Jane's Addiction: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
| (Nie pokazano 22 wersji utworzonych przez 15 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Perry Farrel.JPG|thumb|150px|Perry podczas tworzenia [[moc|aury]]]] |
|||
'''Juanas Adicttio''' ([[Język meksykański|mex.]] ''Jane's Addiction'') - zespół muzyczny grająca [[Hardkor Disco Metal]]. Zespół się składał z dupkowatego gitarzysty, [[wokalista|wokalisty]] o potrójnym głosie, jakiegośtam basisty i [[perkusista|garnkarza]]. |
|||
'''Jane's Addiction''' – zespół muzyczny grający elementy hard- i punk- rocka z domieszką funku, który nie specjalnie brzmiał jak funk. Zespół się składał się z gitarzysty Davida Navarro (później pokazującego swoje [[Dupa|pośladki]] w [[Telewizja|TV]], których nie sposób było odróżnić od pupy jego połowicy Carmen Electry), [[wokalista|wokalisty]] Perry'ego Farrella, basisty i [[perkusista|garnkarza]]. |
|||
== Historia == |
== Historia == |
||
Zespół powstał oficjalnie po rozpadzie dwóch innych grup, ale wiadomo, że to przez dziewczynę kolegi gitarzysty (nie, nie było to Modern Talking). Na początku z powodów problemów kadrowych (basista i wokalista), zespół zajmował się wyrobem [[dżem|jam sessions]]. Przez pierwsze lata muzycy zarabiali 50 [[dolar|dolców]] za wieczór, a wydawali 300 na [[Napój alkoholowy|alkohol]], co wbrew ich wstępnym obliczeniom doprowadziło do wyczerpania się zasobów finansowych. Pod dach przyjęła ich tytułowa Jane, na której wzorowana była Barbara Mostowiak z [[M jak miłość]]. Po nagraniu „Demos”, Jane's Addiction„” i „Nothing's Shocking” (na których pozostawione te same piosenki nie zmieniając nawet układu!) zespół wystąpił w programie „Młodzi i pojebani” czym zapoczątkował swoją popularność w [[Stany Zjednoczone Ameryki|Stany zjednoczone]]. Zespół wiele razy się rozpadał i reaktywował, wydając w tym czasie odrzuty ze starych albumów. |
|||
Zespół powstał oficjalnie po rozpadzie dwóch innych grup, ale wiadomo, że to przez dziewczynę kolegi gitarzysty, który był basistą, ale potem został gitarzystą i był kolegą wokalisty. Zespół wiele razy się rozpadał i reaktywował, wydając w tym czasie odrzuty ze starych albumów. |
|||
== Ciekawostki == |
== Ciekawostki == |
||
| ⚫ | * Pod koniec [[1991]] roku muzycy się pobili na scenie. Podobno powodem była gra w żołędzie<ref>Nie wiesz jak się gra w żołędzie!?</ref>, którą Perry Farrell przegrał z Dave'em Navarro. Grali o to kto będzie obierał banana. Niestety [[banan]]a zjadł Ice-T, króry się obraził na Farrell'a, ponieważ nazwał go czarnuchem. |
||
* Choć sam Perry był [[Żydzi|Żydem]] (i jego rodzice też) to się zamaskował zmieniając nazwisko. Jednak zdradzał go [[nos]]. W dzieciństwie jego ojciec kradł biżuterię pod maską jubilera. Wykorzystywał on Perry'ego do ciężkiej pracy. [[Matka]] Perry'ego popełniła samobójstwo, bo jej się nudziło. |
|||
* Dave Navarro zaliczył krótki postój u [[Red Hot Chili Peppers|Red Hotów]] z którymi nagrał „One Hot Minute.” |
|||
== Koncerty == |
|||
| ⚫ | Pod koniec 1991 roku muzycy się pobili na scenie. Podobno powodem była gra w |
||
Koncerty Jane'sów mają zawsze charakter kultowy (niczym [[Kostka (plecak)|plecak typu kostka]]) |
|||
Podczas koncertu wytwarza się swoista atmosfera, porównywalna do otwarcia nowego [[supermarket]]u. |
|||
Podczas koncertu można doświadczyć: |
|||
* Nirwany; |
|||
* Zwiastowania Jahwe; |
|||
* Zmartwychwstania Chrystusa; |
|||
* [[Orgazm]]u. |
|||
Ewentualnie można skowytać do rytmu z Parrelem<ref>Choć zarejestrowano również przypadki transformacji kilku fanów w trzygłowe kozły z [[krzyż (krucyfiks)|krzyżami]] na szyjach.</ref> |
|||
| ⚫ | |||
Koncerty zazwyczaj organizowane są w halach, gdzie drzwi zamykane są od środka by fani nie pouciekali po pierwszej piosence. |
|||
Na początek grane jest zazwyczaj „No one's leaving” co ma przestrzec [[fan]]ów, przed próbą ucieczki z sali. Następnie rozpoczyna się czarowanie gitarowo-perkusyjno-basowo-jęczące, po którym muzycy zaczynają się rozbierać <ref>zrzynka z [[AC/DC]].</ref>/zdzierać z siebie ubrania/zdzierać ubrania z fanów. Po koncertach świadkowie mówią o duchowym uniesieniu. |
|||
*Jane's Addiction - "Everything's are Shocking" [[1988]] r. |
|||
| ⚫ | |||
*Jane's Addiction - "Rytualny dech lochy z odbytu" [[1990]] r. |
|||
* '''Demos''' – nagrane na dwutaśmowej golarce Gilette Series, swoją jakością przyprawia o zawał każdego szanującego się producenta muzycznego; |
|||
(Podobno okładka przedstawiająca odbytnicę lochy nie przeszła... i Farrell wkurzył się z deka i następnie poszedł zwalić swego obrzezanego konia, obserwując własny wytrysk wpadł na pomysł jakiego koloru powinna być druga okładka płyty). |
|||
* '''Jane's Addiction''' – zespół zabłysnął już nagranymi na lepszym sprzęcie piosenkami z poprzedniej płyty, byłoby dobrze gdyby nie...; |
|||
* '''Nothing's Shocking''' – ...to że na tej płycie są te same piosenki nie różniące się niczym od poprzedniej płyty; |
|||
*Jane's Addiction - "Stres" [[2003]] r. |
|||
* '''Ritual de lo Habitual''' – na tej płycie zespół sięgnął już po inne piosenki, ale większość osób kupiło ją tylko ze względu na okładkę; |
|||
* '''Kettle Whistle''' – uznawana za zdecydowanie najlepszą, opiniotwórczą i ciekawą płyta. Nie posiada <del>dobrych</del> słabych momentów i nie ma w niej krztyny komercji. Album kompletny i porównywalny do takich muzycznych arcydzieł jak: „Yellow Submarine” [[The Beatles|Beatlesów]], „The Final Cut” [[Pink Floyd]]a, czy „In Trough The Outdoor” [[Led Zeppelin]]; |
|||
* '''Strays''' – najnowsza płyta. Nie ma takiej świeżości jak poprzednia, ale po siedmiu latach nie wydawania płyt przez Jane'sów została rozchwytana przez głodnych rocka fanów. |
|||
== Skład == |
== Skład == |
||
* '''Perry Farrell''' – wokal, nos, żebranie, miłość do Jane, głupie kawały na scenie, wytwarzanie [[moc|aury]]; |
|||
* '''Dave Navarro''' – gitara, pięść, obrażanie się za pierdoły, odchodzenie do Red Hot Chili Peppers i nagrywanie z nimi kiepskich płyt. Ewentualnie może ćpać; |
|||
*[[Perry Farrell]]- wokal, nos |
|||
* '''Eric Avery''' – bas, [[ekologia|ekolog]] jak się patrzy, przywiązywał się razem ze znajomymi do drzew w Central Parku od czego dostał udaru; |
|||
*[[Dave Navarro]]- gitara, pięść |
|||
* '''Stephen Perkins''' – perkusja, [[włosy]], brzydka morda, godzenie innych członków zespołu. |
|||
*[[Eric Avery]]- bas |
|||
{{przypisy}} |
|||
*[[Stephen Perkins]]- perkusja, włosy |
|||
{{stubmuz}} |
|||
[[Kategoria:Amerykańskie zespoły]] |
[[Kategoria:Amerykańskie zespoły]] |
||
Aktualna wersja na dzień 19:36, 1 wrz 2021
Perry podczas tworzenia aury
Jane's Addiction – zespół muzyczny grający elementy hard- i punk- rocka z domieszką funku, który nie specjalnie brzmiał jak funk. Zespół się składał się z gitarzysty Davida Navarro (później pokazującego swoje pośladki w TV, których nie sposób było odróżnić od pupy jego połowicy Carmen Electry), wokalisty Perry'ego Farrella, basisty i garnkarza.
Historia[edytuj • edytuj kod]
Zespół powstał oficjalnie po rozpadzie dwóch innych grup, ale wiadomo, że to przez dziewczynę kolegi gitarzysty (nie, nie było to Modern Talking). Na początku z powodów problemów kadrowych (basista i wokalista), zespół zajmował się wyrobem jam sessions. Przez pierwsze lata muzycy zarabiali 50 dolców za wieczór, a wydawali 300 na alkohol, co wbrew ich wstępnym obliczeniom doprowadziło do wyczerpania się zasobów finansowych. Pod dach przyjęła ich tytułowa Jane, na której wzorowana była Barbara Mostowiak z M jak miłość. Po nagraniu „Demos”, Jane's Addiction„” i „Nothing's Shocking” (na których pozostawione te same piosenki nie zmieniając nawet układu!) zespół wystąpił w programie „Młodzi i pojebani” czym zapoczątkował swoją popularność w Stany zjednoczone. Zespół wiele razy się rozpadał i reaktywował, wydając w tym czasie odrzuty ze starych albumów.
Ciekawostki[edytuj • edytuj kod]
- Pod koniec 1991 roku muzycy się pobili na scenie. Podobno powodem była gra w żołędzie[1], którą Perry Farrell przegrał z Dave'em Navarro. Grali o to kto będzie obierał banana. Niestety banana zjadł Ice-T, króry się obraził na Farrell'a, ponieważ nazwał go czarnuchem.
- Choć sam Perry był Żydem (i jego rodzice też) to się zamaskował zmieniając nazwisko. Jednak zdradzał go nos. W dzieciństwie jego ojciec kradł biżuterię pod maską jubilera. Wykorzystywał on Perry'ego do ciężkiej pracy. Matka Perry'ego popełniła samobójstwo, bo jej się nudziło.
- Dave Navarro zaliczył krótki postój u Red Hotów z którymi nagrał „One Hot Minute.”
Koncerty[edytuj • edytuj kod]
Koncerty Jane'sów mają zawsze charakter kultowy (niczym plecak typu kostka) Podczas koncertu wytwarza się swoista atmosfera, porównywalna do otwarcia nowego supermarketu. Podczas koncertu można doświadczyć:
- Nirwany;
- Zwiastowania Jahwe;
- Zmartwychwstania Chrystusa;
- Orgazmu.
Ewentualnie można skowytać do rytmu z Parrelem[2] Koncerty zazwyczaj organizowane są w halach, gdzie drzwi zamykane są od środka by fani nie pouciekali po pierwszej piosence.
Na początek grane jest zazwyczaj „No one's leaving” co ma przestrzec fanów, przed próbą ucieczki z sali. Następnie rozpoczyna się czarowanie gitarowo-perkusyjno-basowo-jęczące, po którym muzycy zaczynają się rozbierać [3]/zdzierać z siebie ubrania/zdzierać ubrania z fanów. Po koncertach świadkowie mówią o duchowym uniesieniu.
Dyskografia[edytuj • edytuj kod]
- Demos – nagrane na dwutaśmowej golarce Gilette Series, swoją jakością przyprawia o zawał każdego szanującego się producenta muzycznego;
- Jane's Addiction – zespół zabłysnął już nagranymi na lepszym sprzęcie piosenkami z poprzedniej płyty, byłoby dobrze gdyby nie...;
- Nothing's Shocking – ...to że na tej płycie są te same piosenki nie różniące się niczym od poprzedniej płyty;
- Ritual de lo Habitual – na tej płycie zespół sięgnął już po inne piosenki, ale większość osób kupiło ją tylko ze względu na okładkę;
- Kettle Whistle – uznawana za zdecydowanie najlepszą, opiniotwórczą i ciekawą płyta. Nie posiada
dobrychsłabych momentów i nie ma w niej krztyny komercji. Album kompletny i porównywalny do takich muzycznych arcydzieł jak: „Yellow Submarine” Beatlesów, „The Final Cut” Pink Floyda, czy „In Trough The Outdoor” Led Zeppelin; - Strays – najnowsza płyta. Nie ma takiej świeżości jak poprzednia, ale po siedmiu latach nie wydawania płyt przez Jane'sów została rozchwytana przez głodnych rocka fanów.
Skład[edytuj • edytuj kod]
- Perry Farrell – wokal, nos, żebranie, miłość do Jane, głupie kawały na scenie, wytwarzanie aury;
- Dave Navarro – gitara, pięść, obrażanie się za pierdoły, odchodzenie do Red Hot Chili Peppers i nagrywanie z nimi kiepskich płyt. Ewentualnie może ćpać;
- Eric Avery – bas, ekolog jak się patrzy, przywiązywał się razem ze znajomymi do drzew w Central Parku od czego dostał udaru;
- Stephen Perkins – perkusja, włosy, brzydka morda, godzenie innych członków zespołu.
