Pascal (język programowania)
| Ten artykuł jest częścią cyklu naukowego języki komputerowe. |
|
Języki programowania: |
|
Inne języki komputerowe: |
|
|
| edytuj ten szablon |
Pisanie w Pascalu jest jak pisanie wierszem, inne C-podobne języki to zwykła proza i krzaki
Pascal – zwany czasem Turbo Pascalem lub w skrócie TP, co błędnie można skojarzyć z Telekomunikacją Polską. Pascal jest, wbrew powszechnej opinii, językiem programowania, mimo że często myli się go ze wspaniałym kucharzem Pascalem Brodnickim. Język ten przez wielu błędnie zbudowanych programistów uważany jest za wyższy poziomem od innych, jednak może być to mylny trop. Język ten jest klasycznym językiem ze zwykłym bałaganem kodu źródłowego. Programiści, którzy zaczynają się go uczyć, muszą obowiązkowo przebyć lekcję wychodzenia z zaplątanych labiryntów, ponieważ w trakcie pracy mogliby się przez przypadek zaplątać w zaplątany kod źródłowy. Pascal pozwala na tworzenie prostych aplikacji, z uwzględnieniem wymagań zajmowania potwornej ilości miejsca na dysku twardym.
Użytkowanie
Pascal jest dzisiaj używany przez lamkowatych programistów, dla których znaki "{" oraz "}" z C++ są zbyt skomplikowane. Uczniowie techników i liceów o profilu informatycznym uczą się banalnych podstaw tego języka, nie wiadomo, po co, ale i tak nic z lekcji nie rozumieją. Krążą plotki, że najpopularniejsza gra MMO w Internecie, Tibia, jest zaprogramowana strukturalnie w Pascalu.
Składnia
Kody źródłowe Pascala zawierają tzw. bloki instrukcji, w których umieszcza się instrukcje, które zwykle nie służą niczemu innemu, niż niczemu. Nazwa "bloki" wzięła się od tego, że twórcy języka są dresami, którzy na pomysł stworzenia Pascala wpadli, oddając się ciężkiej doli każdego dresa - stojąc pod blokiem. Definiowanie bloków instrukcji w Pascalu definiuje się za pomocą dwóch słów kluczowych begin i end.
Słowa kluczowe
begin - rozpoczęcie bloku instrukcji, który i tak się nie skompiluje;
var - tutaj definiuje się zmienne. Zwykle lamkowaci programiści definiują tyle zmiennych, że ledwo zmieściłyby się na liście długiej jak stąd do Pekinu, a i tak w programie wykorzystują jedną;
const - definiuje stałe. Używa się ich, gdy chcemy, aby coś nam stanęło, np. gdy chcemy, aby program w pewnym momencie stanął i nie chciał dalej ruszyć;
procedure - rozum tego nie ogarnie;
end – zakończenie bloku instrukcji, która i tak się nie skompilowała.
