The Clash: Różnice pomiędzy wersjami
(dodano link do artykułu Podmiot liryczny) |
|||
Linia 20: | Linia 20: | ||
* '''Should I stay or should I go''' – podmiot liryczny rozważa, czy powinien zostać na kolejną noc w [[Agencja towarzyska|burdelu]] |
* '''Should I stay or should I go''' – podmiot liryczny rozważa, czy powinien zostać na kolejną noc w [[Agencja towarzyska|burdelu]] |
||
* '''Straight to hell''' – o tym, gdzie mogą się udać wszyscy, którzy krytykują zespół |
* '''Straight to hell''' – o tym, gdzie mogą się udać wszyscy, którzy krytykują zespół |
||
== Zobacz też == |
|||
* [[punk rock]] |
|||
* [[Sex Pistols]] |
|||
{{stub|muz}} |
{{stub|muz}} |
Wersja z 12:17, 11 lut 2022
The Clash – brytyjski zespół muzyczny istniejący w latach 1976-1986. W początkowym okresie działalności grupa grała klasyczny pop narodowosocjalistyczny, by z biegiem lat uzupełnić go o elementy nazidance oraz oświęcimskiej muzyki klezmerskiej.
Ideologia zespołu
Wszyscy członkowie The Clash byli ludźmi zaangażowanymi politycznie. Łączyli uwielbienie dla cywilizacji białego człowieka z fascynacją darwinizmem społecznym. Pracowali nad utworzeniem brytyjskiego oddziału Ku Klux Klanu. Pomagali rdzennym mieszkańcom Wielkiej Brytanii w usuwaniu z ulic odpadków. Aktywnie optowali za powszechnym dostępem do broni palnej.
Ideologia przyczyniła się również do zakończenia działalności zespołu. Grupa rozpadła się, ponieważ jej członkowie pokłócili się o to, czy najlepszym sposobem pozbycia się Cyganów z Anglii jest użycie dynamitu, czy trutki na szczury.
Największe przeboje
Mimo braku elementarnych umiejętności muzycznych, zespół zdołał wylansować kilkanaście hitów:
- White riot – o słusznym gniewie białego człowieka na czarnego człowieka, który dostał prawa obywatelskie
- London's burning – o sytuacjach, w których należy wezwać straż pożarną
- I'm so bored with the U.S.A. – podmiot liryczny informuje o swoim znudzeniu Stanami Zjednoczonymi; następnie proponuje odebranie zbuntowanym koloniom niepodległości, jako że władzę w nich na stałe zdobyli Żydzi
- (White man) in the Hammersmith Palais – o tym, że miejsce białego człowieka jest w pałacu, a miejsce asfaltu jest na jezdni
- English civil war' – o wojnie, jaką dzielni angielscy obywatele toczyć muszą z parszywymi imigrantami
- I foch the law – o tym, że podmiot liryczny sfochował się na głupie prawo, uwzględniające takie bzdury, jak wolność wyznania, poglądów politycznych i zgromadzeń
- London calling – o londyńskiej centrali telefonicznej
- Train in vain – o brytyjskim odpowiedniku PKP
- Bankrobber – o sposobach okradania żydowskich banków
- Rock the casbah – o tym, że arabusów należy kamienować
- Should I stay or should I go – podmiot liryczny rozważa, czy powinien zostać na kolejną noc w burdelu
- Straight to hell – o tym, gdzie mogą się udać wszyscy, którzy krytykują zespół
Zobacz też
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny muzyki. Jeśli wytrzymasz 10 minut w słuchawkach – rozbuduj go.