Guinea Pig

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Guinea Pig (pol. Królik doświadczalny, jap. Za ginnipigu) – japońska seria sześciu filmów zaliczane do rodzaju gore. W zamierzeniu twórców film miał nieść za sobą przesłanie, lecz tak naprawdę zależało im na jak największym zszokowaniu odbiorcy i powodowaniu u niego odruchów wymiotnych. Przyczynia się do tego nagroda na najbrutalniejszy film – Golden Gore Awards, której istnienia nikt nie zdołał potwierdzić.

Seria dotyka poważnych problemów i zagadnień jak głód na świecie, wojna w Iraku, zanieczyszczenie środowiska. Dotychczas żaden z widzów nie odnalazł nawiązań do wyżej wymienionych tematów. Sposób przedstawienia jest bardzo realistyczny i okrutny, co przyciąga nastolatków spragnionych emocji. Twórcy przeszli samych siebie tak bardzo, iż Charlie Sheen doniósł na nich za prawdziwe mordowanie aktorów. Z odtwórcami mordowanych nie udało się skontaktować, ale reżyser został oczyszczony z zarzutów. Guinea Pig charakteryzuje się również fabułą pełną zwrotów akcji i efektownych wybuchów. W serii zagrali sami doświadczeni aktorzy.

Film jest odtwarzany w japońskich szkołach podstawowych, gdyż ukazuje bogate walory edukacyjne – szczególnie z dziedziny ludzkiej anatomii. Przy okazji istnieje szansa, iż pojawi się kolejny reżyser azjatyckich filmów gore.

Devil's Experiment[edytuj • edytuj kod]

Film, w formie kasety video, opowiada historię torturowanej kobiety przez nieznanych złoczyńców. I tak przez 42 minuty. Najśmieszniejszy w tym wszystkim jest fakt, że ofiara nie została zgwałcona. Pojawiają się przezabawne i szydercze sceny oscylujące wokół czarnego humoru – przypalanie, zabawa z jelitami czy przekłuwanie szpilą oka. Telewizja japońska w ramach testu puściła film w godzinach największej oglądalności, co spowodowało większe zainteresowanie naukami biologicznymi. Wskaźnik samobójstw i zabójstw nie był obliczany.

Flowers of Flesh and Blood[edytuj • edytuj kod]

Zdecydowanie jedna z najzabawniejszych części. Pewien przebrany za samuraja mężczyzna porywa kobietę, aby we własnym domu zabawiać się z nią w chore gierki. Oczywiście ofiara nie dożywa ich końca. Największą rzeszę fanów film zebrał w FBI, które przeanalizowało film od początku do końca kilka razy. Również przy okazji tego tworu doszło do „wypadku”, w Japonii zamiast kaset video z bajkami dla dzieci pojawiła się właśnie Guinea Pig 2. Licznik studentów biologii po kilku latach wzrósł o kilkanaście procent. Wskaźnik samobójstw i zabójstw obliczono, ale rząd nie podał go do wiadomości publicznej.

He Never Dies[edytuj • edytuj kod]

Film opowiada historię człowieka, który jak większość japończyków, usiłuje popełnić samobójstwo. Jednak w przeciwieństwie do reszty nie potrafi umrzeć. Co w takim przypadku robi racjonalnie myślący człowiek? Oczywiście jak główny bohater trzeciej części GP, będzie usiłował skatować się jeszcze bardziej! Tym razem film w Japonii włączono do państwowego programu edukacji i jest puszczany w przedszkolach.

Mermaid in a Manhole[edytuj • edytuj kod]

Wbrew pozorom nie jest to kolejna część filmu o Ariel, choć też opowiada o syrenie. Tą bowiem znajduje główny bohater – malarz. Chce ją namalować, lecz stworzenie zaczyna gnić. To bardzo smutna opowieść, a jednocześnie bardzo chora i ryjąca beret. Film jest stosowany jako skuteczny środek powodujący torsje. Japońscy naukowcy opracowują program, który będzie mógł już nienarodzonym dzieciom przekazywać obrazy z filmu. Efekt jest nie znany, ale pomysł świetny, czyż nie?

Android of Notre Dame[edytuj • edytuj kod]

Wbrew pozorom nie jest to historia o Quasimodo, lecz o tworzeniu frankensteino-podobnego stwora przez zwariowanego karła, który usiłuje wyleczyć swoją nieuleczalnie chorą siostrę. Dzieło obrzydliwe i nie tak śmieszne jak poprzednie części, co skazało piątkę na krytykę fanów. Rząd nic z tym filmem nie zrobił, gdyż każde dziecko ma je w swojej kolekcji.

Devil Woman Doctor[edytuj • edytuj kod]

Ostatnia część opowiada historię transwestytki i demonicznej pani doktor. Ukazuje ona ciekawe i bardzo realistyczne życie w Japonii – eksplozje głów, kanibalizm, żywe trupy. Film jest uznawany na świecie za najlepszy dokument o kraju Kwitnącej Wiśni.