Kill 'Em All: Różnice pomiędzy wersjami
(→Utwory) |
|||
Linia 7: | Linia 7: | ||
==Utwory== |
==Utwory== |
||
# '''Hit the Lights''' – |
# '''Hit the Lights''' – Piosenka opowiada o przednim światle w Polonezie Ulricha, które rozwalił mu jakiś dresiarz. |
||
# '''The Four (W)hor(e)semen''' – kołwer hitu Megadeth ''The Mechanix'' (poruszony temat seksu), najtrudniejszy technicznie, bo oryginał grany jest przez Mustaine'a na orkiestrę smyczkową. |
# '''The Four (W)hor(e)semen''' – kołwer hitu Megadeth ''The Mechanix'' (poruszony temat seksu), najtrudniejszy technicznie, bo oryginał grany jest przez Mustaine'a na orkiestrę smyczkową. |
||
# '''Motorbreath''' – podróbka nigdy niepublikowanego utworu [[Motörhead]]. |
# '''Motorbreath''' – podróbka nigdy niepublikowanego utworu [[Motörhead]]. |
Wersja z 17:20, 13 sty 2010
Kill'em All – wydana tylko w Japonii płyta z bootlegami i coverami zespołu metalowego Metallica.
Powstanie
Płyta powstała, gdy Dave Mustaine wyrzucił ze swojego zespołu Megadeth Jamesa Hetfielda, Larsa Ulricha i Cliffa Burtona po ostatnim koncercie trasy koncertowej We're on Tour, We Break Up... So What? w Hawanie. Powodem była ich notoryczna (w porównaniu z Mustaine'm) abstynencja. Przygnębieni tym koledzy postanowili założyć swój zespół. Pierwszym gitarzystą prowadzącym został chłopak do rozwożenia pizzy, ale szybko przeniósł się do Rage Against The Machine i zastąpił go okoliczny alfons Kirk Hammett. Niedługo potem wpuszczono ich do studia, musieli jednak nosić ochraniacze na butach i myć ręce przed każdym posiłkiem.
Problemy z tytułem
Początkowo album miał nazywać się "Metal Up Your Ass", ale Ulrich uznał, że będzie się to kłócić z metroseksualnym wizerunkiem grupy z okresu Loada i Reloada, pies (w eufemistycznej wersji) bombki trzasnął, choinki nie stało.
Utwory
- Hit the Lights – Piosenka opowiada o przednim światle w Polonezie Ulricha, które rozwalił mu jakiś dresiarz.
- The Four (W)hor(e)semen – kołwer hitu Megadeth The Mechanix (poruszony temat seksu), najtrudniejszy technicznie, bo oryginał grany jest przez Mustaine'a na orkiestrę smyczkową.
- Motorbreath – podróbka nigdy niepublikowanego utworu Motörhead.
- Jump in the Fire – 4 minuty ciszy...
- Anesthesia (Pulling Teeth) – słynne solo perkusyjne Jamesa Hetfielda. W tle można usłyszeć bardzo prosty riff basowy Cliffa Burtona, który tak naprawdę grany jest z plejbeku (Burton w trakcie nagrywania Kill 'Em All jadł kanapkę).
- Whiplash – piosenka traktująca o tym, co się dzieje, gdy ktoś za mocno przykłada się do gry na gitarze i robi sobie krzywdę.
- Phantom Lord – refleksje metalowców-aluminiowców nad tym, co będą robić w przerwach między nagrywaniem bądź chlaniem, gdy zepsuło się Atari.
- No Remorse – o tym, jak to bezlitosny potrafi być kac. James napisał na ten temat piosenkę po jednym z kolejnych wyjść z izby wytrzeźwień.
- Seek and Destroy – nie do końca udana próba skołwerowania piosnki Acid Drinkers.
- Metal Militia – kolejna ballada, podobna do Hit the Lights, posiada 2-sekundową solówkę Kirka Hammetta graną na jego rzęsach.
Próby odgrzewania kotletów
- W 1981 nie doszło do skutku wydanie limitowanej reedycji australijskiej, na której miały znaleźć się takie bonusy, jak Sandman, Frantic czy połówka Starogardzkiej, gdyż Hetfield wział ją na raz (i ustał!).
- W 2001 szatański Slayer nagrał tribjutalbum dla Kill'em All, zatytułowany God Kills Us All, unikatowy głównie ze względu na całkowity brak zainteresowania dziełem Metalliki i rekordową ilość fucków pod adresem Boga.
Proces z Napsterem a popularność albumu
Na przełomie 1999 i 2000 Lars Ulrich wypowiedział wojnę rzeszy fanów na całym świecie, po tym jak na serwerach programu P2P Napster zamieszczono jego gacie z wyrytym tekstem jednego z utworów z Kill'em All:
No life 'til browar / We'll drink our asses off tonight / We've got Budweiser / What we want to drink is Lights / Well all Lights, yeah / When we start to drink / We never want to stop again / Drink the Lights!
Ulrich zaskarżył Napstera do Komisji Kontroli Gier i Zakładów, która uznała jego użytkowników winnymi ściągania gaci z naruszeniem praw autorskich i orzekła odszkodowanie na rzecz producenta piwa. Po tym wydarzeniu gwałtownie wzrosła sprzedaż albumu - Stadion Dziesięciolecia ogłosił nawet opchnięcie setnej kopii.
Koniec
Powszechnie wiadomo, że Metallica (tak jak wszystko) skończyła się właśnie na tej płycie, a później to już tylko komercha.