Opera: Różnice pomiędzy wersjami
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 7 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{sur| |
{{sur|Opery|[[Opera (program)]]}} |
||
{{cytat|'''Opera''' to takie miejsce, gdzie przed widownię najczęściej wychodzi przypudrowana stukilogramowa, za to pięćdziesięcioletnia, zapaśniczka i drze się do [[mikrofon]]u, że właśnie jest siedemnastoletnią dzierlatką, która okrutnie tęskni za swoim młodym ukochanym. Oczywiście zaraz przy niej pojawia się na scenie ów nastolatek w postaci sześćdziesięcioletniego grubasa w kiczowatym stroju na agrafkach i z dziurami po |
{{cytat|'''Opera''' to takie miejsce, gdzie przed widownię najczęściej wychodzi przypudrowana stukilogramowa, za to pięćdziesięcioletnia, zapaśniczka i drze się do [[mikrofon]]u, że właśnie jest siedemnastoletnią dzierlatką, która okrutnie tęskni za swoim młodym ukochanym. Oczywiście zaraz przy niej pojawia się na scenie ów nastolatek w postaci sześćdziesięcioletniego grubasa w kiczowatym stroju na agrafkach i z dziurami po [[mol]]ach (z daleka tego nie widać) i ryczy do mikrofonu, że on też jest nieszczęśliwy. Facet nawet sobie nie zdaje sprawy, jak z jego powodu nieszczęśliwa jest publika!|Bartłomiej Czekański o '''operze'''}} |
||
'''Opera''' – miejsce, do którego jeśli wejdziesz o 19.00 i po [[godzina|godzinie]] popatrzysz na [[ |
'''Opera''' – miejsce, do którego jeśli wejdziesz o 19.00 i po [[godzina|godzinie]] popatrzysz na [[zegar]]ek, to będzie 19:20. Instytucja, do której wysyłają cię znajomi byś się odchamił. Od opery lepiej trzymać się z daleka chyba że męczy nas potrzeba drogiej [[pieniądze|opłaty]] za [[marzenia senne|sen]] w niewygodnym fotelu. |
||
==Po co iść do opery== |
== Po co iść do opery == |
||
W operze najczęściej słucha się wycia, w którym na początku on śpiewa, że chce, potem ona śpiewa, że chce, potem razem śpiewają, że chcą, a potem śpiewają razem z chórem, że chcą. Wszystkiemu towarzyszy orkiestra. Wykonawcy są zatem szczęśliwi, o ile opera nie |
W operze najczęściej słucha się wycia, w którym na początku on śpiewa, że chce, potem ona śpiewa, że chce, potem razem śpiewają, że chcą, a potem śpiewają razem z chórem, że chcą. Wszystkiemu towarzyszy orkiestra. Wykonawcy są zatem szczęśliwi, o ile opera nie jest tragiczna, wtedy wyglądają na nieco zmęczonych i, delikatnie mówiąc, są wyrzygani z bytu. Na koniec dostają gromkie oklaski, gdyż szczęśliwi widzowie wiedzą, że już prawie wracają w domowe pielesze, by kontynuować sen. Wyjątek stanowią awangardowi śpiewacy, którzy zamiast owacji na stojąco dostają pomidorami i jabłkami po głowach. W wyjątkowo trudnych przypadkach musi interweniować [[Wilhelm Tell]] oraz jego magiczne pantalony i [[jabłko|jabłka]] oraz [[pomidor]]y nieszczęsnym szansonistom po prostu zestrzelić. Takie rzutkie zachowanie publiczności jest o tyle niewłaściwe, że i tak nikt śpiewaków nie słuchał, bo ich nie rozumiał. A nie rozumiał, gdyż to było zwykłe pieprzenie, opera jest gatunkiem intersubiektywnie trudno komunikowalnym. |
||
Publiczność w międzyczasie podjada kanapki z kiełbasą wiejską, śpi, robi manicure, |
Publiczność w międzyczasie podjada kanapki z kiełbasą wiejską, śpi, robi manicure, opróżnia kieszenie sąsiada (z kurzu), względnie myśli co napisać w raporcie, który trzeba przygotować dla szefa. Programu, czyli streszczenia treści opery i tak nie da się czytać, ponieważ jest [[zmierzch|ciemno]], a zresztą jak tu się skupić przy takiej głośnej [[muzyka|muzyce]]? |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
* Jeżeli z niewiadomych przyczyn, chciałbyś napaść na operę, to proszę stłuc szyby i wyważyć drzwi cicho i grzecznie. |
* Jeżeli z niewiadomych przyczyn, chciałbyś napaść na operę, to proszę stłuc szyby i wyważyć drzwi cicho i grzecznie. |
||
* Mimo kampanii społecznej „Niepełnosprawni w łóżku, pełnosprawni na scenie” śpiewacy zbiorowo odmówili w niej udziału. Przyczyny odmowy nie są znane. |
* Mimo kampanii społecznej „Niepełnosprawni w łóżku, pełnosprawni na scenie” śpiewacy zbiorowo odmówili w niej udziału. Przyczyny odmowy nie są znane. |
||
* W [[medycyna|medycynie]] puszczanie pacjentom audycji z udziałem prominentnego znawcy opery Bogusława Kaczyńskiego jest stosowane jako narzędzie diagnostyczne w rozpoznawaniu zaburzeń snu. |
* W [[medycyna|medycynie]] puszczanie pacjentom audycji z udziałem prominentnego znawcy opery Bogusława Kaczyńskiego jest stosowane jako narzędzie diagnostyczne w rozpoznawaniu zaburzeń snu. |
||
== Zobacz też == |
|||
* [[Obora]] |
|||
{{stubbud}} |
|||
* ''[[Opera za trzy grosze]]'' |
|||
[[pt:Ópera]] |
[[pt:Ópera]] |
Aktualna wersja na dzień 19:03, 31 mar 2020
Ten artykuł dotyczy Opery. Zobacz też Opera (program). |
Opera to takie miejsce, gdzie przed widownię najczęściej wychodzi przypudrowana stukilogramowa, za to pięćdziesięcioletnia, zapaśniczka i drze się do mikrofonu, że właśnie jest siedemnastoletnią dzierlatką, która okrutnie tęskni za swoim młodym ukochanym. Oczywiście zaraz przy niej pojawia się na scenie ów nastolatek w postaci sześćdziesięcioletniego grubasa w kiczowatym stroju na agrafkach i z dziurami po molach (z daleka tego nie widać) i ryczy do mikrofonu, że on też jest nieszczęśliwy. Facet nawet sobie nie zdaje sprawy, jak z jego powodu nieszczęśliwa jest publika!
- Bartłomiej Czekański o operze
Opera – miejsce, do którego jeśli wejdziesz o 19.00 i po godzinie popatrzysz na zegarek, to będzie 19:20. Instytucja, do której wysyłają cię znajomi byś się odchamił. Od opery lepiej trzymać się z daleka chyba że męczy nas potrzeba drogiej opłaty za sen w niewygodnym fotelu.
Po co iść do opery[edytuj • edytuj kod]
W operze najczęściej słucha się wycia, w którym na początku on śpiewa, że chce, potem ona śpiewa, że chce, potem razem śpiewają, że chcą, a potem śpiewają razem z chórem, że chcą. Wszystkiemu towarzyszy orkiestra. Wykonawcy są zatem szczęśliwi, o ile opera nie jest tragiczna, wtedy wyglądają na nieco zmęczonych i, delikatnie mówiąc, są wyrzygani z bytu. Na koniec dostają gromkie oklaski, gdyż szczęśliwi widzowie wiedzą, że już prawie wracają w domowe pielesze, by kontynuować sen. Wyjątek stanowią awangardowi śpiewacy, którzy zamiast owacji na stojąco dostają pomidorami i jabłkami po głowach. W wyjątkowo trudnych przypadkach musi interweniować Wilhelm Tell oraz jego magiczne pantalony i jabłka oraz pomidory nieszczęsnym szansonistom po prostu zestrzelić. Takie rzutkie zachowanie publiczności jest o tyle niewłaściwe, że i tak nikt śpiewaków nie słuchał, bo ich nie rozumiał. A nie rozumiał, gdyż to było zwykłe pieprzenie, opera jest gatunkiem intersubiektywnie trudno komunikowalnym.
Publiczność w międzyczasie podjada kanapki z kiełbasą wiejską, śpi, robi manicure, opróżnia kieszenie sąsiada (z kurzu), względnie myśli co napisać w raporcie, który trzeba przygotować dla szefa. Programu, czyli streszczenia treści opery i tak nie da się czytać, ponieważ jest ciemno, a zresztą jak tu się skupić przy takiej głośnej muzyce?
Ciekawostki[edytuj • edytuj kod]
- Jeżeli z niewiadomych przyczyn, chciałbyś napaść na operę, to proszę stłuc szyby i wyważyć drzwi cicho i grzecznie.
- Mimo kampanii społecznej „Niepełnosprawni w łóżku, pełnosprawni na scenie” śpiewacy zbiorowo odmówili w niej udziału. Przyczyny odmowy nie są znane.
- W medycynie puszczanie pacjentom audycji z udziałem prominentnego znawcy opery Bogusława Kaczyńskiego jest stosowane jako narzędzie diagnostyczne w rozpoznawaniu zaburzeń snu.