Commodore 64

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Komoda w akcji

Commodore 64 (znany również jako Condomore 64, Złomodore, Komoda 64 lub C64) – urządzenie nazywane dla niepoznaki komputerem domowym, wyprodukowane w latach 80-tych, służące do edukowania nieletniej siły roboczej, która potem pisała na C64 gry za pół paczki chipsów i dwa żelki. Urządzenie było również wykorzystywane w wielu firmach i przedsiębiorstwach pod pretekstem maszyny do pisania, bazy dla blondwłosej księgowej lub stolika na kawę.

Podobno zostało stworzone do sterowania automatycznymi szufladami w szafach i komodach.

Konstrukcja[edytuj • edytuj kod]

  • Procesor: C64 jest wyposażony w bardzo wydajny 8-bitowy mikroprocesor MO(P)S Technology 6510, który wykonuje ponad 0,985 obliczeń na godzinę.
  • Grafika: ten komputer nie posiada KARTY graficznej. Ma tylko wbudowany układ graficzny VIC-II, który oferuje 1- i 2-bitową grafikę.
  • Pamięć RAM: pomieści 64 kilobajty. Bez przeszkód można na tym uruchomić Google Chrome.
  • Dźwięk: układ SID, na którym grał i trąbił zespół Kombi.
  • Gniazda: C64 posiadał gniazdo zasilacza, co było jednym z jego większych atutów. Dwa porty dżojstików pozwoliły na podłączenie myszki, pada z Atari 2600 lub Segi Mega Drive oraz miecza pióra świetlnego.

Odbiorcy[edytuj • edytuj kod]

Podstawowymi odbiorcami były młode dzieci, które były niewolniczo zatrudniane jako deweloperzy gier. Uczyły się sztuki piracenia, czitowania i ruszania dżojstikiem. Niestety, Polacy mają zły gust i wybierają to, co najgorsze, więc ZX Spectrum i tak wygrywał. Ale na świecie C64 było najlepiej sprzedającą się mydelniczką w historii.

Co można było zrobić na C64[edytuj • edytuj kod]

  • Włożyć kasetkę, iść na dwór i wrócić za dwa dni, kiedy dane się załadują.
  • Wpatrywać się w telewizor z napisem COMMODORE 64 BASIC V2 i wmawiać matce, że to usterki w telewizji.
  • Wyjąć wszystkie klawisze w klawiaturze i zrobić zestaw do Scrabble'a.
  • Dać bratu dżojstikiem po łbie.
  • Przypiąć magnetofon do sznurka i zacząć chodzić po ulicy, wołając „Mam łokmena, a wy nie!”.
  • Puścić piosenki Stachurskiego na kasetce i odczytać ukryte wiadomości.
  • Wyrzucić do śmieci lub obniżyć klasę czystości pobliskiej rzeki.

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]

Przypisy