Wróbelek Elemelek

Wróbelek Elemelek z myszką na plaży. Kolorem czarnym oznaczono treści pornograficzne. Elemelek drugi z prawej

Wróbelek Elemelek (ur. 1955, żyje do dziś) – bohater książek dla dzieci autorstwa Hanny Łochockiej.

Krótka charakterystyka

Jest to odrażająca moralnie postać, która (o zgrozo!) jest bohaterem bajek dla dzieci. Ohydne to ptaszysko scharakteryzować można za pomocą siedmiu podstawowych właściwości, to jest:

1. Pycha – Elemelek jest zarozumiałym bucem i wszędzie nieproszony wcina swoje trzy gorsze, choć każdy ma już go serdecznie dość.
2. Chciwość – widoczna jest najlepiej w scenie otwierającej historyjkę – Kamizelka Elemelka.
3. Nieczystość – Elemelek zwykła składać niemoralne propozycje bez cienia wstydu (być może dlatego spotykają się z aprobatą Ja na plaży dziób opale, ty – ogonek. Doskonale! – mówi myszka) . Podejrzane moralnie relacje łączą Elemelka z jego sąsiadką – wiewiórką, od której często przyjmuje prezenty, co pozwala mniemać, że utrzymuje się ze sponsoringu.
4. Zazdrość – Elemelek był żałośnie powierzchowny, zaś przedmiotem jego zawiści stawały się najczęściej dobra materialne np. stroje (Czemuż piórka wróbelkowe wcale nie są kolorowe? Inne ptaszki się wystroją, w jakąś barwną szatkę swoją).
5. Nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu – widoczne jest to zwłaszcza na weselu córki sowy w czasie którego Elemelek tak się obżarł, że nie mógł tańczyć, aż w końcu wypadł z dziupli na ziemię. Porównaj: historyjka Jak Wróbelek Elemelek był proszony na wesele (z tym kisielku podje troszkę, z tym przełamie się pierożkiem, z tamtym zje komarze sadło… Oj, pojadło się, pojadło!).
6. Gniew – ten wróbel zwykł się wk… znaczy… eee… denerwować bez powodu i mieszkańcy lasu niesłusznie potraktowali ów przejaw patologii jako constans nie wymagający działań resocjalizacyjnych.
7. Lenistwo – widoczne jest dobrze, w jego osiągnięciach intelektualnych, a raczej ich braku. Elemelek pozbawiony był zupełnie aspiracji samorozwojowych (i wróbelek, przyznam z żalem, nie powtórzył liter wcale) i ściągał od kolegów, bez pytania ich o zgodę (więc wróbelek, trudna rada, zerka bokiem do sąsiada).

Jakby tego było mało, ów wstrętny wróbel cechuje się również:

• brakiem troski o higienę osobistą (Trzeba będzie umyć szyję, choć we wtorki jej nie myję);
• pochodzeniem z rodziny o rysach patologicznych, która bez stałego miejsca zamieszkania koczowała po opustoszałych parcelach, przydzielonych jej przez pomoc społeczną (- A gdzie pan jest urodzony? – W porzuconym gnieździe wrony);
• brakiem własnych poglądów politycznych i podatnością na wpływy zindoktrynowanych przez prawicowych oszołomów przyjaciół (Myszka była bardzo miła, więc berecik mu kupiła);
• rozsiewaniem i kumulowaniem plotek oraz chętnym przyjmowaniem we własnym domu prymitywnych plociuchów (bo to gołąb wpadł z wizytą, opowiadał tamto i to, potem myszka jedna mała przebiegała, coś dodała);
• ignorowaniem przepisów ruchu drogowego, narażaniem się na gniew służb mundurowych (patrz: historia „Jak Wróbelek Elemelek leśną dróżką szedł w niedzielę” – Muszę zrobić ci wymówkę: byłbyś oto zdeptał mrówkę, bo przez dróżkę, tę brzozową, szedłeś dziś nieprawidłowo);
• brakiem poszanowania tradycji rodowych, co ja mówię tradycji! To ptaszysko nawet nie pamięta, jak miał na imię jego dziadek! (– Imię ojca? – Świszczypałek. – Imię dziadka? – …Zapomniałem…).

Warto również zwrócić uwagę, że ciągłe powtarzanie tego, jak bardzo Elemelek lubi dzieci ma charakter dwuznaczny i pozwala podejrzewać, że lubi on dzieci tak jak Samson, a nie jak Korczak. Chodzą słuchy, że stowarzyszenie „Dziecko w sieci” usunęło stronę domową tego cholernego wróbla, gdyż zawierała treści niezgodne z nowelizacją ustawy tyczącej się przeciwdziałaniu pedofilii.

Więc dlaczego jeszcze tu jest?

Dlaczego zatem nasz kochany minister edukacji nie wyrzuci przygód tego zakichanego ptaszyska z listy lektur szkolnych? Odpowiedzi należy szukać w historyjce „Jak wróbelek na wycieczkę z myszką wybrał się nad rzeczkę”, która zdradza upodobania polityczne Elemelka. Z bezpośrednich zwrotów można wywnioskować, ze Elemelek jest bardzo blisko elit rządzących: Ach, kaczorze, mój kaczorze, niech nam kaczor dopomoże! (…) I uplotę dziś z wieczora szalik z trawy dla kaczora, bo odwdzięczyć się wypada, że trud sobie dla mnie zadał.

^{Wszystkie cytaty pochodzą z: Hanna Łochocka „O wróbelku Elemelku”, Poznań 1982. Przed czytaniem skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.}

Zobacz też

• Colargol
• Jedyneczka
• Kulfon i Monika