Użytkownik:Kemalek/Raw Air: Różnice pomiędzy wersjami
(nowa strona) |
|||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Raw Air (pl. ''Surowe powietrze)''''' - norweski turniej w skokach narciarskich rozgrywany od 2017 roku. Można powiedzieć, że zastąpił [[Turniej Nordycki]], gdyż opiera się on na podobnych zasadach i jest równie (a nawet bardziej) morderczy jak ten. |
'''Raw Air (pl. ''Surowe powietrze)''''' - norweski turniej w skokach narciarskich rozgrywany od 2017 roku. Można powiedzieć, że zastąpił [[Turniej Nordycki]], gdyż opiera się on na podobnych zasadach i jest równie (a nawet bardziej) morderczy jak ten, jednak rozgrywa się on tylko w [[Norwegia|Norwegii]], a kwalifikacje także liczą się do noty tego cyklu. Turniej Raw Air jest produktem raczej niedopracowanym, z wątpliwą organizacją, wadliwymi przepisami, taką sobie estetyką. A jednak pierwsza jak i następne edycje "najbardziej morderczego turnieju w historii dyscypliny" - jak ochrzcili ją niektórzy dziennikarze - z całą pewnością można było uznać za <del>żenadę</del> sukces. |
||
== |
== Przebieg "Rowerków" == |
||
Rywalizacja w pierwszej edycji przebiegała pasjonująco. [[Stefan Kraft|Kraft]] i [[Andreas Wellinger|Wellinger]] szli niezwykle mocno łeb w łeb w drodze do wielkiego i prestiżowego <del>pucharu</del> talerza <del>na obiad</del>. A rywalizacja w drużynówce w Vikersund to już był kosmos, to był chyba jeszcze lepszy konkurs niż Planica 2005. Dość przypadkowa mieszanka odpowiednich warunków atmosferycznych, wyczucie [[Borek Sedlak|Borka Sedlaka]] i odważne, a zarazem odpowiedzialne decyzje jury dostarczyły nam tyle adrenaliny i dopaminy że niektórym z nas trudno było zasnąć. Zresztą w ogóle to, co nasza czwórka zrobiła na największym mamucie na świecie, przyprawia wciąż o gęsią skórkę. Wszyscy z rekordami życiowymi, [[Piotr Żyła|Piotrek]] z rekordem Polski. Kolejne podium drużynowe. Oczywiście – nie tylko Polacy latali jak ptacy. Ktoś pewnie już gdzieś policzył, ile było wtedy skoków poza 230. metr. Ktoś pewnie już gdzieś policzył, ilu skoczków poprawiło swoje rekordy życiowe. Ale najważniejsze jest oczywiście to, że pobity został rekord świata, który Kraft odebrał [[Robert Johannson|Johannsonowi]], który z kolei odebrał go [[Anders Fannemel|Fannemelowi]] ale najważniejsze, że koniec końców Austria odebrała go Norwegii. Ostatni w tym turnieju konkurs indywidualny z kolei oddzielił chłopców od mężczyzn. Powietrze było surowe a Wellinger i Kraft się zagotowali w locie. Pokazał raz jeszcze ile w skokach znaczą chłodna głowa i doświadczenie. [[Andreas Wellinger|Dwudziestodwuletni]] Niemiec skopał swój skok zupełnie. [[Stefan Kraft|Dwudziestoczteroletni]] Austriak miał spore problemy po wyjściu z progu, ale to co z tego wyciągnął to tylko bić brawo. A [[Kamil Stoch|trzydziestoletni]] Polak oddał kolejny rewelacyjny skok jak gdyby to nie chodziło o finał turnieju, tylko lekki rozruch przed śniadaniem i zmiażdzył rywali. Ostatecznie talerz zdobył Mocny Stefek przed Kamykiem i Andim. |
|||
Zasady są podobne do Turnieju Nordyckiego, jednak w Rowerku do noty w klasyfikacji liczą się także kwalifikacje, więc nawet tutaj trzeba spinać poślady, żeby osiągnąć dobry wynik. Miejscem rozgrywki jest oczywiście tylko [[Norwegia]], a skocznie to standardowo [[Oslo]], [[Lillehammer]] i [[Vikersund]] (jeszcze był Trondheim, ale go wykopano w ostatnim sezonie), ciekawym jest umieszczenie tej skoczni mamuciej na końcu (w końcu tam można stracić wszystko ze swojej przewagi). O tym jak można tu przejść z [[Niebo|nieba]] do [[Piekło|piekła]] dowiedział się [[Andreas Wellinger]] w 2017 roku, który mając ponad 60 punktów przewagi nad [[Stefan Kraft|Kraftem]] w klasyfikacji turnieju po 1 serii (oczywiście w 1 serii też tu prowadził), w 2 narobił w galoty, spadł na bulę i zajął 3 miejsce w tym turnieju. |
|||
=== Polacy w turnieju === |
|||
Z Polaków tylko [[Kamil Stoch|Kamil]] się jakoś bardziej wyróżniał, w [[2017]] roku był drugi, a w [[2018]] i [[2020]] zdobył <del>puchar</del> talerz za 1 miejsce, o pozostałych naszych nie ma co się rozpisywać gdyż ani razu nie stanęli tam na podium. |
|||
A jeśli chodzi o kolejne turnieje? W kolejnym Stoch skakał niczym przybysz z innej planety powodując opadnięcie szczęk u rywali. W następnym [[Ryoyu Kobayashi|samuraj]] robił to samo z rywalami co nasz orzeł. W 2020 roku również wygrał Kamil, jednak warto zaznaczyć, że pomógł mu fakt, że turniej został okrojony przez [[Koronawirus|koronaświrusa]]. |
|||
== Skutki == |
== Skutki == |
||
Mimo morderczości turnieju, był raczej pozytywnie odbierany przez skoczków i kibiców. Niestety przez ten turniej powstawały też inne głupie turnieje o nijakiej kreatywności, które tylko dobijały zawodników, typu [[Planica 7]], czy [[Willingen 5]]. |
Mimo morderczości turnieju, był raczej pozytywnie odbierany przez skoczków i kibiców. Niestety przez ten turniej powstawały też inne głupie turnieje o nijakiej kreatywności, które tylko dobijały zawodników, typu [[Planica 7]], czy [[Willingen 5]]. |
||
Aktualna wersja na dzień 09:30, 8 kwi 2022
Raw Air (pl. Surowe powietrze) - norweski turniej w skokach narciarskich rozgrywany od 2017 roku. Można powiedzieć, że zastąpił Turniej Nordycki, gdyż opiera się on na podobnych zasadach i jest równie (a nawet bardziej) morderczy jak ten, jednak rozgrywa się on tylko w Norwegii, a kwalifikacje także liczą się do noty tego cyklu. Turniej Raw Air jest produktem raczej niedopracowanym, z wątpliwą organizacją, wadliwymi przepisami, taką sobie estetyką. A jednak pierwsza jak i następne edycje "najbardziej morderczego turnieju w historii dyscypliny" - jak ochrzcili ją niektórzy dziennikarze - z całą pewnością można było uznać za żenadę sukces.
Przebieg "Rowerków"[edytuj • edytuj kod]
Rywalizacja w pierwszej edycji przebiegała pasjonująco. Kraft i Wellinger szli niezwykle mocno łeb w łeb w drodze do wielkiego i prestiżowego pucharu talerza na obiad. A rywalizacja w drużynówce w Vikersund to już był kosmos, to był chyba jeszcze lepszy konkurs niż Planica 2005. Dość przypadkowa mieszanka odpowiednich warunków atmosferycznych, wyczucie Borka Sedlaka i odważne, a zarazem odpowiedzialne decyzje jury dostarczyły nam tyle adrenaliny i dopaminy że niektórym z nas trudno było zasnąć. Zresztą w ogóle to, co nasza czwórka zrobiła na największym mamucie na świecie, przyprawia wciąż o gęsią skórkę. Wszyscy z rekordami życiowymi, Piotrek z rekordem Polski. Kolejne podium drużynowe. Oczywiście – nie tylko Polacy latali jak ptacy. Ktoś pewnie już gdzieś policzył, ile było wtedy skoków poza 230. metr. Ktoś pewnie już gdzieś policzył, ilu skoczków poprawiło swoje rekordy życiowe. Ale najważniejsze jest oczywiście to, że pobity został rekord świata, który Kraft odebrał Johannsonowi, który z kolei odebrał go Fannemelowi ale najważniejsze, że koniec końców Austria odebrała go Norwegii. Ostatni w tym turnieju konkurs indywidualny z kolei oddzielił chłopców od mężczyzn. Powietrze było surowe a Wellinger i Kraft się zagotowali w locie. Pokazał raz jeszcze ile w skokach znaczą chłodna głowa i doświadczenie. Dwudziestodwuletni Niemiec skopał swój skok zupełnie. Dwudziestoczteroletni Austriak miał spore problemy po wyjściu z progu, ale to co z tego wyciągnął to tylko bić brawo. A trzydziestoletni Polak oddał kolejny rewelacyjny skok jak gdyby to nie chodziło o finał turnieju, tylko lekki rozruch przed śniadaniem i zmiażdzył rywali. Ostatecznie talerz zdobył Mocny Stefek przed Kamykiem i Andim.
A jeśli chodzi o kolejne turnieje? W kolejnym Stoch skakał niczym przybysz z innej planety powodując opadnięcie szczęk u rywali. W następnym samuraj robił to samo z rywalami co nasz orzeł. W 2020 roku również wygrał Kamil, jednak warto zaznaczyć, że pomógł mu fakt, że turniej został okrojony przez koronaświrusa.
Skutki[edytuj • edytuj kod]
Mimo morderczości turnieju, był raczej pozytywnie odbierany przez skoczków i kibiców. Niestety przez ten turniej powstawały też inne głupie turnieje o nijakiej kreatywności, które tylko dobijały zawodników, typu Planica 7, czy Willingen 5.
