Piłka nożna

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Wersja z dnia 18:42, 9 lut 2008 autorstwa Ełek (dyskusja • edycje) (nowa strona)
(różn.) ← przejdź do poprzedniej wersji • przejdź do aktualnej wersji (różn.) • przejdź do następnej wersji → (różn.)
Boisko przystosowane do gry

Piłka nożna – pewien gatunek sportu drużynowego, w którym jedenastu spoconych oszołomów stara się strzelać do bramki bronionej przez innych jedenastu spoconych oszołomów. Jest najprężniej rozwijającą się dyscypliną sportową, uprawianą przez wielu – jeśli nie na zielonej trawce, to przynajmniej przed teleodbiornikiem.

Zasady

Piłka – jakby nie było ważny element sportu
Podręcznikowa drużyna piłkarska
Plik:Karny.jpg
Piłkarski zawodnik przyłapany na faulu
W wyższych ligach grają tylko najlepsi zawodnicy, którzy do perfekcji opanowali przyjęcie piłki na głowę
Plik:Prezkibic.jpg
Kibol reprezentacji Polski

Są proste: wychodzisz z domu, bierzesz piłkę pod pachę, zbierasz kolegów i kończynami dolnymi staracie się przepchać kawałek skóry między parę kijków. To, co będziecie robić z dmuchaną kulką już można nazwać piłką nożną.

Należy też przygotować boisko, które z założenia ma mieć ponad 100 metrów, ale z uwagi na to, że przy dość okazałym mięśniu piwnym biega się ciężko, można obrać mniejszy obiekt – podwórko sąsiada zza płota lub babciny ogródek. Powinna też być 7-metrowa bramka, ale po kiego grzyba, gdy wystarczy trzepak, czy drzwi garażowe. Za piłkę może posłużyć wszystko. Ale zostaw tego biednego chomika! Poprawka, prawie wszystko.

Drużyna

Składa się z 11 osób. Dycha z nich powinna znaleźć się w polu, jeden, zazwyczaj ten, który ma najmniej znajomości lub jest najmniej lubiany – zostaje pomiędzy słupkami bramki. Gra trwa 90 minut, więc przez ten czas wszyscy się męczą. Ci więc, którzy najładniej poproszą zostają zmienieni przez tzw. zawodników rezerwowych. Rezerwowi biegają mniej, ale zarabiają tyle samo.

W skład drużyny wchodzą:

  • bramkarz – nie śpi, czuwa. Odwala najnudniejszą robotę.
  • obrońca – pomaga bramkarzowi, przeszkadza napastnikom drużyny przeciwnej. Teoretycznie, bo ma w zwyczaju mieszać przydzielone mu zadania.
  • pomocnik – lata w tą i z powrotem przez cały czas, by jednocześnie bronić, jak i podawać do napastników. Oni zaś mogą stać jak latarnie, dobić któryś z ich strzałów i zdobyć uznanie na Śląsku.
  • napastnik – mało biega, trzepie kasę, wyrywa najlepsze lachony.

Istnieją też inne wariacje, jak wysunięty pomocnik, cofnięty napastnik i defensywny pomocnik. Wiedza, czy dany kopacz jest ultra-mega-defensywnym lekko cofniętym i przechylonym pod pewnym kątem na lewo pomocnikiem, przydaje się tylko fanom Football Managera i samozwańczym piłkarskim ekspertom.

Wykroczenia i kary

W sporcie, jakim jest piłka nożna, nie ma kary dwóch minut. Kodeks piłkarski za to mówi nam, że ostrzeżenie, jakim jest żółta kartka i bezczelne wyrzucenie na zbity ryj (kartka czerwona) mogą być przydzielane, gdy zawodnicy:

  • opóźniają grę.
  • ciągną za ubranie.
  • biorą piłkę za pazuchę i uciekają przed przeciwnikiem w siną dal.
  • zgrywają kozaka.
  • spuszczają sobie wpierdol.
  • plują sobie w koszulki, po czym rozcierają.
  • mylą swojego przeciwnika z piłką.
  • mylą sędziego z przeciwnikiem.
  • pomagają szalikowcom w starciach z policją.

Najpowszechniejszym zaś powodem do otrzymania kartonika jest pomyłka prowadzącego mecz arbitra.

Stałe fragmenty

Wbrew pozorom to nie termin fizyczny, a ogólna nazwa wykorzystania pomyłek sędziowskich. Przykładowo gdy kopacz, któremu nie chce się grać ugnie się pod ciężarem nóg, a kalosz uzna to za wykroczenie, drużyna, której piłkarz przeorał twarzą trawnik może się pokusić o wykonanie rzutu wolnego. Jeśli stało się to blisko bramki przeciwnika, lub niedowidzący sędzia myślał, że właśnie tam się to zdarzyło, wykonywany jest rzut karny.

Przy rzucie wolnym wszystko jest łatwe i proste, należy rąbnąć z całej siły i trzymać kciuki, że bramkarz, zamiast czyhać na strzał, zdecyduje się poprawić kołnierzyk lub łapać muchy. Jeśli chodzi o karne – należy ustawić piłkę prawie pod bramką i kopnąć tak, by przeleciała bramkarzowi przez ręce, gdy będzie się na nią rzucał.

Istnieją też rzuty rożne, pozwalają one golkiperowi drużyny wykonującej wyrwać się z monotonii i i podejść pod bramkę rywala w celu wystawienia głowę pod dośrodkowaną piłkę.

Imprezy

W świetle piłki klubowej największą imprezą jest Champions League. W piłce reprezentacyjnej, kopacze mają zaszczyt wziąć udział w Mistrzostwach świata, gdzie spotykają innych zawodników, z państw i państewek, o których w życiu nie słyszeli.

Pomiędzy kontynentami odbywają się zawody zamknięte, dla przykładu w Europie są to (przygotuj się na oryginalną nazwę) Mistrzostwa Europy. Te w 2012 roku mają organizować Polska i Ukraina. Mają zorganizować, co nie znaczy, że zorganizują.

W Polsce

Zobacz też: Polski Związek Piłki Nożnej, reprezentacja Polski w piłce nożnej
Wierny kibic czy parszywy prześmiewca?

Polską piłką kręcą działacze. Ten, który wyłoży więcej na swój klub lub też jego pojedyncze zwycięstwo, może się liczyć z osiągnięciem przyzwoitego wyniku. Dużą rolę odgrywają też sędziowie, również w zależności od kwoty przelewu.

A co z reprezentacją? Radzą sobie na tle międzynarodowym bez pieniędzy, od czasu do czasu zabłysną. Tradycją w polskiej piłce nożnej jest chęć przywłaszczenia do reprezentacji jakiegoś Niemca, Czecha, nawet Azjatę. Raz się udało, ale o Olisadebe już dawno ni widu, ni słychu.

Polacy mają też w zwyczaju rozgrzewać atmosferę na stadionach. Lubią wynosić bramki i krzesełka, nierzadko billboardy reklamowe. Niektórzy dla sportu poświęcają życie. Zwykle są to broniący wejścia na murawę policjanci.

Zobacz też