The Clash: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Szoferka. Autor wycofanej wersji to 79.186.56.50.) |
M (Poprawki same się robią…) |
||
| (Nie pokazano 19 wersji utworzonych przez 15 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''The Clash''' – [[Wielka Brytania|brytyjski]] zespół muzyczny istniejący w latach [[1976]]–[[1986]]. W początkowym okresie działalności grupa grała klasyczny pop [[NSDAP|narodowosocjalistyczny]], by z biegiem lat uzupełnić go o elementy nazidance oraz oświęcimskiej muzyki klezmerskiej. |
|||
'''The Clash''' – angielski zespół, który nigdy nie istniał. The Clash nie pojawił się w [[1977]] jako antyodpowiedź na koncert innego nieistniejącego zespołu, [[Sex Pistols]]. Członkowie The Clash nie przyznawali się do inspiracji mitycznymi [[The Ramones]], nie przyznawali się właściwie do niczego. W swojej piosence ''Police and Thieves'' nie śpiewali: ''Policja i złodzieje, wszystko to pierdzielę''. Podobnie w utworze ''Police on my back'' nie można doszukać się słów: ''Policja siedzi mi na dupie, aj-waj, co ja teraz kupię?''. Do najmniej słynnych dzieł The Clash nie należą m.in. ''Should I stay, should I go'' (piosenka nie komentująca decyzji [[Zyta Gilowska|Zyty Gilowskiej]] dot. jej przystąpienia do [[rząd]]u), ''[[London Calling]]'' (o kosztach połączeń międzynarodowych), ''I'm not down'' (nie poczytywana jako zaprzeczenie plotkom, że członkowie zespołu chorują na [[mongolizm]]), ''Rock the Casbah'' (nikt nie wie, o czym nie opowiada ten utwór), ''White Riot'' (zamieszki na Bronxie) i inne takie. |
|||
== Ideologia zespołu == |
|||
W 1922 zespół rozpadł się na 5 mniejszych, które kontynuowały solową karierę wraz z [[Louisem Armstrongiem]] i [[Papa Dance]]. |
|||
Wszyscy członkowie The Clash byli ludźmi zaangażowanymi politycznie. Łączyli uwielbienie dla cywilizacji białego człowieka z fascynacją darwinizmem społecznym. Pracowali nad utworzeniem brytyjskiego oddziału [[Ku Klux Klan]]u. Pomagali rdzennym mieszkańcom Wielkiej Brytanii w usuwaniu z ulic [[alkoholik|odpadków]]. Aktywnie optowali za powszechnym dostępem do broni palnej. |
|||
Ideologia przyczyniła się również do zakończenia działalności zespołu. Grupa rozpadła się, ponieważ jej członkowie pokłócili się o to, czy najlepszym sposobem pozbycia się [[Romowie|Cyganów]] z Anglii jest użycie dynamitu, czy trutki na szczury. |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
== Największe przeboje == |
|||
[[en:The Clash]] |
|||
Mimo braku elementarnych umiejętności muzycznych, zespół zdołał wylansować kilkanaście hitów: |
|||
* '''White Riot''' – o słusznym gniewie białego człowieka na czarnego człowieka, który dostał prawa obywatelskie, |
|||
* '''London's Burning''' – o sytuacjach, w których należy wezwać [[Straż pożarna|straż pożarną]], |
|||
* '''I'm So Bored with the U.S.A.''' – [[podmiot liryczny]] informuje o swoim znudzeniu [[Stany Zjednoczone Ameryki|Stanami Zjednoczonymi]]; następnie proponuje odebranie zbuntowanym koloniom niepodległości, jako że władzę w nich na stałe zdobyli [[Żydzi]], |
|||
* '''(White Man) in Hammersmith Palais''' – o tym, że miejsce białego człowieka jest w pałacu, a miejsce [[Murzyn|asfaltu]] jest na jezdni, |
|||
* '''English Civil War''' – o wojnie, jaką dzielni angielscy obywatele toczyć muszą z parszywymi imigrantami, |
|||
* '''I foch the law''' – o tym, że podmiot liryczny [[foch|sfochował]] się na głupie prawo, uwzględniające takie bzdury, jak wolność wyznania, poglądów politycznych i zgromadzeń, |
|||
* '''London Calling''' – o londyńskiej centrali telefonicznej, |
|||
* '''Train in Vain''' – o brytyjskim odpowiedniku [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]], |
|||
* '''Rock the Casbah''' – o tym, że [[Arabowie|Arabów]] należy kamienować, |
|||
* '''Should I Stay or Should I Go''' – podmiot liryczny rozważa, czy powinien zostać na kolejną noc w [[Agencja towarzyska|burdelu]], |
|||
* '''Straight to Hell''' – o tym, gdzie mogą się udać wszyscy, którzy krytykują zespół. |
|||
== Zobacz też == |
|||
* [[punk rock]] |
|||
* [[Sex Pistols]] |
|||
{{stub|muz}} |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
Aktualna wersja na dzień 12:07, 14 sie 2023
The Clash – brytyjski zespół muzyczny istniejący w latach 1976–1986. W początkowym okresie działalności grupa grała klasyczny pop narodowosocjalistyczny, by z biegiem lat uzupełnić go o elementy nazidance oraz oświęcimskiej muzyki klezmerskiej.
Ideologia zespołu[edytuj • edytuj kod]
Wszyscy członkowie The Clash byli ludźmi zaangażowanymi politycznie. Łączyli uwielbienie dla cywilizacji białego człowieka z fascynacją darwinizmem społecznym. Pracowali nad utworzeniem brytyjskiego oddziału Ku Klux Klanu. Pomagali rdzennym mieszkańcom Wielkiej Brytanii w usuwaniu z ulic odpadków. Aktywnie optowali za powszechnym dostępem do broni palnej.
Ideologia przyczyniła się również do zakończenia działalności zespołu. Grupa rozpadła się, ponieważ jej członkowie pokłócili się o to, czy najlepszym sposobem pozbycia się Cyganów z Anglii jest użycie dynamitu, czy trutki na szczury.
Największe przeboje[edytuj • edytuj kod]
Mimo braku elementarnych umiejętności muzycznych, zespół zdołał wylansować kilkanaście hitów:
- White Riot – o słusznym gniewie białego człowieka na czarnego człowieka, który dostał prawa obywatelskie,
- London's Burning – o sytuacjach, w których należy wezwać straż pożarną,
- I'm So Bored with the U.S.A. – podmiot liryczny informuje o swoim znudzeniu Stanami Zjednoczonymi; następnie proponuje odebranie zbuntowanym koloniom niepodległości, jako że władzę w nich na stałe zdobyli Żydzi,
- (White Man) in Hammersmith Palais – o tym, że miejsce białego człowieka jest w pałacu, a miejsce asfaltu jest na jezdni,
- English Civil War – o wojnie, jaką dzielni angielscy obywatele toczyć muszą z parszywymi imigrantami,
- I foch the law – o tym, że podmiot liryczny sfochował się na głupie prawo, uwzględniające takie bzdury, jak wolność wyznania, poglądów politycznych i zgromadzeń,
- London Calling – o londyńskiej centrali telefonicznej,
- Train in Vain – o brytyjskim odpowiedniku PKP,
- Rock the Casbah – o tym, że Arabów należy kamienować,
- Should I Stay or Should I Go – podmiot liryczny rozważa, czy powinien zostać na kolejną noc w burdelu,
- Straight to Hell – o tym, gdzie mogą się udać wszyscy, którzy krytykują zespół.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny muzyki. Jeśli wytrzymasz 10 minut w słuchawkach – rozbuduj go.
