Foo Fighters
Foo Fighters – zespół muzyczny grający coś pomiędzy hard rockiem a grungem.
Historia[edytuj • edytuj kod]
W 1994 roku, po rozpadzie Nirvany, Dave Grohl stwierdził, że może ze zwykłego garotłuka przeistoczyć się we frontmana. Założył zespół o nazwie Foo Fighters (ang. UFO z lat 1939-1945). Po tym jak Krist Novoselic, basista Nirvany, powiedział, że nie będzie grać z nim w zespole bez Cobaina, Dave poczuł w sobie żyłkę multiinstrumentalisty i stwierdził, że da radę sam nagrać płytę. Chwycił za automat perkusję, bass, gitarę elektryczną i co się jeszcze dało. Nagrał bez problemu 11 kawałków, jednak kiedy w X-Static sam sobie nie dał rady i musiał wynająć do pomocy drugiego gitarzystę, Dave się załamał i dobrał pozostałych muzyków. Tak powstało Foo Fighters. Zespół niedawno zagościł w Krakowie, gdzie pokazał, że prawdziwy rockowy zespół nie potrzebuje toitoiów na swoim koncercie.
Dyskografia[edytuj • edytuj kod]
- Foo Fighters – pierwsza płyta, na której Grohl gra na większości instrumentów
- The Colour and the Shape – druga płyta, nagrana już przez cały zespół
- There Is Nothing Left to Lose – trzecia płyta zespołu, na której uczą się latać (Learn to Fly)
- One by One – czwarty z kolei album zespołu, na której wspominają swoje dotychczasowe życie (All My Life i Times Like These)
- In Your Honor – dwupłytowy album, w którym druga, w całości akustyczna płyta jest wyrazem solidarności z grunge'owcami, których nie stać na zapłacenie za prąd
- Echoes, Silence, Patience and Grace – szósta płyta, po której zespół zawiesił działalność; możliwe było, że miał to być początek jego końca, gdyż występuje na nim zjawisko OIKISZ (Odkryliśmy Instrumenty Klawiszowe i Są Zajebiste), które przyczyniło się do upadku niejednej rockowej kapeli
- Wasting Light – wielki powrót zespołu. Ten krążek jest zajebisty głównie dlatego, że do kapeli powraca zbiegły z warszawskiego pierdla Pat Smyra. Chwyta w łapy jakiegoś przestarzałego Gibsona Les Paula, z prywatnej kolekcji Ray'a Charlesa i wymiata na nim splagiatowane solówki Heada z Kornu. Jego popisowym numerem jest „Bridge Burning”, w którym Dave żali się, że spalił mu się most do fabryki cukierków. W tym albumie uczą się chodzić „(Walk)”
- Sonic Highways – album wydany w 2014 roku. Każda z ośmiu piosenek została nagrana w innym mieście, w odpowiednim klimacie i atmosferze danego miasta. Zespół jednoczy wszystkich znanych, starych muzyków i pozwala dołożyć dźwięk ze swojego wiosła! Ten album jest hołdem dla muzyki Rockowej.
- Concrete And Gold – dzieło wydane w 2017 roku. Są już starzy i niefajni, laski już na nich nie lecą. Uczą się biegać „(Run)”, a Dave chwali się, że nikt się nie dowie o tym, że ma silnik ze złota (co jest okropnym pomysłem, bo WYBUCHNIE).
Ciekawostki[edytuj • edytuj kod]
- Według Windows Media, album 'Echoes, Silence, Patience and Grace' jest albumem popowym.
