Ale w 1931 udało im się dostać do Premiership, co było niewątpliwym sukcesem. Nowy trener, Ted Drake, od 1951 reformował klub. Główną reformą było usunięcie rencisty z herbu. Jednak niebiescy musieli męczyć się 24 lata, zanim udało im się zdobyć mistrzostwo, w 1955. (Umiesz dodawać?) Potem, przez kilkadziesiąt lat utrzymywali się w Premier League, ale żadnego tytułu nie udało im się zdobyć. Jej, przepraszam, mieli Puchary Anglii, i Puchar Rasistów Pucharów. Stopniowo klub podupadał, a remont Stanford Bridge w latach siedemdziesiątych zniszczył jego finanse.
W konsekwencji leserstwa, lenistwa i gnuśności w 1989 spierdolili się do drugiej ligi, ale tylko na 4 lata. Po powrocie do Premiership grała u nich cała armia „kim on jest?”, a ich sukcesów było tyle co pingwinów na Grenlandii.
ROMEK![edytuj • edytuj kod]
W 2003 Roman Abramowicz kupił klub i dzięki swojemu geniuszowi kupił mnóstwo słynnych piłkarzy. W końcu kupili wygrali Ligę Mistrzów w 2012 roku, pod wodzą Roberto Di Matteo, którego zadaniem było uratować sezon po „wielkim” asystencie Józka, czyli Andre Villasu-Boasu, przez którego ekipa była 5. w lidze i dostała dwa szybkie i jeden spacerowy od Napoli. Również kupili wygrali Ligę Mistrzów w 2021 roku, pod wodzą Thomasa Tuchela wygrywając 1 - 0 z klubem szejków z niebieskiej części Manchesteru. Niestety w 2022 nałożono długi sankcje na Romana Abramowicza z powodu specjalnej operacji wojskowej wojny z Ukrainą. Romek musiał wyplać z tego powodu.
TODD[edytuj • edytuj kod]
Nowym właścicielem został Todd Boehly, którego celem jest doprowadzenie klubu do bankructwa dobrobytu i łamanie przestrzeganie finansowego fair play. Niestety pod wodzą Grahama Pottera w sezonie 2022/2023 postanowili sobie odpocząć poprzez zajęcie miejsca w środku tabeli. Wypierdzielili go w trakcie sezonu i tymczasowym trenerem został powracający Frank Lampard, ale to nic nie dało. Następcą Lamparda w sezonie 2023/2024 został Maurycy Poczetino Mauricio Pochettino, który poprawił sytuację przez zajęcie miejsca w górnej części tabeli, co dawało fazę play-off do Pucharu Biedronki Ligi Konferencji. Po sezonie odszedł z klubu. W czerwcu 2024 roku ogłoszono, że nowym szkoleniowcem będzie Makaroniarz Enzo Maresca.
Obiecująca kadra na sezon 2024/2025[edytuj • edytuj kod]
Bramkarze[edytuj • edytuj kod]
- Robert Sánchez (nr 1) – kupiony przed wypożyczeniem Kepy do Realu. Jeden z symbolów
ośmieszaniatransformacji klubu. - Filip Jörgensen (nr 12) – Duńczyk, pochodzący ze Szwecji. Został kupiony z Villarrealu. Może będzie grał w pucharach?
- Đorđe Petrović (nr 28) – Serb, urodzony w
SerbiiJugosławii. Raczej występujęczęstorotacyjnie. Został kupiony za dwukrotność wartości. - Kepa Arrizabalaga (nr -) – kupiony na szybko po sprzedaniu Courtoisa do Realu. Gra w kratkę, to znaczy: czasem źle, czasem fatalnie. Na sezon 2023/2024 został wypożyczony do Realu z powodu
lekkiejpoważnej kontuzji Courtois, ale tam jakoś się nie zaaklimatyzował, więc gdy się skończył poprzedni sezon to wrócił do Chelsea. - Marcus Bettinelli (nr 13) – Raczej grzeje ławę.
- Lucas Bergström (nr 47) – Fin, który był wychowankiem i był na dwóch wypożyczeniach w Anglii i we Szwecji. Po poprzednim sezonie wrócił z
rocznegokrótkiego wypożyczenia we Szwecji i grzeje ławę.
Obrońcy[edytuj • edytuj kod]
- Antonio Rüdiger (nr 2) – prawdziwy Niemiec, potężny jak przeciętna koparka. Okazjonalnie wycina przeciwników lub samego siebie na pół sezonu.
- Marcos Alonso (nr 3) – w zasadzie raczej skrzydłowy lub wahadłowy, ale z braku laku gra na lewej obronie. Piękny niczym Adonis, strzela bramki, ale w obronie jest cienki niczym Wawrzyniak.
- Andreas Christensen (nr 4) – kolejny z wychowanków, który dostał szansę po wypożyczeniu. Czasem nawet komuś piłkę zabierze.
- Reece James (nr 24) – w odróżnieniu od kolegów posiadających dwa nazwiska, sam ma dwa imiona. Jest szybki, a z jego pozostałych zalet można wymienić m.in. szybkość, prędkość oraz czas na setkę.
- César Azpilicueta (nr 28) – kapitan drużyny. Wymawiając jego nazwisko można sobie połamać język. Jest Hiszpanem i nawet wystąpił na Igrzyskach. Idealny poziom dla Chelsea.
- Kurt Happy Zouma (nr 15) – dwudziestokilkuletni Murzyn z Francji, po powrocie z kilku wypożyczeń czasem gra w pierwszym składzie. Zgodnie z drugim imieniem uśmiech z buzi mu nie znika.
Oluwafikayomi OluwadamilolaFikayo Tomori (nr 29) – wraz z kolegamifikayofikają nieźle w drużynie młodzieżowej, więc dostał szansę na debiut w dorosłej drużynie. I tę szansę wykorzystał, oczywiście po kilkunastu wypożyczeniach. W trudności nazwiska bezkonkurencyjnie zwycięża.- Emerson Palmieri (nr 33) – jeden z dwóch Włochów w Chelsea, którzy są tak naprawdę Brazylijczykami. Ściągnięty, aby zastąpić Alonso. Nie potrafi zastąpić nawet statystycznego ławogrzacza.
Pomocnicy[edytuj • edytuj kod]
Will.I.AmWillian (nr 10) – kupiony jako przyrząd do grzania ławy, gra jednak lepiej od połowy składu Chelsea. Strzelił pięknego gola przeciwko Norwich[1].- Ruben Loftus-
DzikCheek (nr 12) – zaliczył debiut w Lidze Mistrzów, co jest już sporym osiągnięciem jak na wychowanka Chelsea. Czarna szklanka, większość sezonu kontuzjowany. - Pedro (nr 11) – niechciany już w Barcelonie, sprzątnięty sprzed nosa Manchesterowi. W Chelsea też już niechciany, siedzi tam chyba z przyzwyczajenia.
- N'Golo Kanté (nr 7) – nabytek od mistrzów Anglii. Łysy Murzyn sprowadzony w miejsce Ramiresa, czyli innego łysego Murzyna. Legenda głosi, że ktoś go kiedyś nie lubił. Wtedy N'Golo przyjechał do niego na rowerze i pomógł mu zmienić zdanie.
- Jorginho (nr 5) – kolejny z brazylijskich Włochów. Dobrze strzela karne i denerwuje wychowanków.
- Mateo Kovačić (nr 17) – wypożyczony z Realu, potem zatrzymany na stałe dzięki luce w zakazie transferowym. Potężny Chorwat.
- Mason Mount (nr 19) – wysoki i strzela. Oficjalnie nauczył się gry na wypożyczeniach, nieoficjalnie w loży masońskiej.
- Callum Hudson-Odoi (nr 20) – kolejny z czarnych szklanek z dwoma nazwiskami. A szkoda, bo przed połamaniem się grał naprawdę świetnie, a teraz nie dorasta sam sobie do pięt.
- Christian Pulisic (nr 22) – nie Pulisić, tylko Pulisik, bo pomimo że Chorwat, to tak naprawdę Amerykanin. Jest nawet szybki.
- Billy Gilmour (nr 47) – młody Szkot, fan Pink Floyd.
- Marco van Ginkel (numeru pewnie nie zna nawet on sam) – co on tu jeszcze robi? To wie pewnie tylko Lampard.
Napastnicy[edytuj • edytuj kod]
- Pedro Neto (nr 7) – Młody Portugalczyk, kupiony z Wolverhampton.
MałoDużo asystuje. Jego ulubioną piosenką jest Pedro, co świadczy jego imię. - Raheem Sterling (nr -) –
JamajczykAnglik, który jestchcianyniechciany przez trenera i obawia się straty miejsca w pierwszym składzie. - Mychajło Mudryk (nr 10) – Najdroższy Ukrainiec w Premier League. Jest z drewna. Został kupiony za dwukrotność wartości.
Chukwunonso TristanNoni Madueke (nr 11) – Kolejny ciemny Anglik, którego imię jest trudne do wypowiedzenia i jest z drewna. Został kupiony za dwukrotność wartości.ArchaniołÂngelo Gabriel (nr 41) - W poprzednim sezonie był na wypożyczeniu w Sztrasburgu. Po tym sezonie wrócił i grzeje ławę. Gra anielsko.ŻłałoJoão Félix (nr 14) – Swoją przygodę z Chelsea zaczął, gdy został tam wypożyczony z Atlético w zimowym okienku transferowym w sezonie 2022/2023, ale nie został wykupiony. W kolejnym sezonie został wypożyczony do Barçy, gdziedobrześrednio grał. Na początku następnego sezonu w końcu został kupiony przez Chelsea.- Nicolas Michael Jackson (nr 15) – Senegalczyk, którego największym idolem jest Michael Jackson. Jeden z krytykowanych i dobrych graczy.
- Romelu
LakakaLukaku (nr -) – Ciemny Belg, który przygodę z Chelsea rozpoczął, gdy został kupiony z Anderlechtu w sezonie 2011/2012.DobrzeSłabo grał, więc dwa razy go wypożyczono do West Bromu, gdzie dobrze grał i do Evertonu, który go wykupił. W międzyczasie przed powrotem do Chelsea grał w Evertonie, Manchesterze United, gdzie stał się drewnem i Interze Mediolan. Wrócił do Chelsea w sezonie 2021/2022 i znowu tam słabo gra. W kolejnym sezonie wrócił do Interu na zasadzie wypożyczenia i lepiej grał aż do finału Ligi Mistrzów, gdzie zablokował strzał kolegi z drużyny, który mógł wyrównać wynik. W następnym sezonie został wypożyczony do Romy. Krążą pogłoski, że przejdzie on do Napoli. - Armando
ZBroja (nr -) – Albańczyk urodzony w Anglii, który był wychowankiem, również był na trzech wypożyczeniach w Vitesse, Southampton i Fulham. Krążą pogłoski, że przejdzie on do beniaminka Premier League, Ipswich Town. - David Datro Fofana (nr -) - Ma mniej występów, bo był na dwóch wypożyczeniach w Unionie Berlin i w Burnley. Nowy Didier Drogba.
- Deivid
WaszyngtonWashington (nr 36) – Potomek pierwszego prezydenta USA Jerzego Waszyngtona, urodzony w Brazylii. Został zapłacony za czterokrotność wartości. Grzeje ławę. - Marc Guiu (nr 38) – Młodziak miał mieć świetlaną przyszłość w Barcelonie, ale został stamtąd kupiony. Następca Fernando Torresa.
Trener[edytuj • edytuj kod]
- Enzo Maresca – ma doświadczenie w Anglii, bo zdobył mistrzostwo Statku Mistrzów z Lisami w sezonie 2023/2024 i był asystentem Pepa Guardioli w Mancheaterze City.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
- Arsenal F.C.
- Liverpool F.C.
- Manchester City F.C.
- Manchester United F.C.
- reprezentacja Anglii w piłce nożnej
Przypisy
- ↑ Phi! Przeciętny Polak i tak by strzelił lepszą