Stefan Batory: Różnice pomiędzy wersjami
M (nowa strona) |
M |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Stefan Batory''' (ur. 27 września 1533 zm. 12 grudnia 1586) - elekcyjny król Rzeczpospolitej Obojga Narodów i książę <s>Zasiedmiogórogrodu</s> Siedmiogrodu. |
'''Stefan Batory''' (ur. 27 września [[1533]] zm. 12 grudnia [[1586]]) - elekcyjny król Rzeczpospolitej Obojga Narodów i książę <s>Zasiedmiogórogrodu</s> [[Węgry|Siedmiogrodu]]. |
||
==Młode lata== |
==Młode lata== |
||
Stefan przyszedł na świat w Somlyó jako syn wojewody siedmiogrodzkiego Stefana seniora. Na studia wybrał się <s>na KUL</s> do Padwy. Pokochał tam [[geografia|gejografię]] i historię. Po nauczeniu się kilku języków, ukończeniu edukacji i zwolnieniu się tronu w Siedmiogrodzie został wybrany tamtejszym księciem. |
Stefan przyszedł na świat w Somlyó jako syn wojewody siedmiogrodzkiego Stefana seniora. Na studia wybrał się <s>na KUL</s> do Padwy. Pokochał tam [[geografia|gejografię]] i historię. Po nauczeniu się kilku języków, ukończeniu edukacji i zwolnieniu się tronu w Siedmiogrodzie został wybrany tamtejszym księciem. |
||
Wersja z 23:11, 22 wrz 2011
Stefan Batory (ur. 27 września 1533 zm. 12 grudnia 1586) - elekcyjny król Rzeczpospolitej Obojga Narodów i książę Zasiedmiogórogrodu Siedmiogrodu.
Młode lata
Stefan przyszedł na świat w Somlyó jako syn wojewody siedmiogrodzkiego Stefana seniora. Na studia wybrał się na KUL do Padwy. Pokochał tam gejografię i historię. Po nauczeniu się kilku języków, ukończeniu edukacji i zwolnieniu się tronu w Siedmiogrodzie został wybrany tamtejszym księciem.
Początki kariery w Polsce
Pewnego pięknego grudniowego dnia Stefan robił to co robić lubiał najbardziej czyli tłukł turków, polował i pił wino. Nagle przyszli do niego Polacy i spytali się go, czy by nie chciał zostać królem, a zarazem mężem Anny Jagiellonki. Po krótkim namyśle i wypiciu jabola Stefan zgodził się. Wybrany przez katoli Maksymilian II Habsburg 
się, ale był wolniejszy. Batory zaprzysiągł artykuły heńka i pacta conventa w trybie priorytetowym, i się koronował. Większość i tak patrzyła na niego jak na stonkę są polu kartofli. Stefan jednak pogroził im jednym palcem[1], czym zjednał sobie przyjaźń ludu[2].
Reformy i wojna z Rosją
Za wschodnią granicą Ruscy coraz bardziej szaleli i zdobywali nowe ziemie, kosztem Rzeczpospolitej. Batory miał dość tego cyrku, utworzył piechotę wybraniecką, wojska inżynieryjne, drukarnię polową, zebrał kasę od sejmu, wlazł na konia i poszedł na Inflanty. Zdobył parę twierdz, większość samobójczymi atakami chłopów, którzy to za wysadzenie murów dostawali szlachectwo. Car Iwan Groźny oddał to co wcześniej zabrał i wrócił spokojnie do obdzierania ze skóry jeńców.
Śmierć
Stefan zakończył panowanie tak samo nagle, jak je rozpoczął, umierając podczas polowania, ponoć od przedawkowania wysokokalorycznego alkoholu, którym to miał zwyczaj łagodzić ból[3]. Został pochowany jak większość króli i niektórzy prezydentci na Wawelu.
