Wiersz gotycki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
WizualnieWikikod
M (Redakcja po red@kcji (i chyba któryś z adminów nie odróżnia wielokropka od dwukropka))
Linia 1: Linia 1:
[[grafika:Goth2.jpg|left|113px|Niepisząca.]]
[[grafika:Goth2.jpg|left|113px|Niepisząca]]
[[grafika:OH_MY_GOD_UGLY_GOTH!!!.jpg|right|135px|Pisząca.]]
[[grafika:OH_MY_GOD_UGLY_GOTH!!!.jpg|right|135px|Pisząca]]
'''[[Wiersz]] [[goci|gotycki]]''' to cierpiętniczy [[utwór literacki|utwór]] nawiązujący głównie [[autotematyzm|sam do siebie]], opowiadający o wewnętrznym skostnieniu i drążący różne aspekty faktu, że autorka ma przewalone jak [[drzewo]] w poprzek [[szosa|szosy]].
'''[[Wiersz]] [[goci|gotycki]]''' – cierpiętniczy [[utwór literacki|utwór]] nawiązujący głównie [[autotematyzm|sam do siebie]], opowiadający o wewnętrznym skostnieniu i drążący różne aspekty faktu, że autorka ma przewalone jak [[drzewo]] w poprzek [[szosa|szosy]].


Podstawowymi tworzywami wiersza gotyckiego są [[cierpienie]] i [[wielokropek|wielokropki]].
Podstawowymi tworzywami wiersza gotyckiego są [[cierpienie]] i [[wielokropek|wielokropki]].


Aby napisać gotycki wiersz, należy być maksymalnie [[patos|patetycznym]] i często przy wspominać, że [[szkoła]] do której uczęszczamy ssie, a nasze libido leży odłogiem. Każdy [[wers]] kończy się obowiązkowym wielokropkiem... Piszemy, w zupełnie przewidywalnych [[słowo|słowach]], o własnej wyjątkowości i nie zapominamy wspomnieć o zrozumieniu, jakim dażą nas nasi [[mrok|mroczni]] [[idol|idole]], chociaż nasze najbliższe otoczenie nie rozumie nas wcale. W dobrym tonie będzie nadmienić o takich zjawiskach jak jątrzenie, skraplanie, nadszarpywanie, ściekanie i gnicie oraz o tym, że czas się ślamazarzy, a [[Szatan]] (koniecznie wielką literą) wypełnia nam [[dusza|duszę]] jakby wypełniał [[czek]] [[ciemność|ciemności]] lub inny [[abstrakcja|abstrakcyjny]] [[gadżet]]. [[Szatan]], co zrozumiałe, [[podpis|podpisuje]] się na czekach tylko naszą prawie że czarną [[krew|krwią]]. Częstymi motywami wierszy gotyckich są: upadłe [[anioł]]y (z angielszczyzny fallen andżels), śmierć, [[świeca|świece]], [[paznokcie]], mrok w sercu, zbroczone świeżą krwią [[żyletka|żyletki]]. Połowę wiersza (nie licząc rzecz jasna wielokropków) stanowią zwroty typu ''me, twe, mego, swego''. Hasło ''Born to be Goth'' jest stale popularne jako [[motto]] wiersza gotyckiego, podejmującego wciąż od nowa problem świadomości gothlife'u. Pisząc wiersz gotycki nie można zlekceważyć brutalnej [[ingerencja|ingerencji]] [[świat|świata]] w nasze gotyckie [[życie]]: należy odwdzięczyć mu się brutalną ingerencją w zasady [[ortografia|ortografii]] i [[gramatyka|gramatyki]], a także pogwałcić jakiś [[symbol]] [[religia|religijny]] albo [[paszkwil|ośmieszyć]] wredniejszego z [[rodzice|rodziców]], który kazał nam ''uprzątnąć ten [[burdel]], bo [[podłoga|podłogi]] nie widać''. Można odwrócić jego słowa przez przypisanie mu koneksji z tą częścią świata, która nie pozwala nam w spokoju [[sumienie|sumienia]] zapaść na [[glany|zwyrodnienie statów]] i zaplątywać się co rusz w elegancki gotycki [[płaszcz]], który [[kradzież|pożyczyliśmy]] z wieszaka w mrocznej i [[papierosy|zadymionej]] [[knajpa|knajpie]], zostawiając w zamian naszą grzeczną, [[harcerze|harcerską]] [[kurtka|kurteczkę]]. Wcześniej pospiesznie zdzierając [[naszywka|naszywki]], oczywiście.
Aby napisać gotycki wiersz, należy być maksymalnie [[patos|patetycznym]] i często wspominać, że [[szkoła]], do której uczęszczamy, ssie, a nasze libido leży odłogiem. Każdy [[wers]] kończy się obowiązkowym wielokropkiem... Piszemy, w zupełnie przewidywalnych [[słowo|słowach]], o własnej wyjątkowości i nie zapominamy wspomnieć o zrozumieniu, jakim darzą nas nasi [[mrok|mroczni]] [[idol]]e, chociaż nasze najbliższe otoczenie nie rozumie nas wcale. W dobrym tonie będzie nadmienić o takich zjawiskach, jak jątrzenie, skraplanie, nadszarpywanie, ściekanie i gnicie, a także o tym, że czas się ślamazarzy, a [[Szatan]] (koniecznie wielką literą) wypełnia nam [[dusza|duszę]], jakby wypełniał [[czek]] [[ciemność|ciemności]] lub inny [[abstrakcja|abstrakcyjny]] [[gadżet]]. Szatan, co zrozumiałe, [[podpis]]uje się na czekach tylko naszą niemal czarną [[krew|krwią]]. Częstymi motywami wierszy gotyckich są upadłe [[anioł]]y (z angielszczyzny fallen andżels), śmierć, [[świeca|świece]], [[paznokieć|paznokcie]], mrok w sercu i zbroczone świeżą krwią [[żyletka|żyletki]]. Połowę wiersza (nie licząc, rzecz jasna, wielokropków) stanowią zwroty typu ''me, twe, mego, swego''. Hasło ''Born to be Goth'' jest stale popularne jako [[motto]] wiersza gotyckiego, podejmującego wciąż od nowa problem świadomości gothlife'u. Pisząc wiersz gotycki nie można zlekceważyć brutalnej [[ingerencja|ingerencji]] [[świat]]a w nasze gotyckie [[życie]]: należy odwdzięczyć mu się brutalną ingerencją w zasady [[ortografia|ortografii]] i [[gramatyka|gramatyki]], a także pogwałcić jakiś [[symbol]] [[religia|religijny]] albo [[paszkwil|ośmieszyć]] wredniejszego z [[rodzice|rodziców]], który kazał nam ''uprzątnąć ten [[burdel]], bo [[podłoga|podłogi]] nie widać''. Można odwrócić jego słowa przez przypisanie mu koneksji z tą częścią świata, która nie pozwala nam w spokoju [[sumienie|sumienia]] zapaść na [[glany|zwyrodnienie stawów]] i zaplątywać się co rusz w elegancki gotycki [[płaszcz]], który [[kradzież|pożyczyliśmy]] z wieszaka w mrocznej i [[papierosy|zadymionej]] [[knajpa|knajpie]], zostawiając w zamian naszą grzeczną, [[harcerze|harcerską]] [[kurtka|kurteczkę]]. Wcześniej pospiesznie zdzierając [[naszywka|naszywki]], oczywiście.


[[Grafika:Kristengoth4.jpg|thumb|right|200px|Ona i tak cię zje.]]
[[Grafika:Kristengoth4.jpg|thumb|right|200px|Ona i tak cię zje]]


==Głębszy wgląd w wiersz gotycki==
==Głębszy wgląd w wiersz gotycki==
Jak wynika z wierszy, prawdziwy got nie na [[urodziny|urodzin]], a zamiast tego posiada datę śmierci wypaloną na [[czaszka|czaszce]]. Nie żyje, tylko ''jeszcze dogorywa jego marny żywot'', nie je, tylko ''ostatnim ze sposobów podtrzymuje marność nad marnościami egzystencji''. Jest tak mroczny, że na tle [[noc]]y wygląda jak [[heban]] na sośninie. Got nie zapiera [[brud]]u, on go wypala albo czerni [[zapalniczka|zapalniczką]], aż zwęgli. Gotyckiej egzystencji nie pogłębiają negatywnie nacechowane [[przymiotnik]]i, to gotycka [[egzystencja]] je pogłębia. Zaangażowany got to taki, który może jeszcze podzielić się [[kolor czarny|czernią]] i dalej być niewykrywalnym dla [[radar|radarów]].
Jak wynika z wierszy, prawdziwy got nie ma [[urodziny|urodzin]], a zamiast tego posiada datę śmierci ,wypaloną na [[czaszka|czaszce]]. Nie żyje, tylko ''jeszcze dogorywa jego marny żywot'', nie je, tylko ''ostatnim ze sposobów podtrzymuje marność nad marnościami egzystencji''. Jest tak mroczny, że na tle [[noc]]y wygląda jak [[heban]] na sośninie. Got nie zapiera [[brud]]u, on go wypala albo czerni [[zapalniczka|zapalniczką]], aż zwęgli. Gotyckiej egzystencji nie pogłębiają negatywnie nacechowane [[przymiotnik]]i; to gotycka [[egzystencja]] je pogłębia. Zaangażowany got to taki, który może jeszcze podzielić się [[kolor czarny|czernią]] i dalej być niewykrywalnym dla [[radar]]ów.


==Wiersz gotycki a [[krytyka literacka]]==
==Wiersz gotycki a [[krytyka literacka]]==
Krytyka twierdzi, że gdyby [[goci]] zaczęli pisać regularne [[tomik poezji|tomiki]], i firmować nimi liny wspinaczkowe, to krytyka polubiłaby wspinaczkę.
Krytyka twierdzi, że gdyby [[goci]] zaczęli pisać regularne [[tomik poezji|tomiki]] i firmować nimi liny wspinaczkowe, to krytyka polubiłaby wspinaczkę.


{{stubsek}}
{{stubsek}}

Wersja z 00:17, 10 wrz 2006

Niepisząca
Pisząca

Wiersz gotycki – cierpiętniczy utwór nawiązujący głównie sam do siebie, opowiadający o wewnętrznym skostnieniu i drążący różne aspekty faktu, że autorka ma przewalone jak drzewo w poprzek szosy.

Podstawowymi tworzywami wiersza gotyckiego są cierpienie i wielokropki.

Aby napisać gotycki wiersz, należy być maksymalnie patetycznym i często wspominać, że szkoła, do której uczęszczamy, ssie, a nasze libido leży odłogiem. Każdy wers kończy się obowiązkowym wielokropkiem... Piszemy, w zupełnie przewidywalnych słowach, o własnej wyjątkowości i nie zapominamy wspomnieć o zrozumieniu, jakim darzą nas nasi mroczni idole, chociaż nasze najbliższe otoczenie nie rozumie nas wcale. W dobrym tonie będzie nadmienić o takich zjawiskach, jak jątrzenie, skraplanie, nadszarpywanie, ściekanie i gnicie, a także o tym, że czas się ślamazarzy, a Szatan (koniecznie wielką literą) wypełnia nam duszę, jakby wypełniał czek ciemności lub inny abstrakcyjny gadżet. Szatan, co zrozumiałe, podpisuje się na czekach tylko naszą niemal czarną krwią. Częstymi motywami wierszy gotyckich są upadłe anioły (z angielszczyzny fallen andżels), śmierć, świece, paznokcie, mrok w sercu i zbroczone świeżą krwią żyletki. Połowę wiersza (nie licząc, rzecz jasna, wielokropków) stanowią zwroty typu me, twe, mego, swego. Hasło Born to be Goth jest stale popularne jako motto wiersza gotyckiego, podejmującego wciąż od nowa problem świadomości gothlife'u. Pisząc wiersz gotycki nie można zlekceważyć brutalnej ingerencji świata w nasze gotyckie życie: należy odwdzięczyć mu się brutalną ingerencją w zasady ortografii i gramatyki, a także pogwałcić jakiś symbol religijny albo ośmieszyć wredniejszego z rodziców, który kazał nam uprzątnąć ten burdel, bo podłogi nie widać. Można odwrócić jego słowa przez przypisanie mu koneksji z tą częścią świata, która nie pozwala nam w spokoju sumienia zapaść na zwyrodnienie stawów i zaplątywać się co rusz w elegancki gotycki płaszcz, który pożyczyliśmy z wieszaka w mrocznej i zadymionej knajpie, zostawiając w zamian naszą grzeczną, harcerską kurteczkę. Wcześniej pospiesznie zdzierając naszywki, oczywiście.

Ona i tak cię zje

Głębszy wgląd w wiersz gotycki

Jak wynika z wierszy, prawdziwy got nie ma urodzin, a zamiast tego posiada datę śmierci ,wypaloną na czaszce. Nie żyje, tylko jeszcze dogorywa jego marny żywot, nie je, tylko ostatnim ze sposobów podtrzymuje marność nad marnościami egzystencji. Jest tak mroczny, że na tle nocy wygląda jak heban na sośninie. Got nie zapiera brudu, on go wypala albo czerni zapalniczką, aż zwęgli. Gotyckiej egzystencji nie pogłębiają negatywnie nacechowane przymiotniki; to gotycka egzystencja je pogłębia. Zaangażowany got to taki, który może jeszcze podzielić się czernią i dalej być niewykrywalnym dla radarów.

Wiersz gotycki a krytyka literacka

Krytyka twierdzi, że gdyby goci zaczęli pisać regularne tomiki i firmować nimi liny wspinaczkowe, to krytyka polubiłaby wspinaczkę.

Szablon:Stubsek

Przykłady wierszy gotyckich (bez wielokropków)

Główny artykuł: Przykłady wierszy gotyckich.
Wiersze umieszczone w głównym haśle to tylko fragmenty.

Przykład I

Ma skrzepła krew wrze gromko jak szatański czajnik.
Cosik mnie świerzbi w kroku. Usiadłam na palnik?
Szatan skacze radośnie po mojej wątrobie.
Gniję od środka. Można gnić tylko w tę stronę.

Przykład II

Heniek
Mój były kochanek
Paskudne moje rozczarowanie
Śpiewem swym Jesteś szalona

Przykład III

Życie
To jedna wielka czarna msza
Zdrapuję ze ściany czarny lakier przy pomocy pazurów
Bo mama wraca jutro z Mazurów

Przykład IV

Szatan = 666

Życie...
Żarcie...
Rzyganie...
Trup...
Grób...
Smród...

Przykład V

Obce jak przeszłość niebo

Samotność płonie ostrożnie
W samotnej przeszłości zabijają zastępy nowego człowieka
Jak długo jeszcze znowu ucieka życie?
Mroczny strzęp poszukuje naszych zastępów

Przykład VI

***

Idę...
Mrocznym gotyckim cmentarzem...
Jestem martwy...
Czuję mrok...
Idę...
Śmierdzi rybą...
Idę...
Mrocznym gotyckim cmentarzem...

Przykład VII

Dupa mnie boli, srać mi się chce...
O marny ludzki losie...
A czarną mangustę o szarym futrze...
Pierdolnął samochód na szosie...
Szatan! Prawdziwie norweski i prawdziwy i mroczny, a zło jest złe a do tego złe. Heil!

Odnośniki

Zobacz też:

Linki zewnętrzne:

Źródło: „https://nonsa.pl/index.php?title=Wiersz_gotycki&oldid=137434”