Düwag N8C: Różnice pomiędzy wersjami
Ostrzyciel (dyskusja • edycje) M (nosz po prostu zawsze zapomnę) Znacznik: edytor źródłowy |
Ostrzyciel (dyskusja • edycje) M Znacznik: edytor źródłowy |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
[[Plik:Duewag M8C Bielefeld-081004.jpg|250px|thumb|M8C z Bielefield jeszcze nieświadome tego, co je spotka w Łodzi]] |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
== Konstrukcja == |
== Konstrukcja == |
||
| Linia 5: | Linia 8: | ||
== N8C w Danzig == |
== N8C w Danzig == |
||
Pewnego razu [[Dortmund]] postanowił się pozbyć swoich złomiastych N8C i zastąpić je czymś bardziej godnym miasta [[Europa|europejskiego]]. [[Gdańsk|Gdańszczanie]] natychmiast zwęszyli okazję i w [[2007]] roku wykupili od Niemców wszystkich 46 sztuk za 40 000 euro sztuka<ref>Dla porównania nowy [[Pesa Swing|Swing]] kosztuje coś koło 2 mln euro za sztukę</ref>. Potem jeszcze za [[Pies domowy|psie]] pieniądze dokupili 14 złomów z Kassel. |
|||
| ⚫ | |||
W [[2008]] gdańscy tramwajarze postanowili nieco oszpecić swoje N8C i ogłosili przetarg na modernizację. Rzecz jasna najtańszą ofertę złożył [[Modertrans]] i tak właśnie powstał [[Moderus Beta]]. Wywalono środkowy człon i zamiast niego wstawiono część niskopodłogową z dodatkowymi drzwiami, żeby babcie tramwajowe nie czuły się dyskryminowane. Dorobiono paskudne czoła, monitoring, klimę (ale tylko dla [[Motorniczy|motorniczego]]) i oklejono wszystko kilkoma warstwami plastiku. |
|||
| ⚫ | |||
== M8C w Litzmannstadt == |
|||
[[MPK Łódź]] nie chciało być gorsze od Gdańska i w [[2013]] roku kupiło 14 tramwajów M8C z [[Bielefield]] – jakież to szczęście, że w Niemczech też są sieci tramwajowe z torem metrowym, inaczej MPK jeździłoby osiemsetpiątkami do końca świata. Od razu puszczono ''nowe''<ref>Panie, Niemiec tylko do kościoła w niedzielę jeździł, nówka sztuka nieśmigana</ref> wagony na remontowaną trasę W-Z. |
|||
W [[2015]] roku [[Łódź|łodziacy]] postanowili pójść w ślady gdańszczan i zmodernizowali swoje M8C w sławnym Zakładzie Techniki MPK Łódź znanym z bulwiastości swoich [[Konstal 805Na|tworów]]. Dorobiono czoła jeszcze brzydsze niż te gdańskie, wstawiono obowiązkowy człon niskopodłogowy i ''podobno'' zmieniono coś w elektryce. Co ciekawe, każda taka modernizacja kosztuje około 1,5 mln zł, czyli parę razy więcej niż sam tramwaj. |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
{{przypisy}} |
{{przypisy}} |
||
Wersja z 14:35, 13 sie 2017
Düwag N8C – tramwaj produkowany przez szwabską firmę Düwag od 1978 do 1986. Wersja ze ściśniętymi bliżej siebie kołami jest oznaczona M8C.
Konstrukcja
N8C wyróżnia się na tle dzieł polskiej myśli technicznej obecnością drzwi po obu stronach, a także dwoma kabinami motorniczego. Wynika to z faktu, że Niemcy nie mieli co zrobić z kasą i postanowili wstawić dwa razy więcej drzwi bo możemy. Tramwaj składa się z trzech członów połączonych przegubami bez harmonijki, co drastycznie redukuje jego muzykalność. W środkowym członie szwaby przyoszczędzili[1] i nie wstawili drzwi. N8C jest wysokopodłogowy, ale żeby ułatwić babciom tramwajowym wsiadanie, Niemcy dorobili fikuśny wysuwany schodek. W środku znajduje się supernowoczesny układ rozruchu na tyrystorach[2] i piasecznice do sypania przechodniów piaskiem po oczach.
N8C w Danzig
Pewnego razu Dortmund postanowił się pozbyć swoich złomiastych N8C i zastąpić je czymś bardziej godnym miasta europejskiego. Gdańszczanie natychmiast zwęszyli okazję i w 2007 roku wykupili od Niemców wszystkich 46 sztuk za 40 000 euro sztuka[3]. Potem jeszcze za psie pieniądze dokupili 14 złomów z Kassel.
W 2008 gdańscy tramwajarze postanowili nieco oszpecić swoje N8C i ogłosili przetarg na modernizację. Rzecz jasna najtańszą ofertę złożył Modertrans i tak właśnie powstał Moderus Beta. Wywalono środkowy człon i zamiast niego wstawiono część niskopodłogową z dodatkowymi drzwiami, żeby babcie tramwajowe nie czuły się dyskryminowane. Dorobiono paskudne czoła, monitoring, klimę (ale tylko dla motorniczego) i oklejono wszystko kilkoma warstwami plastiku.
M8C w Elbing
M8C w Litzmannstadt
MPK Łódź nie chciało być gorsze od Gdańska i w 2013 roku kupiło 14 tramwajów M8C z Bielefield – jakież to szczęście, że w Niemczech też są sieci tramwajowe z torem metrowym, inaczej MPK jeździłoby osiemsetpiątkami do końca świata. Od razu puszczono nowe[4] wagony na remontowaną trasę W-Z.
W 2015 roku łodziacy postanowili pójść w ślady gdańszczan i zmodernizowali swoje M8C w sławnym Zakładzie Techniki MPK Łódź znanym z bulwiastości swoich tworów. Dorobiono czoła jeszcze brzydsze niż te gdańskie, wstawiono obowiązkowy człon niskopodłogowy i podobno zmieniono coś w elektryce. Co ciekawe, każda taka modernizacja kosztuje około 1,5 mln zł, czyli parę razy więcej niż sam tramwaj.
