(

( – pradawny symbol myślicieli, wolnomularzy i filozofów.

Powstanie i historia

W związku z tym, że gros z nich stanowią samotni, zdesperowani i zakompleksieni faceci, naturalnym się stało poszukiwanie uniwersalnego sposobu leczenia kompleksów. Jako że jednym z najlepszych sposobów jest wykazanie komuś swojej mądrości, tworzyli nieustannie wielkie, opasłe, wielotomowe dzieła, które były napisane w sposób zupełnie nieczytelny i niezrozumiały dla większości im współczesnych. Same dzieła nie przyniosły oczekiwanego skutku i nie doprowadziły do uwielbienia autorów, więc postanowili oni niektóre myśli rozszerzać, wzbogacać o przykłady i pisać prostym, zrozumiałym, chłopskim językiem. Za pomocą symbolu „(” oznaczali miejsca, w których zwykły, szary obywatel może zacząć czytać, zrozumieć Wielką Myśl Twórcy i przekazać mu należne uwielbienie.

Współczesność

W czasach internetu, gdy każdy pajac może tworzyć strony internetowe, pisać na nich mądre rzeczy i kreować się na eksperta, oryginalne przeznaczenie tego znaku zostało wypaczone i służy tylko i wyłącznie do wtrącania pojedynczych myśli, luźno (lub wcale) związanych z oryginalnym tematem. Dodatkowo została zaadaptowana przez zwolenników emotikon jako oznaczenie smutnego grymasu „:(”.

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny językoznawstwa. Jeśli nie jesteś Ruskiem z bazaru – rozbuduj go.