Komiks

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Czarno-biały komiks

Komiks – rodzaj historyjki obrazkowej, składającej się z kilku do kilkuset ramek (najczęściej prostokątnych), w których zmajdują się obrazki i dymki przedstawiające, co dana postać myśli, mówi, krzyczy lub ma zamiar powiedzieć (ale te teksty są ocenzurowane). Komiks zawiera niewiele treści i skupia się na zainteresowaniu czytelnika obrazkami.

Historia

Historia komiksu jest bardzo długa – już w prehistorii ludzie pierwotni przekazywali informacje dla innych domowników jaskini w postaci rysunków na ścianie. Takie komiksy zazwyczaj były jednoobrazkowe i przedstawiały czynności, które rysownik będzie robił poza domem, jak polowanie czy też zbieractwo.

Wszelkie rysunki stały się popularne także w starożytnym Egipcie, gdzie na ścianach piramid wielcy rysownicy tworzyli komiksy na cześć faraonów i ich wielu żon i dzieci. Grecy perfidnie spapugowali pomysły Egipcjan, wymyślając jedynie nowe miejsca, na których komiksy będą malowane. Często były to ściany domostw i budynków, ale głównym nurtem było malowanie na wazach. Ze względu na wysokie koszty wazy komiksowe były dostępne tylko dla bogaczy.

Komiks nie podupadł nawet w średniowieczu; wówczas zresztą powstał najsłynniejszy komiks w historii świata. Normanowie napadający Anglię doszli do wniosku, że ich wspaniałe czyny można zachować dla potomności nie inaczej, jak tylko w postaci komiksu – tzw. tkaniny z Bayeux. Dotrwała ona do czasów dzisiejszych i można ją oglądać w jednym z muzeów francuskich.

Każdy kolejny okres historyczny to rozkwit sztuki komiksowej – do najsłynniejszych rysowników komiksów należeli m.in. Leonardo da Vinci w swojej „Kaplicy Sykstyńskiej” czy „Życie Dziecka” Georgesa de la Toura. Wymieniać wielkich artystów można by długo – każdy z nich tworzył komiksy. Udowodniono, że obrazy takie jak Dama z łasiczką czy choćby Mona Lisa tworzone były tylko dla poklasku społecznego i nie przyniosły ich twórcom żadnych zysków. Prawdziwą kopalnią pieniędzy były komiksy, schodzące na pniu we wszystkich magazynach we wszystkich rejonach Europy.

W XX wieku doszło do zmiany wizerunku komiksu i oddzielenia sztuki malarskiej (obrazy itp.) od sztuki komiksowej, co w szczególności zaszkodziło tej pierwszej. Do zdecydowanych bohaterów tej epoki w historii komiksu należą Don Rosa, Rene Goscinny, Jacques Géron, Frank Miller, Stan Lee czy polscy Tadeusz Baranowski, Szymon Kobyliński i Papcio Chmiel.

Współczesność

Współczesność bardzo zróżnicowała sztukę komiksową. Z jednej strony popularne są japońskie historyjki obrazkowe typu manga, charakteryzujące się dużymi oczami i jamami gębowymi u bohaterów, amerykańskie z wielkimi superbohaterami typu Superman, których akcja ma miejsce w wielkich i ciemnych miastach, gdzie zazwyczaj nie ma oświetlenia. Trzecim typem jest sposób europejski, gdzie prostota rysunków i tekstów zdobywa światową popularność.

Współczesne komiksy wydawane są w różnych formach – od popularnych wersji książkowych i albumowych, poprzez paki komiksowe w codziennych gazetach brukowych i darmowych, aż do wciąż nielegalnego wylewania swoich myśli na ściany budynków i pociągów podmiejskich pod postacią graffiti.

Nowością związaną z rozwojem Internetu są tzw. komiksy internetowe – ich plusem jest niski koszt produkcji; trzeba tylko (albo i aż) umieć rysować i używać skanera do przerzucenia swojej pracy na komputer. Prostota tego typu sztuki doprowadziła do powstania wielu „komiksów-potworków”, gdzie napaleni na siebie twórcy nie przyjmują krytyki i tworzą, co im dusza każe.

Dziwne jest też to, że grupa napaleńców zaczęła robić komiksy w paru dennych grach z ubiegłej ery. Np. taki Gothic – kto tam ich zrozumie. Patrzenie na takie krzywe mordy mogłoby doprowadzić do wielu chorób zakaźnych. Podobno to oni doprowadzili do konfliktów światowych, czyli innymi słowy – rozpieprzyli poprzednie stulecie wojnami. Teraz są ścigani przez prawo, głównym sprawcą jest Piotrpl, który stworzył pierwszy komiks z gry. Policja już ich ściga.

Galeria