Polska pisarka współczesnych powieści obyczajowych

Oto jestem i cię natycham!!!

Wena ukazująca się polskiej pisarce współczesnych powieści obyczajowych w oparach wrzącego barszczu.

Polska pisarka współczesnych powieści obyczajowych – stworzenie płci żeńskiej, posiadające dostęp do komputera z edytorem tekstowym, Wikipedii oraz mające nadmiar wolnego czasu. Poczuwa się, zamiast spożytkowania jej wolnego czasu na coś innego, natchniona do napisania kolejnej bestselerowej współczesnej powieści współczesnej o życiu współczesnych kobiet i przemyśleniach nad nim.

Krótki opis pisarki

Oprócz płci żeńskiej polska pisarka współczesnych powieści obyczajowych posiada następujące cechy charakterystyczne:

• skończyła jakieś-tam studia (filologię polską, psychologię, pedagogikę specjalną, kosmetologię, obróbkę-skrawanie),
• pracowała zawodowo jako pani od polskiego albo w jakiejś korporacji (np. w korporacji McDonaldu), co utwierdziło ją w niesłuszności tego wyboru i pchnęło ją w objęcia literatury,
• w ostateczności jest znaną polską aktorką, piszącą pod pseudonimem (np. Iza Kuna jako Izabela Łasica),
• mieszka poza Warszawą albo w niej,
• hoduje koty, psy, konie, pawiany albo wszystko naraz,
• na dzień wydania powieści posiada dom na wsi, ale ten nie wiadomo, czy wkrótce się zawali,
• jej powieści skrzą się dowcipem i są pisane ciętym językiem trafnie opisującym współczesną rzeczywistość,
• na zewnętrznej stronie okładki umieszczono jej najmniej twarzowe zdjęcie,
• w głębi serca chciałaby być jak Katarzyna Grochola i hulać z Maserakiem.

Ograniczenia kreatywności

Polska pisarka współczesnych powieści obyczajowych posiada pewną kreatywność w tworzeniu swych dzieł, która ogranicza się do następujących oryginalnych rozwiązań literackich:

• bohaterka ma lat trzydzieściparę, czyli nie jest już taka młoda, ale zupełnie stara też nie jest,
• rodzice bohaterki skrzywdzili ją oryginalnym imieniem, np. Perpetua, Gryzelda, Klotylda lub Pafnucyna,
• bohaterka była już mężatką, którą mąż zdradzał ze swoją koleżanką z pracy, więc się rozwiodła,
• jeżeli bohaterka posiada dzieci, to wyłącznie w wieku dorastania, co powoduje wiele (w zamyśle aktorki) śmiesznych sytuacji,
• bohaterka posiada 1 (słownie: jedną) psiapsiółkę, która w sytuacjach zagrożenia życia przyrządza bohaterce kogel-mogel,
• bohaterka rzuca wszystko w diabły i jedzie do jakiegoś Bołtupajewa nad Sitwą, zaszywa się w sitowiu, gdzie odnajduje święty spokój, starą chałupę i smak chleba z masłem,
• następnie bohaterka od ręki znajduje nową pracę z przystawiającym się do niej szefem, którego kopie w krocze, co jej przyjaciółka pochwala,
• szef jej nie zwalnia, a na dach jej chałupiny spada motolotnia z przystojnym mężczyzną, który się o nią poturbowuje,
• między bohaterką a mężczyzną wybucha uczucie wśród kwiecia polnego i łąkowego,
• następnie następuje szereg perturbacji, bohaterka idzie z mężczyzną do łóżka, potem się rozstają, potem żyć bez siebie nie mogą, potem mówią o tym wszystkim, a on się jej oświadcza, potem biorą ślub, co jej przyjaciółka pochwala,
• potem dzieje się coś, żeby można było napisać sequel, np. okazuje się, że była żona mężczyzny, przebywająca obecnie wśród Indian w Hondurasie, jednak nie dała mu rozwodu...

...i wszystko zaczyna się od nowa.

Większość polskich pisarek współczesnych powieści obyczajowych pod inną szerokością geograficzną dorobiło by się co najwyżej pozycji twórczyń Harlequinów, ale u nas ich pozycja z uwagi na pionierskość literackich poczynań jest niepodważalna i włączona w nieprzerwany rozwój literatury rodzimej.

Problem płci

Jedną z najciekawszych polskich pisarek współczesnych powieści obyczajowych jest Janusz Leon Wiśniewski, twórczyni „Samotności w sieci”. Obecnie trwa proces naturalizacji pisarza pisarki, w trakcie którego wykorzystuje się doświadczenia, zdobyte podczas prac nad Kopernikiem.