Język hiszpański

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Julio Iglesias FC Barcelona!

Przekleństwa po hiszpańsku według Kota ze Shreka

Język hiszpański (Español, Castellano) – język urzędowy Meksyku, Ameryki Środkowej i części państw zachodniej Ameryki Południowej, jednakże nie Hiszpanii. Tę rolę odgrywa tam język kastylijski. Prawo edycji języka hiszpańskiego ma tylko i wyłącznie Królewska Akademia Hiszpańska.

Alfabet[edytuj • edytuj kod]

A B C D E F G H I J K L M N Ñ O P Q R S T U V W X Y Z

Łatwizna.

W 2010 roku Królewska Akademia Hiszpańska postanowiła wykreślić z alfabetu dwuznaki: CH i LL. Najprawdopodobniej się opamiętali i stwierdzili, że dwuznak nie jest literą i nie powinien występować w alfabecie.

Język hiszpański jako przedmiot szkolny[edytuj • edytuj kod]

Język hiszpański jest na tyle unikatowym językiem, iż po sześciu latach nauki przez 6 różnych nauczycielek nauczyłeś się jedynie „hasta la vista baby” lub „adios amigos” i nie do końca wiesz co to oznacza. Wizja grania w argentyńskich serialach z palcem w nosie i śpiewania hiszpańskich przyśpiewek legła w gruzach przy pierwszym sprawdzianie? Skądś to znamy. Mimo wiedzy minimalnej na temat tego języka nastolatki wciąż gwałcą nasze małżowiny uszne śpiewając „słit songi z Violetty” zaś dresy z Dębca mogą chórem śpiewać „e sera, sera Kolejorz 3 punkty ma”.

Wymowa[edytuj • edytuj kod]

Język hiszpański charakteryzuje się głupią wymową niektórych głosek, co przynosi niejednokrotnie zabawne efekty.

  • B i v czyta się jako dźwięk pomiedzy „b” a „v”;
  • c wymawia się jako „k” bądź jako angielskie „th” w „think” – zależy, jak ładniej brzmi;
  • ch czyta się jak coś pomiędzy polskim ć a cz;
  • h jest nieme, bidula;
  • j wzięło przykład z normalnego „h” (złodziej, jednym słowem);
  • ll wymawia się jak normalne „j”, chyba że jesteś w Ameryce Łacińskiej – tam brzmi to bardziej idiotycznie („ź”);
  • ñ wymawia się jak polskie ń (np. niño, czytaj: ninio)
  • g przed niektórymi samogłoskami też jest jako „h”, zazwyczaj jednak po polskiemu – jako „g”;
  • y jako osobny wyraz wymawia się jako /i/, jako zwykłą głoskę innego wyrazu wymawia się /j/;
  • z to coś w stylu angielskiego bezdźwięcznego /th/.

Też łatwizna?

¡! ¿?[edytuj • edytuj kod]

I jeszcze jedno. Españole, chcąc być złośliwymi dla reszty języków, wymyślili sobie, że na początku zdania zakończonego wykrzyknikiem też postawią wykrzyknik, ale do góry nogami. To samo z pytajnikami. Miłego przyzwyczajania się.

Podstawowe słownictwo[edytuj • edytuj kod]

Słownik
Zobacz w słowniku:
słownik polsko-hiszpański,
słownik polsko-hiszpański nazwisk
  • Dzień dobryBuenos días.
  • Do widzeniaHasta luego.
  • Do zobaczeniaHasta la vista.
  • Do widzenia (numer dwa)Adiós (należy wymawiać: „adjos” z naciskiem na „o”).
  • Co?¿Qué?
  • Na zdrowie (po kichnięciu)Jesús (i powiedz ktoś, że w Polsce za duży wpływ Kościoła...).
  • Na zdrowie (po drugim kichnięciu) – María (wymawiać: „marija”; Ave, ave...)
  • BankEl banco.
  • ŁawkaEl banco.
  • Ławka w bankuEl banco en el banco.
  • Jutromañana.
  • Ranomañana.
  • Jutro ranomanaña por la mañana.
  • PodwieźLlevar.
  • Podwieź mnie!¡Llévame!.
  • JedenUno.
  • DwaDos.
  • TrzyTres.
  • CzteryCuatro.
  • ObrazCuadro.
  • PokójEl cuarto.
  • Cztery obrazy w pokojuCuatro cuadros en el cuarto.
  • Złapać środek transportu (Hiszpania)Coger.
  • Pierdolić (Ameryka)Coger.
  • ZakrętCurva.
  • FajkaLa pipa.
  • ChirurgEl cirujano.
  • SłabyDébil.
  • ChudyFlaco.
  • Słaby i chudy chirurg zgubił fajkę na zakręcieEl cirujano débil y flaco perdió la pipa en la curva.

Z tym słownictwem na pewno poradzisz sobie w krajach hiszpańskojęzycznych. Powodzenia! Pamiętajmy, że najbardziej eleganckim sposobem powitania jest:

Señores! Traisson! Estamos en culo!

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]