Łobuz
Łobuz – najwyższy organ władzy w ósmej klasie szkoły podstawowej. Łobuzem zostaje zazwyczaj pełnoletni uczeń, a jego uprawnienia wynikają z systematyczności w powtarzaniu klas. Nadania uprawnień łobuza dokonuje się zazwyczaj po pierwszej lekcji wychowania fizycznego. Szerokość wachlarza uprawnień zależy od jego osiągnięć – najszersze otrzymuje, kiedy wuefista poczuje do niego respekt. Następnie łobuz musi wyrobić sobie szacunek u innych nauczycieli, pedagoga szkolnego, w końcu zaś u dyrektora. Podporządkowanie dyrektora następuje poprzez stukrotne napisanie przez niego na tablicy pytania o treści Co Ty mu zrobiłeś, że on Ci to zrobił?
Hierarchia łobuzów[edytuj • edytuj kod]
- Mały łobuz – trzęsie pierwszakami, czasami obrywa od starszego brata.
- Średni łobuz – słucha się dużego łobuza, rządzi wszystkimi klasami i nauczycielami bez magistra.
- Duży łobuz – rządzi wszystkimi uczniami i nauczycielami i podlega tylko tęgiemu łobuzowi.
- Tęgi łobuz – rządzi wszystkimi, nikt nie może mu się przeciwstawić.
Kompetencje łobuza[edytuj • edytuj kod]
- Wydawanie poleceń dyrektorom placówek szkolnych.
- Udzielanie kar chłosty nauczycielom i uczniom.
- Nadawanie uczniom specyficznych przydomków takich jak np. kot, ciota.
- Wyznaczanie miejsc w szatni podczas wychowania fizycznego.
- Wyznaczanie składu drużyn podczas meczów szkolnych.
- Poskramianie zbyt surowych nauczycieli wychowania fizycznego.
Przeciwnicy łobuzów[edytuj • edytuj kod]
Swego czasu pewien Roman Giertych wypowiedział łobuzom wojnę. Grono pedagogiczne bardzo skutecznie chroniło swoich przełożonych, udzielając im schronienia między innymi w toaletach szkolnych, pokojach nauczycielskich, tudzież salach od informatyki.
Przyszłość łobuza[edytuj • edytuj kod]
Czy zastanawiałeś się kiedyś kim w szkole był twój wuefista? Był łobuzem, najczęściej dużym, rzadziej średnim, a czasem nawet tęgim. Dlatego większość łobuzów w przyszłości ewoluuje w wuefistę, kibola, dresa albo w trzech jednocześnie.
