Królowa Potępionych

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
To jest najnowsza wersja artykułu edytowana „16:05, 15 lut 2017” przez „DasBott (dyskusja • edycje)”.
(różn.) ← przejdź do poprzedniej wersji • przejdź do aktualnej wersji (różn.) • przejdź do następnej wersji → (różn.)
Piękniś i czarna, która pomimo kilku tysięcy lat na karku wciąż nieźle się trzyma

Królowa Potępionych – hitowy (za przeproszeniem) horror Łornerów z 2002 roku znany wyłącznie ze względu na ścieżkę dźwiękową. Jego grupą docelową jest młodzież od 12 do 17 lat, ale oficjalnie oglądać można dopiero od 18. Ceniony z powodu efektów specjalnych wykonywanych w Windows Movie Makerze, np. spowolnienia scen. Tam, gdzie potrzeba było krwi lub ognia dodawano wstawki z Painta. Tuż po premierze filmu, producenci pozwani zostali do sądu za znieważenie wizerunku wampira.

Fabuła w skrócie[edytuj • edytuj kod]

Metroseksualny wampirek budzi się po dłuższej drzemce i zachciewa mu się sławy. Nie podoba się to jego przełożonemu, ale nikogo to nie obchodzi. Podczas gdy zabawia się dziwkami, zaczyna śledzić go mroczna gotka z Londynu. Szukając go trafia pod budkę z wegańskim jedzeniem, przed którego skosztowaniem zostaje uratowana przez swój obiekt westchnień. Jesse oczywiście się w nim zakochuje, bo horror bez wątku miłosnego byłby nieważny. On niestety nie chce jej ugryźć, bo by było już po filmie i zmniejszyłyby się zyski. Gdy Akasha wybudza się ze stanu kamiennego, pragnie dorwać tego, kto zniszczył wizerunek wampirów. Zakochuje się w nim jednak i chce mu dać władzę nad światem. Nie podoba się to reszcie wampirów, które boją się o własny tyłek. Po niezbyt widowiskowej scenie walki końcowej, Akasha ginie z powodu braku krwi. W imię tego poświęca się ciotka Jesse, która nie chce, żeby tak młody i utalentowany chłopak jak Lestat zamieniał się w kamień. W związku z tym poświęca się, a jej przemieniona siostrzenica żyje wiecznie i szczęśliwie ze swoim nu metalowym kochasiem. Reszta najprawdopodobniej jest zadowolona.

Bohaterowie[edytuj • edytuj kod]

Kto by nie chciał puknąć wyzywająco ubranej, nastoletniej gotki?
  • Lestat – cyniczny, zarozumiały i pedałkowaty wampir, nieco mniej żenujący pierwowzór Edwarda Cullena. Po dość długiej sjeście znudził mu się podziemiem i postanowił się skomercjalizować. W tym celu wybrał sobie jeden z najbardziej ambitnych gatunków, czyli nu metal. Nic dziwnego, że zawojował scenę, skoro na płytkę zrzucili mu się najsłynniejsi muzycy tego gatunku. Lestat pisał też mhroczny pamiętnik, dzięki któremu Jesse mogła się w nim zakochać. Przez pewien czas prowadzał się ze swoją prapra(...)babcią, jednak ona nie chciała zabierać go na sanki.
  • Jesse Reeves – ambitna bibliotekarka pragnąca za wszelką cenę dowiedzieć się wszystkich pikantnych szczegółów z życia Lestata. Jej owiana tajemnicą przeszłość związana była z jakąś wampirką, ale mimo tego Jesse nie miała zupełnie żadnego obeznania z tym środowiskiem. Pchając się pomiędzy swoich krewnych uchodziła za drugie danie. Bardzo chciała, żeby owy, rockowy wampir zatopił w niej swoje nieskalane szczoteczką zęby. Nic dziwnego, że gdy już to nastąpiło zbladła i zaświeciły jej się oczy. Najprawdopodobniej zmarła na wściekliznę.
  • Marius – przełożony Lestata, jeden z nielicznych wampirów w filmie, który miał klasę. Lubił Elvisa. Od samego początku uchodził za nieudolnego mądralę, który wiedział wszystko, a nie umiał nic zrobić z karierą podwładnego. Podczas gdy Akasha chciała uprawiać z wnukiem namiętną miłość w pozycji na wafelki i wymordować resztę bezwartościowych krwiopijców, nie wiedział za kim właściwie być, ale chciał zbierać atencję, więc występował dalej.
  • Akasha – do czasu nieco sztywna i skostniała matka rodu wampirów. W starożytności beztrosko zabawiała się ze swoim kochasiem konsumując egipskich wieśniaków. Wkrótce skonsumowała też i jego. Mogła sobie pozwalać do woli, gdyż inne wampiry nie mogły jej zajebać bez poświęcenia własnego życia. Zakochała się w jednym ze swoich prawnuków, Lestacie (producenci zaprzeczają jakoby ten motyw zapożyczony był z Mody na Sukces).

Ciekawostki[edytuj • edytuj kod]

  • Gdyby nie muzyka, mało kto by w ogóle oglądał ten film.
  • Lestat nie posunął żadnej dziewczyny, ponieważ wampiry nie mają krążenia, a co za tym idzie wzwodu.
  • Krwawe sceny powtarzane były wielokrotnie, gdyż używany w tym celu sok wiśniowy smakował aktorom.
  • To nie Lestat, lecz Jonathan Davis śpiewa wszystkie piosenki w filmie. Tym mniej dziwna jest popularność filmowego zespołu.
  • Aaliyah grająca Akashę nie zdążyła już podłożyć głosu do filmu, ponieważ była za ciężka, w efekcie czego doszło do katastrofy godnej miana drugiego Smoleńska. Zastąpił ją później brat.