Włodzimierz Majakowski

Ten artykuł dotyczy rosyjskiego poety. Zobacz też hasła o innych osobach o tym imieniu.

Towarzysze, nie strzelajcie!

Ostatnie słowa Majakowskiego przed popełnieniem samobójstwa

Włodzimierz Majakowski (ros. Владимир Владимирович Маяковский, ur. 19 lipca 1893 w Bagdadi, zm. 14 kwietnia 1930 w biurze NKWD swoim domu w Moskwie) – rosyjski (później radziecki) poeta, piewca futuryzmu i socjalizmu, za który, wbrew swojej woli lecz z entuzjazmem, oddał życie.

Życiorys

Włodzimierz urodził się na terenie Gruzji w miejscowości Bagdadi. Niejednokrotnie Majakowski powoływał się na swoje miejsce urodzenia, przypadkowo zbieżnym z rodzinnymi stronami chorążego pokoju. Od wczesnej młodości chorował na apopleksję i co rusz zalewała go krew. Przez długi czas nie potrafił się z tym pogodzić, ale po przyjeździe do Moskwy spotkał podobnych sobie i przyłączył się do nich.

Na wiecach i paradach (których tradycja przetrwała do dziś), wspólnie zalewali się krwią, a ciśnienie skakało im do niebotycznych wartości. Policzkowali przy tym każdego, kto tylko się im nawinął. Nieprzypadkowo jeden z pierwszych wierszy Majakowskiego z tego okresu nosił tytuł: Policzek smakowi powszechnemu.

Odkrył go Dawid Burluk. Pierwsze wiersze Majakowskiego utrzymane w konwencji hardcore'owego futuryzmu chwaliły postęp i równość. Widać to szczególnie w nazewnictwie np. Czerwony pociąg ciągnący klasę robotniczą po naoliwionych szynach socjalizmu. Wraz z rewolucją mógł do woli podlizywać się aktualnej władzy. Malował początkowo plakaty o tematyce rewolucyjnej, pisał artykuły do Nowego Lefa, nim jego dobroczyńcy go nie zamknęli. Dołączył do Rosyjskiego Stowarzyszenia Pisarzy Proletariackich.

Cały czas jednak związany był z środowiskiem apoplektyków. Czynnie brał udział w publicznym i demonstracyjnym zalewaniu się krwią, przy jednoczesnym policzkowaniu przechodniów. Jednak po przejęciu władzy przez ww. apoplektyków, zwanych też czerwonymi, pojawiły się pierwsze rozdźwięki pomiędzy Majakowskim a jego kolegami. Dotyczyły głównie sposobów zalewania się krwią, jak i również kwestii: w który policzek należy bić, żeby równo puchło. Jedynie w stosunku do chrześcijan nie powstały takie kontrowersje, bo przecież oni są zobligowani do nadstawiania obu policzków.

W tym czasie Majakowski popełnił duży błąd. Niektórym pisarzom nie podobały się zdobycze rewolucji. Szybko znikali. Władimir chyba nie zrozumiał tej subtelnej aluzji, bo sam poszedł w ich ślady. Niejednokrotnie prowadził kłótnie z socrealistami. Prawdopodobnie brak wsparcia ze strony otoczenia spowodował, że popełnił samobójstwo. Znaleziono go martwego w domu. Popełnił samobójstwo trzykrotnie strzelając sobie w plecy z Mosina. Po tej tragedii pochowano go na moskiewskim cmentarzu. Równocześnie zapomniano o jego błędach i twórczość Majakowskiego była szeroko rozpowszechniana. W tajemniczy sposób odnaleziono zaginione rękopisy poety, a nowe dzieła niepasujące do oficjalnego stanowiska władzy w podejrzany sposób zostały zniszczone.

Majakowski dziś i jutro!

Dziś Majakowski jest uznawany za jednego z największych czerwonych na świecie. Jest prawie tak wielki jak boski Che. Ocenia się, że gdyby stanął koło Ernesta, to sięgałby mu do pierwszego rzędu pluskiew namiętnie hodowanych w gęstej, seksownej brodzie Che (które to pluskwy opisał w jednym z tomików).

Był bardzo płodnym poetą. Obok apopleksji, policzkowania i gry w karty jego ulubionym tematem twórczości był homoseksualizm i onanizm. Wyżywał się w krótkiej formie potraktowanej tradycyjnie, czym robił perfidnie na złość współczesnym mu futurystom.

Wybrana twórczość

• Obłok w spodniach (Облако в штанах – tomik o onanizmie, 1915)
• Flet kręgosłupa (j.w. – 1915)
• Człowiek (Человек – tomik o pierwszych doświadczeniach homoseksualnych, 1918)
• O tym (Про это – tomik o grze w karty, 1923)
• Włodzimierz Ilicz Lenin (Владимир Ильич Ленин – tomik o pierwszej i najsilniejszej miłości Majakowskiego, 1924)
• Dobrze (Хорошо! – j.w., 1927)
• Pluskwa (Клоп – wspomnienie wspaniałej, seksownej brody boskiego Ernesto, 1929)
• Łaźnia (Баня – wspomnienia o wspólnej kąpieli z Leninem, 1930)
• Na cały głos (tomik o orgazmie, 1930)