Argentyna

Flaga Argentyny

Republika Argentyńska – państwo w Ameryce Południowej, graniczące na zachodzie z Chile, na północy z Boliwią oraz Paragwajem, a na wschodzie z Brazylią i Urugwajem. Kraj wypasu owiec i przekazywanej z pokolenia na pokolenie miłości do piłki nożnej.

Podział administracyjny

Argentyna podzielona jest na dystrykt federalny i 23 prowincje, każda biedniejsza od poprzedniej. Najdalej na południe oddalona jest Ziemia Ognista, ta z kolei jest dzielona na departamenty, które mają swoje stolice. Władze zadbały o to, by w główce zwykłego turysty wszystko wydawało się skomplikowane.

Demografia

Minęły lata od kiedy Argentynę zamieszkiwali korzenni Indianie. Dziś państwo to skupisko białych, z rodziną we Włoszech, czy Hiszpanii. Wielu Argentyńczyków ma również przodków w naszym kraju, a spowodowane jest to licznymi wyjazdami Polaków na wybój zwierząt zakończonymi zakosztowaniem w półnagich las chicas.

Zważywszy na fakt, że każde miasto tutaj jest wsią, 100% ludności mieszka na terenach wiejskich. Gdyby zaś liczyć Buenos Aires jako miasto, na terenach wiejskich pozostałoby 12%. Świadczy to o nieproporcjonalności stolicy do reszty państwa, z którą walczą mieszkańcy pobliskich wiosek stopniowo pacyfikując Buenos.

Ludność posługuje się językiem hiszpańskim, wykształciuchy władają też włoskim i francuskim. Jeśli chodzi zaś o religię – zdecydowana większość to gorliwi katolicy z rodzin wychowanych „z różańcem w ręku”.

Geografia

Plik:Cataratas027.JPG

Codzienny widok z argentyńskiego okna

Kształt Argentyny to odwrócony skrzat ogrodowy lub mała papryczka. Całość, czyli prawie cztery tysiące wzdłuż i półtora wszerz oblewa zróżnicowany teren – czasem piaszczysty, choć zazwyczaj górzysty, mało górzysty oraz bardzo górzysty. Najwyższym szczytem kraju, jak i całego kontynentu jest Aconcagua, która, położona poziomo zasłoniłaby połowę Argentyny.

Część nadbrzeżną państwa zajmują plaże. Chodzą nad nie turyści, gracze beach soccera i fotografowie. Rzadko spotyka się tu kobiety, a jeśli już, to zamężne, za stare lub takie, które okazują się nie być kobietą.

Klimat

Pogoda w górach różni się od tej tatrzańskiej, jest przede wszystkim cieplej, gdyż i bliżej do równika. Swoją drogą, państwo, choć górzyste, posiada plaże, co daje roczne amplitudy powiertrza do 80°C. Łatwiejszym językiem – w jednej chwili, człowiek leżąc rozebrany pod gołym niebem może poczuć zimny wiaterek od zachodu, który przerwie leczniczy sen i doprowadzi do drgawek.

Historia

Zanim tereny objęli zachłanni europejscy imigranci, Argentyna była pod władzą Indian, ale z roku na rok przybywało turystów, którzy metodą „huzia na Józia” zakładali nowe miasta, z czego i stołeczne. Po latach na biedny i jeszcze niewielki kraj najeżdżały wszystkie państwa Europy w kolejności alfabetycznej i za każdym razem wojska argentyńskie były niszczone niczym zabawki.

Po latach, gdy kraj się poszerzył nastąpił kryzys, polityczny i gospodarczy, ale po następnych wiekach walk (z Wielką Brytanią), sytuacja się ustatkowała. Dziś głową państwa jest Cristina Fernández de Kirchner. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że przejęła ją po swoim mężu, Néstorze.

Kultura

W czasie, gdy za ścianą mają Sepulturę, kultura Argentyny sprowadza się do tworzenia coraz to nowych telenowel. Ciekawostką jest, że w każdej z argentyńskich produkcji gra Natalia Oreiro i w każdej, mimo przeciwieństw losu, udaje jej się znaleźć miłość swojego życia. Literatura nie istnieje, podobnie jak teatr, malarstwo i rzeźba. Muzyka jest i wykonuje ją nie kto inny jak Oreiro, robiąc soundtracki do telenowel, w których to gra, okazjonalnie Iglesjasowie.

Sport

Ogólnie liczy się tylko piłka nożna, oraz polo – hokej na koniu w gejowskich surdutach.

Piłka nożna

Argentyńczycy są maniakami piłki nożnej. To właśnie na szkółkę piłkarską dla syna potrafi wydać parę peso nawet najbiedniejszy ojciec i to właśnie przy meczach piłki nożnej mali Argentyńczycy uczą się patriotyzmu.

Za bohatera narodowego uważa się Diego Maradonę, a nadzieje w jego zastąpieniu upatruje się w strzelającym dla Barcelony młodziku, Lionelu Messi. Na każdy mecz z udziałem Messiego właściciele pubów kradną telewizory i wspólnie z upojonymi klientami czczą każdą rozegraną przez niego akcję.