Wiersz gotycki
Wiersz gotycki to cierpiętniczy utwór nawiązujący głównie sam do siebie, opowiadający o wewnętrznym skostnieniu i drążący różne aspekty faktu, że autorka ma przewalone jak drzewo w poprzek szosy.
Podstawowymi tworzywami wiersza gotyckiego są cierpienie i wielokropki.
Aby napisać gotycki wiersz, należy być maksymalnie patetycznym i często przy wspominać, że szkoła do której uczęszczamy ssie, a nasze libido leży odłogiem. Każdy wers kończy się obowiązkowym wielokropkiem... Piszemy, w zupełnie przewidywalnych słowach, o własnej wyjątkowości i nie zapominamy wspomnieć o zrozumieniu, jakim dażą nas nasi mroczni idole, chociaż nasze najbliższe otoczenie nie rozumie nas wcale. W dobrym tonie będzie nadmienić o takich zjawiskach jak jątrzenie, skraplanie, nadszarpywanie, ściekanie i gnicie oraz o tym, że czas się ślamazarzy, a Szatan (koniecznie wielką literą) wypełnia nam duszę jakby wypełniał czek ciemności lub inny abstrakcyjny gadżet. Szatan, co zrozumiałe, podpisuje się na czekach tylko naszą prawie że czarną krwią. Częstymi motywami wierszy gotyckich są: upadłe anioły (z angielszczyzny fallen andżels), śmierć, świece, paznokcie, mrok w sercu, zbroczone świeżą krwią żyletki. Połowę wiersza (nie licząc rzecz jasna wielokropków) stanowią zwroty typu me, twe, mego, swego. Hasło Born to be Goth jest stale popularne jako motto wiersza gotyckiego, podejmującego wciąż od nowa problem świadomości gothlife'u. Pisząc wiersz gotycki nie można zlekceważyć brutalnej ingerencji świata w nasze gotyckie życie: należy odwdzięczyć mu się brutalną ingerencją w zasady ortografii i gramatyki, a także pogwałcić jakiś symbol religijny albo ośmieszyć wredniejszego z rodziców, który kazał nam uprzątnąć ten burdel, bo podłogi nie widać. Można odwrócić jego słowa przez przypisanie mu koneksji z tą częścią świata, która nie pozwala nam w spokoju sumienia zapaść na zwyrodnienie statów i zaplątywać się co rusz w elegancki gotycki płaszcz, który pożyczyliśmy z wieszaka w mrocznej i zadymionej knajpie, zostawiając w zamian naszą grzeczną, harcerską kurteczkę. Wcześniej pospiesznie zdzierając naszywki, oczywiście.
Głębszy wgląd w wiersz gotycki
Jak wynika z wierszy, prawdziwy got nie na urodzin, a zamiast tego posiada datę śmierci wypaloną na czaszce. Nie żyje, tylko jeszcze dogorywa jego marny żywot, nie je, tylko ostatnim ze sposobów podtrzymuje marność nad marnościami egzystencji. Jest tak mroczny, że na tle nocy wygląda jak heban na sośninie. Got nie zapiera brudu, on go wypala albo czerni zapalniczką, aż zwęgli. Gotyckiej egzystencji nie pogłębiają negatywnie nacechowane przymiotniki, to gotycka egzystencja je pogłębia. Zaangażowany got to taki, który może jeszcze podzielić się czernią i dalej być niewykrywalnym dla radarów.
Wiersz gotycki a krytyka literacka
Krytyka twierdzi, że gdyby goci zaczęli pisać regularne tomiki, i firmować nimi liny wspinaczkowe, to krytyka polubiłaby wspinaczkę.
Przykłady wierszy gotyckich (bez wielokropków)
- Główny artykuł: Przykłady wierszy gotyckich.
- Wiersze umieszczone w głównym haśle to tylko fragmenty.
Przykład I
- Ma skrzepła krew wrze gromko jak szatański czajnik.
- Cosik mnie świerzbi w kroku. Usiadłam na palnik?
- Szatan skacze radośnie po mojej wątrobie.
- Gniję od środka. Można gnić tylko w tę stronę.
Przykład II
- Heniek
- Mój były kochanek
- Paskudne moje rozczarowanie
- Śpiewem swym Jesteś szalona
Przykład III
- Życie
- To jedna wielka czarna msza
- Zdrapuję ze ściany czarny lakier przy pomocy pazurów
- Bo mama wraca jutro z Mazurów
Przykład IV
Szatan = 666
- Życie...
- Żarcie...
- Rzyganie...
- Trup...
- Grób...
- Smród...
Przykład V
Obce jak przeszłość niebo
- Samotność płonie ostrożnie
- W samotnej przeszłości zabijają zastępy nowego człowieka
- Jak długo jeszcze znowu ucieka życie?
- Mroczny strzęp poszukuje naszych zastępów
Przykład VI
***
- Idę...
- Mrocznym gotyckim cmentarzem...
- Jestem martwy...
- Czuję mrok...
- Idę...
- Śmierdzi rybą...
- Idę...
- Mrocznym gotyckim cmentarzem...
Przykład VII
- Dupa mnie boli, srać mi się chce...
- O marny ludzki losie...
- A czarną mangustę o szarym futrze...
- Pierdolnął samochód na szosie...
- Szatan! Prawdziwie norweski i prawdziwy i mroczny, a zło jest złe a do tego złe. Heil!
