Kibic

Pseudokibic

Wierny swej drużynie kibic, nawet na imprezie rodzinnej nie rozstaje się ze swoimi amuletami kibicowskimi

A tu kibic niemiecki

Kibic (inaczej Naiwniak) – frajer, wierzący zawsze, że jego ukochana drużyna jest w stanie wygrać. Po zwycięstwie jego drużyny, opija to w najbliższym barze / burdelu / własnym domu z kumplami też kibicami. Jest podniecony do maksimum, nawet jeśli jest to zwycięstwo wydarte w 94 minucie San Marino. Po remisie twierdzi, że to dobry znak na przyszłość, i że w następnym meczu będzie dużo lepiej. Opija z kumplami ten, jakże dobry, omen. Po porażce jego opinia na temat polskich piłkarzy jest mniej więcej taka: „Ci kua jei piłkarze, to sze, cie i dzki. Kto im w ogóle kua dał ten piny kawałek zago ga ?! Niech spją do Mongolii wełnę zbierać!” W każdym momencie, w każdym miejscu na ziemi uważa się za patriotę.

Rodzaje kibiców

• Pseudokibic – jest najczęściej dresem. Na stadion chodzi tylko po to, aby od czasu do czasu spuścić komuś wpierdol. Nie potrafi wymienić dwóch zawodników swojej ukochanej ekipy. Ma problemy z wymówieniem pełnej nazwy swojego klubu, a także z jej ortografią.
• Kibic-kobieta – nie wie co to spalony. Nie wie którzy to nasi. Mimo to kibicuje. Dalszy komentarz – zbędny.
• Przeciętny kibic – meczyki ogląda w domu z browarkiem w ręku. Na czas meczu wyrzuca z domu towarzyszkę życia, chyba że jest kibicem-kobietą. W oglądaniu meczu pomagają mu kumple.
• Pokazowy – zawsze chodzi po mieście w barwach klubowych, rozkleja wlepki na każdym możliwym znaku drogowym czy przystanku. Każdemu się chwali jakim jest wiernym kibicem, ale nie widział nawet jednego meczu swojej drużyny.
• Wierny kibic – za swoimi idolami (jedyni faceci, których naprawdę kocha), potrafi zjeździć cały kraj, a jak ma kasę to i całą Europę. Na cały świat mu nie starcza. I tak w swoją pasję wkłada trzy czwarte pensji.
• Pasjonat – podobny do wiernego kibica, ale potrafi zjeździć cały świat za swoją drużyną. Nie je, nie pije, nie oddycha – wszystko poświęca idolom. Potrafi wymienić cały skład włącznie z rezerwowymi, sztabem szkoleniowym i zarządem. Potrafi tez powiedzieć kto jest prawo–, kto lewo–, a kto środkowonożny. Wie wszystko.
• Ekspert – potrafi zjeść ślimaka. A po za tym wie o całej piłce nożnej więcej niż wszystko.
• Fan Adama Małysza – kibic niepiłkarski, nie wie, co to spalony, za to – po edukacji medialnej przez Włodzimierza Szaranowicza i Macieja Kurzajewskiego – wie jak odróżnić telemark od Waltera Hofera. Raz w roku jak kretyn jedzie do Zakopanego, by przepłacić za bilet, stać na mrozie 8 godzin, czekając aż przestanie wiać i wznowią konkurs.

Słownictwo

Zasób słów, wyrażeń i zwrotów używanych przez kibiców jest bardzo ograniczony. Oto przykłady najczęściej spotykanych:

• Kaaaa!
• Sędzia cj! (rozszerzona wersja: Sędzia cj, wozi gnój, na gumowych taczkach. Pije, pali, konia wali, w de ma robaczka!)
• Wć!
• Ka, spalony!
• Jest, ka, jest!
• Jny aktor!
• Gooool, kaaaa! Goooool!
• Nic się nie stało, Polacy nic się nie stało…
• PZPN, PZPN, jć, jć, PZPN

Zobacz też

• sebiks