Gestapo

Czy to marmurowy oddział ZUSu? Nie, siedziba Gestapo!

Geheime Staatspolizei (z przyjemnym dla ucha skrótem Gestapo) – tajna niemiecka policja utworzona 26 kwietnia 1933 roku, mająca za zadanie pilnować, by każdy w III Rzeszy i promieniu 100 kilometrów od jej granic kochał Führera, jego ideologię, owczarka niemieckiego i angielski wąsik.

Historia

Zaraz po dojściu Adolfa do władzy jego prawa nerka i ręka, Hermann Göring postanowił przypodobać się nowemu szefowi i utworzyć tajną policję. Wyszło mu to znakomicie – jednostka była tak tajna, że nawet jej pracownicy, myślący, że pracują w biurze obsługi klienta w Lidlu, nie zdawali sobie sprawy, że do niej należą. Niedługo po tym gestapowcy wyżebrali u Führera ważne przywileje – noszenia gustownych, czarnych płaszczy oraz możliwości egzekwowania prawa, samemu stojąc ponad nim. W praktyce oznaczało to, że funkcjonariusz mógł zabić 5-letnie dziecko, które niechcący wybiło szybę i jeszcze dostać za to medal.

W praktyce praca Gestapo polegała na przyjmowaniu donosów, które miał obowiązek składać każdy obywatel Rzeszy. Nie było to trudne zajęcie, zwłaszcza gdy targani patriotycznymi uczuciami Niemcy donosili sami na siebie, otrzymując za to w zamian skrócenie czasu śledztwa. Dużo roboty mieli gestapowcy po zajęciu Polski przez Wehrmacht, przede wszystkim podczas konfiskowania wszystkiego, co nie było przyspawane do gruntu: radioodbiorników, rowerów, czajników, cyklotronów i innych, wartych fortunę na skupie złomu sprzętów.

Po upadku Trzeciej Rzeszy i zakończeniu II wojny światowej, w demokratycznych/demokratycznych inaczej Niemczech zabrakło miejsca dla funkcjonariuszy Gestapo, gdyż postawiono na nieefektowne i humanitarne metody śledztwa. W tej sytuacji, w 1945 roku, formacja została rozwiązana. Przynajmniej oficjalnie, kto wie, może podręczniki do historii kłamią…

Sukcesy

Paul O., skazany na śmierć za nie śmianie się z sucharów Hitlera

• 17 listopada 1933 – odebranie lizaka żydowskiemu dziecku. Lizak, po stwierdzeniu koszerności, został zneutralizowany w piecu w Dachau.
• 14 lutego 1934 – po donosie od życzliwych sąsiadów został aresztowany mężczyzna, oskarżony o posiadanie w domu obrazu przedstawiającego krajobraz bagienny, większego niż portret Führera. Niestety, delikwent zmarł w czasie śledztwa, pewnie na zawał, o czym świadczą połamane żebra i nogi.
• 2 lipca 1935 – nauczenie pływać stylem grzbietowym funkcjonariusza z Frankfurtu nad Menem.
• 5 lipca 1935 – pogrzeb tego samego funkcjonariusza.
• 29 grudnia 1937 – aresztowanie listonosza za roznoszenie podejrzanych politycznie ulotek Media Marktu.
• 22 listopada 1938 – aresztowanie mężczyzny, który doniósł na samego siebie, że zabił Adolfa Hitlera. Wyrok – łamanie słoniem.
• 11 października 1940 – skonfiskowanie czterech litrów bimbru pewnej polskiej rodzinie. Bimber został unieszkodliwiony w barku miejscowego Kriminaldirektora.
• 19 września 1942 – największy sukces Gestapo – okopanie się w wodzie. Trwają prace nad wywróceniem hełmu na lewą stronę.
• 7 grudnia 1942 – aresztowanie sprzedawczyni w kiosku, która sprzedawała wadliwe długopisy, przez co śledztwa niepotrzebnie się przedłużały o 15 minut.
• 2 maja 1945 – spalenie wszystkich dokumentów by nie wpadły w ręce wroga. Dla pewności i wyższej temperatury w piecu spalono także kilkuset funkcjonariuszy.

Zobacz też

• Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników
• Schutzstaffel
• Wehrmacht

HZobacz więcej artykułów w portalu o historii.