Kill 'Em All: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Flijoye. Autor wycofanej wersji to 85.202.148.125.) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika:Kill'em_all.JPG|thumb|170px|Okładka niepublikowanej reedycji australijskiej]] |
[[Grafika:Kill'em_all.JPG|thumb|170px|Okładka niepublikowanej reedycji australijskiej]] |
||
'''Kill'em All''' – wydana tylko w [[Japonia|Japonii]] płyta z bootlegami i coverami zespołu [[metal (muzyka)|metalowego]] [[Metallica]]. |
|||
'''Kill'em All''' – debiutancki album studyjny amerykańskiego zespołu heavymetalowego Metallica. Wydany został on 25 lipca 1983 roku przez wytwórnię Megaforce Records. Zespół podpisał kontrakt z tą wytwórnią po zagraniu paru koncertów na Wschodnim Wybrzeżu USA, które zorganizował jej założyciel, Jon Zazula, po usłyszeniu dema grupy, No Life 'Til Leather. |
|||
==Powstanie== |
|||
[[Płyta]] powstała, gdy [[Dave Mustaine]] wyrzucił ze swojego zespołu [[Megadeth]] Jamesa Hetfielda, Larsa Ulricha i Cliffa Burtona po ostatnim koncercie trasy koncertowej ''We're on Tour, We Break Up... So What?'' w [[Hawana|Hawanie]]. Powodem była ich notoryczna (w porównaniu z Mustaine'm) abstynencja. Przygnębieni tym koledzy postanowili założyć swój zespół. Pierwszym gitarzystą prowadzącym został chłopak do rozwożenia [[pizza|pizzy]], ale szybko przeniósł się do [[Rage Against The Machine]] i zastąpił go okoliczny alfons [[Kirk Hammett]]. Niedługo potem wpuszczono ich do studia, musieli jednak nosić ochraniacze na butach i myć ręce przed każdym posiłkiem. |
|||
==Problemy z tytułem== |
|||
Początkowo [[album]] miał nazywać się "Metal Up Your Ass", ale Ulrich uznał, że będzie się to kłócić z [[metroseksualizm|metroseksualnym]] wizerunkiem grupy z okresu ''Loada'' i ''Reloada'', [[Pies domowy|pies]] (w eufemistycznej wersji) bombki trzasnął, choinki nie stało. Następna propozycja autorstwa Burtona, "Cliff'em All", została odrzucona przez wydawcę, który argumentował, że wykorzystywanie śmierci członka zespołu nie jest poprawne politycznie. Na szczęście zainterweniował wszechwładny Mustaine i tytuł, po drobnej poprawce, jaki jest, każdy widzi. |
|||
to jest jedyny album Metallicy, na którym zamieszczone utwory były praktycznie w całości gotowe do nagrania przed rozpoczęciem sesji nagraniowej. Pierwszym skomponowanym utworem był otwierający album "Hit the Lights," nagrany pod koniec 1981[1] na potrzeby pierwszego oficjalnego wydawnictwa na którym znalazł się zespół, Metal Massacre wydanego 14 czerwca 1982. Wydawnictwo znane również jest z tego, że nazwa grupy została źle napisana (Mettallica) jak i nazwisko basisty Rona McGovneya (McGouney) oraz imię gitarzysty Lloyda Granta (Llyod) grających oryginalnie w utworze.[2] Według listy utworów zagranych na debiutanckim występie zespołu z 14 marca 1982, drugim skomponowanym utworem zespołu był najprawdopodobniej "Jump in the Fire," (oraz pierwszym, którego współautorem był Dave Mustaine) który razem z "Hit the Lights" i dwoma nowymi kompozycjami - "The Mechanix" i "Motorbreath" - wypełnił demo zespołu nagrane 24 kwietnia 1982, pt. Power Metal.[2][3] |
|||
==Nagrywanie== |
|||
[[Płyta]] Inicjatywa nagrania albumu powstała z powodu Jona Zazuli, który był promotorem oraz właścicielem sklepu Rock 'n' Roll Heaven w New Jersey. Gdy usłyszał demo Metalliki, No Life 'Til Leather, postanowił skontaktować się z zespołem w lutym 1983, aby zaproponować grupie parę występów na Wschodnim Wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Zespół przyjął propozycję i wyruszył z San Francisco pod koniec marca 1983 w trasę długą na ponad 3 tysiące kilometrów, podczas której Dave Mustaine był niemal bez przerwy pijany, co doprowadziło do wielu kłótni z pozostałymi członkami zespołu, wypadku samochodowego, oraz znacznego zmniejszenia się jego umiejętności gry na gitarze.[5][6] Gdy już zespół dotarł na miejsce, 1 kwietnia skontaktowano się z Kirkiem Hammettem gitarzystą zespołu Exodus,[7] a dziesięć dni później Mustaine został wyrzucony z zespołu i zastąpiony tego samego dnia przez Hammetta.[5] W okresie gdy zespół dostał już propozycję zagrania trasy koncertowej na wschodzie USA, Zazula próbował załatwić kontrakt nagraniowy grupie, co jednak mu się nie udało, więc w ostateczności założył 1 kwietnia 1983 razem z żoną Marshą własną wytwórnię płytową Megaforce Records.[3][8] Miesiąc po tym - 3 maja 1983 - Metallica (jako pierwszy zespół) podpisała kontrakt z jego wytwórnią.[7][3] |
|||
Siedem dni później Metallica rozpoczęła 17-dniowe nagrywanie albumu w Music America Recording Studios w Rochester w stanie Nowy Jork.[7][9] Produkcją zajęli się Jon Zazula i Paul Curcio, którego Lars Ulrich określił "żłopaczem kawy," a według Kirka Hammetta "głównie siedział w kącie i bazgrał coś w notesie. No i robił kawę zespołowi."[3] Ulrich tak wspomina miejsce w którym nagrywał: |
|||
„ Samo studio znajdowało się w piwnicy dużego klubu starego typu kolonialnego. Na drugim piętrze znajdowała się duża sala balowa, która była idealna dla osiągnięcia dobrego dźwięku perkusji. Jedynym problemem było to, że to miejsce było cholernie nawiedzone, więc musiałem z kimś tam być cały czas w trakcie nagrywania. Moje talerze zaczynały wirować, i tym podobne rzeczy. To było straszne, ale z chęcią nagrywałbym tam z powrotem.[10] ” |
|||
Ulrich wspomina również nieprzyjemną sytuację, która miała miejsce pod koniec realizacji albumu: |
|||
„ Razem z Jamesem [Hetfieldem] chcieliśmy zostawać w studiu przy ostatecznych miksach. Z racji dość niskiego budżetu nie pozwalano nam w tym uczestniczyć, pewnie w obawie, że zbyt wiele będziemy chcieli zmieniać - a na to już nie było czasu. Pamiętam jak Cliff [Burton] dobijał się do tego pieprzonego studia słysząc z domofonu, że "Niestety, teraz nie może wejść," a w tle słychać było jak pracują nad naszym materiałem. |
|||
==Utwory== |
==Utwory== |
||
# '''Hit the Lights''' – mhroczna ballada opowiadająca o stworzeniu świata przez [[Dave Mustaine|Dave'a Mustaine'a]]. |
|||
1. "Hit the Lights" (James Hetfield, Lars Ulrich) - 4:17 |
|||
# '''The Four (W)hor(e)semen''' – kołwer hitu Megadeth ''The Mechanix'' (poruszony temat seksu), najtrudniejszy technicznie, bo oryginał grany jest przez Mustaine'a na orkiestrę smyczkową. |
|||
2. "The Four Horsemen" (Hetfield, Ulrich, Dave Mustaine) - 7:13 |
|||
# '''Motorbreath''' – podróbka nigdy niepublikowanego utworu [[Motörhead]]. |
|||
3. "Motorbreath" (Hetfield) - 3:08 |
|||
# '''Jump in the Fire''' – 4 minuty ciszy... |
|||
# '''Anesthesia (Pulling Teeth)''' – słynne solo perkusyjne Jamesa Hetfielda. W tle można usłyszeć bardzo prosty [[riff]] basowy Cliffa Burtona, który tak naprawdę grany jest z plejbeku (Burton w trakcie nagrywania ''Kill 'Em All'' jadł kanapkę). |
|||
5. "(Anesthesia) Pulling Teeth" (Cliff Burton) - 4:14 |
|||
# '''Whiplash''' – piosenka traktująca o tym, co się dzieje, gdy ktoś za mocno przykłada się do gry na gitarze i robi sobie krzywdę. |
|||
6. "Whiplash" (Hetfield, Ulrich) - 4:09 |
|||
# '''Phantom Lord''' – refleksje metalowców-aluminiowców nad tym, co będą robić w przerwach między nagrywaniem bądź chlaniem, gdy zepsuło się Atari. |
|||
7. "Phantom Lord" (Hetfield, Ulrich, Mustaine) - 5:01 |
|||
# '''No Remorse''' – o tym, jak to bezlitosny potrafi być kac. [[James Hetfield|James]] napisał na ten temat piosenkę po jednym z kolejnych wyjść z izby wytrzeźwień. |
|||
8. "No Remorse" (Hetfield, Ulrich) - 6:26 - jest pierwszym utworem kapeli traktującym o wojnie |
|||
# '''Seek and Destroy''' – nie do końca udana próba skołwerowania piosnki [[Acid Drinkers]]. |
|||
9. "Seek & Destroy" (Hetfield, Ulrich) - 6:55 - Tekst piosenki opowiada o popędzie do zabijania. Wykonanie tej piosenki na żywo z Cliffem Burtonem w 1985r. znaleźć można na DVD, Cliff 'Em All!. Nowsze wykonania na żywo można znaleźć także na kompilacji Live Shit: Binge & Purge oraz na DVD, Cunning Stunts |
|||
# '''Metal Militia''' – kolejna ballada, podobna do ''Hit the Lights'', posiada 2-sekundową solówkę Kirka Hammetta graną na jego rzęsach. |
|||
10. "Metal Militia" (Hetfield, Ulrich, Mustaine) - 5:11 |
|||
11. "Am I Evil?" (Brian Tatler, Sean Harris) - 7:50 |
|||
12. "Blitzkrieg" (Jim Sirotto, Ian Jones, Smith) - 3:36 |
|||
* W nawiasach wymienieni są kompozytorzy danych utworów. |
|||
* Utwory "Am I Evil?" i "Blitzkrieg" zawarte były jedynie na reedycjach albumu wydawanych w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie przez wytwórnię Elektra od 1988 do 1992, oraz w Argentynie od 1989 do 1992 razem przez wytwórnie Polygram i Vertigo. Utwory te pochodzą oryginalnie z singla "Creeping Death" (1984), obecnie można je znaleźć na kompilacji Garage, Inc. (1998). |
|||
==Twórcy== |
|||
Wykonawcy [edytuj] |
|||
* James Hetfield - śpiew, gitara rytmiczna |
|||
* Lars Ulrich - perkusja |
|||
* Cliff Burton - gitara basowa |
|||
* Kirk Hammett - gitara prowadząca |
|||
Produkcja [edytuj] |
|||
* Album nagrywany i miksowany był od 10 do 27 maja 1983 w Music America Recording Studios w Rochester, USA[7] |
|||
o Producent wykonawczy: Jon Zazula |
|||
o Producent: Paul Curcio |
|||
o Inżynier: Chris Bubacz |
|||
o Asystent inżyniera: Andy Wroblewski |
|||
* Mastering: Bob Ludwig |
|||
* Projekt przedniej i tylnej okładki: Gary L. Heard, GLH Studios |
|||
* Fotografie z wkładki: Kevin Hodapp |
|||
* Grafiki, projekt, i układ: Shari i Harold Risch |
|||
==Single== |
|||
* "Jump in the Fire" - wydany 20 stycznia 1984 w Wielkiej Brytanii, Francji, i Holandii przez wytwórnie Music for Nations i Roadrunner na 12-calowym winylu.[19][20][21] |
|||
==Próby odgrzewania kotletów== |
|||
* "Whiplash" - wydany w 1984 w Stanach Zjednoczonych przez wytwórnię Megaforce na 12-calowym winylu.[22][23] |
|||
* W [[1981]] nie doszło do skutku wydanie limitowanej reedycji australijskiej, na której miały znaleźć się takie bonusy, jak ''Sandman'', ''Frantic'' czy połówka [[Starogardzka|Starogardzkiej]], gdyż Hetfield wział ją na raz (i ustał!). |
|||
* W [[2001]] szatański [[Slayer]] nagrał tribjutalbum dla ''Kill'em All'', zatytułowany ''God Kills Us All'', unikatowy głównie ze względu na całkowity brak zainteresowania dziełem Metalliki i rekordową ilość [[fuck]]ów pod adresem [[Bóg|Boga]]. |
|||
==Proces z Napsterem a popularność albumu== |
|||
Na przełomie [[1999]] i [[2000]] Lars Ulrich wypowiedział wojnę rzeszy fanów na całym świecie, po tym jak na serwerach programu [[P2P]] Napster zamieszczono jego gacie z wyrytym tekstem jednego z utworów z ''Kill'em All'': |
|||
<code>''No life 'til [[piwo|browar]] / We'll drink our asses off tonight / We've got [[Budweiser]] / What we want to drink is Lights / Well all Lights, yeah / When we start to drink / We never want to stop again / Drink the Lights!''</code> |
|||
==trasa koncertowa== |
|||
Dzięki albumowi, Metallica dostała propozycje koncertów w Europie, ale zespół miał już zaplanowaną trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych z brytyjskim zespołem Raven, który również w 1983 wydał swój album All for One.[8] W tę trasę oba zespoły wyruszyły dwa dni po wydaniu Kill 'Em All. Trasa trwała do 3 września 1983, a jej nazwa - Kill 'Em All for One Tour - powstała z połączenia nazw albumów obu zespołów, które promowały. Dzięki tej trasie, Metallica została okrzyknięta zespołem grającym najostrzej, najgłośniej i najszybciej.[18] Zespoły podróżowały po Stanach starym autokarem, który tak wspomina James Hetfield: |
|||
„ Pierwszą prawdziwą trasą było Raven i Metallica podróżujący w Winnebago z Wschodniego Wybrzeża do Zachodniego. Były naprawdę okropne zapachy w tym autokarze gdyż było tam bez przerwy wiele picia, wymiotowania i pieprzenia. Mógłbyś się tam upić i zasnąć na tych rzeczach, co było przerażające. Zawsze się biliśmy o najlepsze łóżko. Klimatyzator zepsuł się gdzieś w Teksasie, więc było tam jakieś 200 stopni gdy się budziłeś.[10] ” |
|||
Ulrich zaskarżył Napstera do [[Komisja Kontroli Gier i Zakładów|Komisji Kontroli Gier i Zakładów]], która uznała jego użytkowników winnymi ściągania gaci z naruszeniem praw autorskich i orzekła odszkodowanie na rzecz producenta piwa. Po tym wydarzeniu gwałtownie wzrosła sprzedaż albumu - [[Stadion Dziesięciolecia]] ogłosił nawet opchnięcie setnej kopii. |
|||
Występ z tej trasy w Chicago, który odbył się 12 sierpnia 1983 był nagrywany i wykonania dwóch utworów - "No Remorse" i "Metal Militia" - znaleźć można na filmie Cliff 'Em All! z 1987. Pomiędzy oboma utworami został zamieszczony urywek w którym Kirk Hammett gra (będąc samemu na scenie) solówkę na gitarze i w pewnym momencie wystawia gitarę nad ręce fanów, którzy złapali i zabrali mu ją. Zaraz po tym kilku członków ekipy technicznej (bądź ochrony) wskoczyło w tłum by odzyskać gitarę, która została zniszczona. |
|||
==Koniec== |
|||
Z tego albumu przede wszystkim "Seek & Destroy" jest sztandarowym utworem granym na wszystkich (lub prawie wszystkich) koncertach. Innymi często granymi utworami są "The Four Horsemen" oraz "Whiplash." "(Anesthesia) Pulling Teeth" była często obecna na setlistach aż do śmierci Cliffa Burtona w 1986. Reszta utworów jest raczej sporadycznie grana na koncertach. |
|||
Powszechnie wiadomo, że Metallica (tak jak wszystko) skończyła się właśnie na tej płycie, a później to już tylko komercha. |
|||
<br clear="all"> |
<br clear="all"> |
||
Wersja z 01:02, 24 sie 2009
Kill'em All – wydana tylko w Japonii płyta z bootlegami i coverami zespołu metalowego Metallica.
Powstanie
Płyta powstała, gdy Dave Mustaine wyrzucił ze swojego zespołu Megadeth Jamesa Hetfielda, Larsa Ulricha i Cliffa Burtona po ostatnim koncercie trasy koncertowej We're on Tour, We Break Up... So What? w Hawanie. Powodem była ich notoryczna (w porównaniu z Mustaine'm) abstynencja. Przygnębieni tym koledzy postanowili założyć swój zespół. Pierwszym gitarzystą prowadzącym został chłopak do rozwożenia pizzy, ale szybko przeniósł się do Rage Against The Machine i zastąpił go okoliczny alfons Kirk Hammett. Niedługo potem wpuszczono ich do studia, musieli jednak nosić ochraniacze na butach i myć ręce przed każdym posiłkiem.
Problemy z tytułem
Początkowo album miał nazywać się "Metal Up Your Ass", ale Ulrich uznał, że będzie się to kłócić z metroseksualnym wizerunkiem grupy z okresu Loada i Reloada, pies (w eufemistycznej wersji) bombki trzasnął, choinki nie stało. Następna propozycja autorstwa Burtona, "Cliff'em All", została odrzucona przez wydawcę, który argumentował, że wykorzystywanie śmierci członka zespołu nie jest poprawne politycznie. Na szczęście zainterweniował wszechwładny Mustaine i tytuł, po drobnej poprawce, jaki jest, każdy widzi.
Utwory
- Hit the Lights – mhroczna ballada opowiadająca o stworzeniu świata przez Dave'a Mustaine'a.
- The Four (W)hor(e)semen – kołwer hitu Megadeth The Mechanix (poruszony temat seksu), najtrudniejszy technicznie, bo oryginał grany jest przez Mustaine'a na orkiestrę smyczkową.
- Motorbreath – podróbka nigdy niepublikowanego utworu Motörhead.
- Jump in the Fire – 4 minuty ciszy...
- Anesthesia (Pulling Teeth) – słynne solo perkusyjne Jamesa Hetfielda. W tle można usłyszeć bardzo prosty riff basowy Cliffa Burtona, który tak naprawdę grany jest z plejbeku (Burton w trakcie nagrywania Kill 'Em All jadł kanapkę).
- Whiplash – piosenka traktująca o tym, co się dzieje, gdy ktoś za mocno przykłada się do gry na gitarze i robi sobie krzywdę.
- Phantom Lord – refleksje metalowców-aluminiowców nad tym, co będą robić w przerwach między nagrywaniem bądź chlaniem, gdy zepsuło się Atari.
- No Remorse – o tym, jak to bezlitosny potrafi być kac. James napisał na ten temat piosenkę po jednym z kolejnych wyjść z izby wytrzeźwień.
- Seek and Destroy – nie do końca udana próba skołwerowania piosnki Acid Drinkers.
- Metal Militia – kolejna ballada, podobna do Hit the Lights, posiada 2-sekundową solówkę Kirka Hammetta graną na jego rzęsach.
Próby odgrzewania kotletów
- W 1981 nie doszło do skutku wydanie limitowanej reedycji australijskiej, na której miały znaleźć się takie bonusy, jak Sandman, Frantic czy połówka Starogardzkiej, gdyż Hetfield wział ją na raz (i ustał!).
- W 2001 szatański Slayer nagrał tribjutalbum dla Kill'em All, zatytułowany God Kills Us All, unikatowy głównie ze względu na całkowity brak zainteresowania dziełem Metalliki i rekordową ilość fucków pod adresem Boga.
Proces z Napsterem a popularność albumu
Na przełomie 1999 i 2000 Lars Ulrich wypowiedział wojnę rzeszy fanów na całym świecie, po tym jak na serwerach programu P2P Napster zamieszczono jego gacie z wyrytym tekstem jednego z utworów z Kill'em All:
No life 'til browar / We'll drink our asses off tonight / We've got Budweiser / What we want to drink is Lights / Well all Lights, yeah / When we start to drink / We never want to stop again / Drink the Lights!
Ulrich zaskarżył Napstera do Komisji Kontroli Gier i Zakładów, która uznała jego użytkowników winnymi ściągania gaci z naruszeniem praw autorskich i orzekła odszkodowanie na rzecz producenta piwa. Po tym wydarzeniu gwałtownie wzrosła sprzedaż albumu - Stadion Dziesięciolecia ogłosił nawet opchnięcie setnej kopii.
Koniec
Powszechnie wiadomo, że Metallica (tak jak wszystko) skończyła się właśnie na tej płycie, a później to już tylko komercha.
