Death

To wszystko jego wina

Plik:Death-logo.jpg

Logo

Toż to szatan!!!

Death (ang. Niebyt) – amerykański zespół death metalowy założony w 1984 przez Chucka Schuldinera. Trudno tu mówić o założeniu, gdyż była to tylko zmiana nazwy z Mantas.

Muzyka

Death grał death metal, lecz nazwa gatunku, wbrew obiegowej opinii, nie pochodzi od nazwy zespołu a od kawałka Death metal innego zespołu – Possessed. Na demach i pierwszych dwóch albumach, było to typowo deathowe napierdalanie, jednakże słyszalne były solówki, co w death metalu nie występuje; z każdą kolejną płytą muzyka stawała się coraz bardziej progresywna.

Skład

Trudno tu mówić o składzie. Schuldiner był jak Mustein i ciągle zmieniał skład. Chuck jednak przebił Dave'a, i na każdej płycie grał kto inny. Warto zaznaczyć, iż pierwszy album nagrał prawie sam, jedynie z pomocą perkusisty i osoby włączającej nagrywanie w magnetofonie. Ciekawe jest także to, iż Chuck potrzebował składu tylko po to, by móc grać koncerty. Sam nie dał niestety rady utrzymać dwóch gitar i basu siedząc przy perkusji.

Koniec kariery

W 2001 roku Chuck, ludzie z Death i Control Denied znudzili się graniem, ale byli tak zajebiści, że fanom nie spodobałoby się rozwiązanie ich ulubionych zespołów. Tak więc pomysłowy Chuck wymyślił, że umrze i to będzie wystarczającym powodem do zakończenia działalności. Udało mu się wyciągnąć jeszcze trochę kasy dla ludzi z zespołu mówiąc, że potrzebuje na leczenie. Jako przyczynę zgonu podano raka – dużo tego cholerstwa, więc nikt nie będzie się czepiać.

Dyskografia

Scream Bloody Gore (1987)

Tytuł albumu to miłe słowo w kierunku pani Tipper Gore – pomysłodawczyni nalepek Parental Advisory Explicit Content. Natomiast muzyka na tym albumie jest określana przez profesjonalnych krytyków muzycznych jako:

Mocne pierdolnięcie na nisko zestrojonych gitarach, perkusją jak helikopter, i potępieńczym wokalem skazańca przed śmiercią

Opis ten zawiera po części nieprawdę. Gitary nie były strojone nisko, struny były tylko luźno założone, a zamiast perkusji zastosowano karabin półautomatyczny i tamburyn. Nieumiejętności wokalne wynikały z tego, że Chuck olał szkołę, szczególnie rytmikę i muzykę.

Leprosy (1988)

Muzyka na tym albumie nadal była death'owym napierdalaniem, ale zaczęły się pojawiać bardziej rozbudowane kompozycje i trudniejsze solówki. Bardziej zauważalne były zmiany tempa. W jednym utworze zmieniało się z 30 na 260 BPM kilkanaście razy, głównie dzięki zmianie w sekcji rytmicznej półautomatu na CKM. Najciekawsze jest to, iż mimo obecności basisty Chuck sam nagrywał ścieżki basu. Recenzenci i krytycy mówią o zbytnim skomplikowaniu materiału, choć tak naprawdę przyczyną był brak obycia basisty z instrumentem innym niż harmonijka ustna diatoniczna.

Warstwa liryczna nie obejmowała już horrorów, głównie dlatego, że Chuck nie opłacił kablówki. Jako że publiczna była za darmo, Chuck zaczął czerpać pomysły z emitowanych tam programów przyrodniczo-edukacyjnych. Gołym okiem widać nawiązania do medycyny, tytuły nawiązują do nazw chorób, ich objawów lub niechęci do sztucznego podtrzymywania życia.

• Leprosy(1988) – album o jakże często spotykanej chorobie – trądzie.
• Spiritual Healing(1990) – o zbawiennym wpływie spirytusu na ludzki umysł.
• Human (1991) – Chuck odkrył, że jest człowiekiem. To temu, mimo iż lubił zwierzęta, one za nim nie przepadały.
• Individual Thought Patterns (1993) – pomyślał jestem człowiekiem, zacznę sam myśleć.
• Symbolic (1995) – w Polsce zobaczył kutasa na murze i pomyślał co to za dziwny, mistyczny, pewnie pogański, znak? Nie wiem, ale to zajebisty temat na płytę!.
• The Sound of Perseverance (1998) – chłopcy z zespołu zobaczyli, że wytrwały człowiek wydaje taki dziwny dźwięk. Wzięli go jako motyw do riffu, i mieli pomysł na tytuł.