Wróbelek Elemelek
Wróbelek Elemelek (ur. 1955, żyje do dziś) – bohater książek dla dzieci autorstwa Hanny Łochockiej.
Krótka charakterystyka[edytuj • edytuj kod]
Jest to odrażająca moralnie postać, która (o zgrozo!) jest bohaterem bajek dla dzieci. Ohydne to ptaszysko scharakteryzować można za pomocą siedmiu podstawowych właściwości, to jest:
- Pycha – Elemelek jest zarozumiałym bucem i wszędzie nieproszony wcina swoje trzy gorsze, choć każdy ma już go serdecznie dość.
- Chciwość – widoczna jest najlepiej w scenie otwierającej historyjkę – Kamizelka Elemelka.
- Nieczystość – Elemelek zwykła składać niemoralne propozycje bez cienia wstydu (być może dlatego spotykają się z aprobatą Ja na plaży dziób opale, ty – ogonek. Doskonale! – mówi myszka) . Podejrzane moralnie relacje łączą Elemelka z jego sąsiadką – wiewiórką, od której często przyjmuje prezenty, co pozwala mniemać, że utrzymuje się ze sponsoringu.
- Zazdrość – Elemelek był żałośnie powierzchowny, zaś przedmiotem jego zawiści stawały się najczęściej dobra materialne np. stroje (Czemuż piórka wróbelkowe wcale nie są kolorowe? Inne ptaszki się wystroją, w jakąś barwną szatkę swoją).
- Nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu – widoczne jest to zwłaszcza na weselu córki sowy w czasie którego Elemelek tak się obżarł, że nie mógł tańczyć, aż w końcu wypadł z dziupli na ziemię. Porównaj: historyjka Jak Wróbelek Elemelek był proszony na wesele (z tym kisielku podje troszkę, z tym przełamie się pierożkiem, z tamtym zje komarze sadło… Oj, pojadło się, pojadło!).
- Gniew – ten wróbel zwykł się wk… znaczy… eee… denerwować bez powodu i mieszkańcy lasu niesłusznie potraktowali ów przejaw patologii jako constans nie wymagający działań resocjalizacyjnych.
- Lenistwo – widoczne jest dobrze, w jego osiągnięciach intelektualnych, a raczej ich braku. Elemelek pozbawiony był zupełnie aspiracji samorozwojowych (i wróbelek, przyznam z żalem, nie powtórzył liter wcale) i ściągał od kolegów, bez pytania ich o zgodę (więc wróbelek, trudna rada, zerka bokiem do sąsiada).
Jakby tego było mało, ów wstrętny wróbel cechuje się również:
- brakiem troski o higienę osobistą (Trzeba będzie umyć szyję, choć we wtorki jej nie myję);
- pochodzeniem z rodziny o rysach patologicznych, która bez stałego miejsca zamieszkania koczowała po opustoszałych parcelach, przydzielonych jej przez pomoc społeczną (- A gdzie pan jest urodzony? – W porzuconym gnieździe wrony);
- brakiem własnych poglądów politycznych i podatnością na wpływy zindoktrynowanych przez prawicowych oszołomów przyjaciół (Myszka była bardzo miła, więc berecik mu kupiła);
- rozsiewaniem i kumulowaniem plotek oraz chętnym przyjmowaniem we własnym domu prymitywnych plociuchów (bo to gołąb wpadł z wizytą, opowiadał tamto i to, potem myszka jedna mała przebiegała, coś dodała);
- ignorowaniem przepisów ruchu drogowego, narażaniem się na gniew służb mundurowych (patrz: historia „Jak Wróbelek Elemelek leśną dróżką szedł w niedzielę” – Muszę zrobić ci wymówkę: byłbyś oto zdeptał mrówkę, bo przez dróżkę, tę brzozową, szedłeś dziś nieprawidłowo);
- brakiem poszanowania tradycji rodowych, co ja mówię tradycji! To ptaszysko nawet nie pamięta, jak miał na imię jego dziadek! (– Imię ojca? – Świszczypałek. – Imię dziadka? – …Zapomniałem…).
Warto również zwrócić uwagę, że ciągłe powtarzanie tego, jak bardzo Elemelek lubi dzieci ma charakter dwuznaczny i pozwala podejrzewać, że lubi on dzieci tak jak Samson, a nie jak Korczak. Chodzą słuchy, że stowarzyszenie „Dziecko w sieci” usunęło stronę domową tego cholernego wróbla, gdyż zawierała treści niezgodne z nowelizacją ustawy tyczącej się przeciwdziałaniu pedofilii.
Więc dlaczego jeszcze tu jest?[edytuj • edytuj kod]
Dlaczego zatem nasz kochany minister edukacji nie wyrzuci przygód tego zakichanego ptaszyska z listy lektur szkolnych? Odpowiedzi należy szukać w historyjce „Jak wróbelek na wycieczkę z myszką wybrał się nad rzeczkę”, która zdradza upodobania polityczne Elemelka. Z bezpośrednich zwrotów można wywnioskować, ze Elemelek jest bardzo blisko elit rządzących: Ach, kaczorze, mój kaczorze, niech nam kaczor dopomoże! (…) I uplotę dziś z wieczora szalik z trawy dla kaczora, bo odwdzięczyć się wypada, że trud sobie dla mnie zadał.
Wszystkie cytaty pochodzą z: Hanna Łochocka „O wróbelku Elemelku”, Poznań 1982. Przed czytaniem skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.
