Blind Guardian: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Wszyscy Głodnianie powinni się trzymać RAZEM!!!!!!)
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:BG Concert.jpg|thumb|right|250px|Zespół w pracy, na nocnej zmianie]]
[[Plik:BG Concert.jpg|thumb|right|250px|Zespół w pracy, na nocnej zmianie]]
'''Blind Guardian''' – niemiecki zespół [[Power metal|powermetalowy]] założony przez <s>[[Kai Hansen|Kaia Hansena]]</s> grupkę [[hobbit]]ów w 1984 roku, kiedy dość mieli spożywania [[marihuana|ziela fajkowego]]. Pierwotnie nazywał się Lucifer's Heritage od objawienia, które doznali pod wpływem przedawkowania.
'''Blind Guardian''' – nieistniejący (chociaż w żadnym wypadku nie oznacza to, że zespół istniał kiedykolwiek wcześniej bądź później) zespół, grający [[power metal]] i siejący [[chaos]] oraz [[zło]] w najczystszej postaci.


==Historia==
[[Członek|Członkami]] wyżej wymienionej kapeli są Hansi "Frodo" Kürsch, Marcus "Skater" Siepen, Andre "47 palców" Olbrich (uwaga: Andre jest hologramem i ma 10 palców) oraz Frederik "D.B. Cooper" Ehmke.
W 1984 grupka hobbitów: Hansi „Frodo” Kursch, Andre „Samwise” Olbrich, Thomen „Bilbo” Stauch i Marcus „Merry” Siepen, z czego ten pierwszy prawdopodobnie będący kastratem doznała zbiorowego objawienia Lucyfera i postanowiła zacząć grać metal. Kastrata zrobili wokalistą, bo reszta niziołków miała zbyt przepite głosy by śpiewać cokolwiek innego niż [[cover]]y [[Motörhead]]. Inspirując się [[Metallica|Metallicą]]<ref>Jakże oryginalnie...</ref> zaczęli grać coś na kształt [[Thrash metal|thrashu]], tyle że bez ostrych gitar.


Niedługo potem zespół doznał kolejnego objawienia. Na ich drodze życiowej pojawił się bowiem Kai Hansen, który wyjawił im, że nazwa „Spuścizna Lucyfera” jest chałowa<ref>Tak jakby [[Helloween]], [[Gamma Ray]] czy [[Iron Savior]] nie były...</ref> i pomoże im założyć własne studio nagraniowe jeśli tylko ją zmienią. Tak zrodził się Blind Guardian. Z czasem wokalista, odkrył tajniki masteringu i zaczął śpiewy chóralnymi czynić, chociaż cały czas śpiewał tylko on sam, co wymuszało zatrudnianie chórku podczas koncertów. Gorzej było jednak, że na podobny pomysł nakładania dźwięków wpadł gitarzysta , więc pojawiła się potrzeba zatrudniania dodatkowych grajków podczas koncertów, jak na przykład wymienionego wyżej Hansena czy Pieta Sielcka. Niektórzy widzą tu jednak próbę ukrycia faktu, że Andre nie potrafi na koncertach zagrać własnych solówek.
Zespół najlepiej charakteryzują koncerty, na których członkowie zespołu zabijają oraz jedzą nagie dziewice i rzucają w publiczność kanapkami z kozim serem.


Ostatnie, trzecie objawienie miało miejsce przy przełomie tysiącleci, kiedy to zespół zamknął się w studiu na dwa lata, by wyprodukować w końcu ''A Night in the Opera'', który to album nie przypominał niczego znanego ludzkości wcześniej. Był bardziej symfoniczny niż [[S&M]] i bardziej operowy niż [[Nightwish]] z [[Tarja Turunen|Tarją Turunen]]<ref>A gitar dalej nie było słychać.</ref>. Nurt ten jest kontynuowany aż do dnia dzisiejszego.
W wolnych chwilach muzycy lubią się popluskać. Zawsze pluskają się w świeżo utoczonej krwi dziewic i kocich bebechach.
{{WEdycji}}
Ostatnim ważnym aspektem w historii zespołu było odejście


==Skład zespołu==
Muzyka tego zespołu jest charakterystyczna i nieco odmienna od innych zespołów metalowych (które faktycznie istnieją). Zdecydowanie mniej w utworach popularnego warczenia. Wokalista natomiast zdaje się być prawiczkiem (w dodatku bez jaj), który swoim piskiem mógłby kruszyć brylantowe zęby Eustachego Lakty - bossa rosyjskiej mafii.
* '''Hansi „Frodo” Kürsch''' – śpiew, gitara basowa 1985-1995
* '''André „Samwise” Olbrich''' – gitara prowadząca
* '''Marcus „Merry”Siepen''' – gitara rytmiczna
* '''Frederick „Pippin” Ehmke''' – perkusja (od 2005)
* '''Thomen „Bilbo” Stauch''' – instrumenty perkusyjne (1985-2005)

==Dyskografia==


Do tej pory nie nagrane albumy:
Do tej pory nie nagrane albumy:
Linia 39: Linia 49:
Płyty DeFałDe:
Płyty DeFałDe:
* [[2004]] – Patrzę na świat przez szklanicę (od whisky)
* [[2004]] – Patrzę na świat przez szklanicę (od whisky)
{{Przypisy}}

{{stubmuz}}
{{stubmuz}}



[[Kategoria:Niemieckie zespoły]]
[[Kategoria:Niemieckie zespoły]]

Wersja z 15:33, 6 cze 2011

Plik:BG Concert.jpg
Zespół w pracy, na nocnej zmianie

Blind Guardian – niemiecki zespół powermetalowy założony przez Kaia Hansena grupkę hobbitów w 1984 roku, kiedy dość mieli spożywania ziela fajkowego. Pierwotnie nazywał się Lucifer's Heritage od objawienia, które doznali pod wpływem przedawkowania.

Historia

W 1984 grupka hobbitów: Hansi „Frodo” Kursch, Andre „Samwise” Olbrich, Thomen „Bilbo” Stauch i Marcus „Merry” Siepen, z czego ten pierwszy prawdopodobnie będący kastratem doznała zbiorowego objawienia Lucyfera i postanowiła zacząć grać metal. Kastrata zrobili wokalistą, bo reszta niziołków miała zbyt przepite głosy by śpiewać cokolwiek innego niż covery Motörhead. Inspirując się Metallicą[1] zaczęli grać coś na kształt thrashu, tyle że bez ostrych gitar.

Niedługo potem zespół doznał kolejnego objawienia. Na ich drodze życiowej pojawił się bowiem Kai Hansen, który wyjawił im, że nazwa „Spuścizna Lucyfera” jest chałowa[2] i pomoże im założyć własne studio nagraniowe jeśli tylko ją zmienią. Tak zrodził się Blind Guardian. Z czasem wokalista, odkrył tajniki masteringu i zaczął śpiewy chóralnymi czynić, chociaż cały czas śpiewał tylko on sam, co wymuszało zatrudnianie chórku podczas koncertów. Gorzej było jednak, że na podobny pomysł nakładania dźwięków wpadł gitarzysta , więc pojawiła się potrzeba zatrudniania dodatkowych grajków podczas koncertów, jak na przykład wymienionego wyżej Hansena czy Pieta Sielcka. Niektórzy widzą tu jednak próbę ukrycia faktu, że Andre nie potrafi na koncertach zagrać własnych solówek.

Ostatnie, trzecie objawienie miało miejsce przy przełomie tysiącleci, kiedy to zespół zamknął się w studiu na dwa lata, by wyprodukować w końcu A Night in the Opera, który to album nie przypominał niczego znanego ludzkości wcześniej. Był bardziej symfoniczny niż S&M i bardziej operowy niż Nightwish z Tarją Turunen[3]. Nurt ten jest kontynuowany aż do dnia dzisiejszego.

Ostatnim ważnym aspektem w historii zespołu było odejście

Skład zespołu

  • Hansi „Frodo” Kürsch – śpiew, gitara basowa 1985-1995
  • André „Samwise” Olbrich – gitara prowadząca
  • Marcus „Merry”Siepen – gitara rytmiczna
  • Frederick „Pippin” Ehmke – perkusja (od 2005)
  • Thomen „Bilbo” Stauch – instrumenty perkusyjne (1985-2005)

Dyskografia

Do tej pory nie nagrane albumy:

  • 1988 – Przerażone bataliony
  • 1989 – Ze ślepym
  • 1990 – Opowieści prosto z zachodu
  • 1992 – Gdzieś tam
  • 1995 – Wyobrażenie drugiej strony
  • 1996 – Zapomniane bajeczki
  • 1998 – 1000 i jedna noc Śródziemia
  • 2002 – Przespana opera
  • 2006 – Roztańczony mit
  • 2010 – Krojąc czas

Do tej pory nie nagrane (bo i niby przez kogo?) single:

  • 1995 – Przeszły i przyszły sekret
  • 1995 – Katarakta (jedynie dla Japończyków)
  • 1996 – Piaskowy dziadek
  • 1998 – Lustereczko powiedz przecie
  • 2001 – Cisza! Zabiję was! (wraz z Ahmedem Terrorystą)
  • 2003 – Trubadurska piosenka (prosto z lasu)
  • 2006 – Mucha
  • 2007 – Inny dziwny ja
  • 2010 – Majaki w ciemnościach

Płyty koncertów, które się nie odbyły:

  • 1993 – U japońców na dywanie
  • 2003 – Żywy

Płyty DeFałDe:

  • 2004 – Patrzę na świat przez szklanicę (od whisky)

Przypisy

  1. Jakże oryginalnie...
  2. Tak jakby Helloween, Gamma Ray czy Iron Savior nie były...
  3. A gitar dalej nie było słychać.

Szablon:Stubmuz