Szczeciński Szybki Tramwaj

Ach tak, pamiętam, jak za mojej młodości pierwszy raz obiecano nam szybki tramwaj…

Wypowiedź przeciętnego szczecinianina po siedemdziesiątce

Szczeciński Szybki Tramwaj (właśc. Szczeciński Polny Tramwaj) – najdłuższa i najstarsza kiełbasa wyborcza w Polsce. Abstrakcyjne pojęcie używane przez włodarzy Szczecina celem odpowiedzenia na pytanie: jak zaopatrzyć hurtownię Sellgros w klienów. Według projektu, celem tego przedsięwzięcia jest paradowanie szybkich^{[potrzebne źródło]} tramwajów po specjalnie wybudowanych do tego celu torowiskach. Już pierwszego dnia kursowania 3 Swingi połamały pantografy, co niemalże przyprawiło o zawał serca apologetów likwidacji autobusów pośpiesznych. Mniejsze bądź większe awaria zdarzały się w następnych dniach z częstotliwością kilku godzin, a na jednym z łuków trzeba było wprowadzić ograniczenie prędkości do 30 km/h.

Cel inwestycji

Celem budowy Szczecińskiego Wolnego Szybkiego Tramwaju jest głównie poprawa kondycji pasażerów, których każdorazowo czekać będzie zdrowa przebieżka do przystanku usytuowanego o nie mniej niż 200 metrów od zabudowań.

Zwolennicy inwestycji

Budowa szybkiego tramwaju ma wielu zagorzałych zwolenników. Należą do nich:

• Miłośnicy Komunikacji Miejskiej – nikomu nie trzeba tłumaczyć, dlaczego;
• Handlarze używanych samochodów – odniosą pokaźne zyski, szybki tramwaj znacząco zwiększy ilość sympatyków samochodów;
• Właściciele stacji paliw – jak wyżej;
• Hurtownia Selgross – otrzyma znakomite zaopatrzenie w tanią siłę kupiecką;
• Poloniści – poszerzą swój zasób słownictwa.

Przeciwnicy inwestycji

Szybki tramwaj ma też przeciwników:

• Mieszkańcy Osiedla Zdroje – nie chce im się biegać do przystanku. Co za lenie!
• Mieszkańcy Osiedla Słoneczne – nie chce im się biegać do przystanku. Co za lenie!
• Mieszkańcy Osiedla Majowe – nie chce im się biegać do przystanku. Co za lenie!
• Mieszkańcy Osiedla Bukowe – nie chce im się biegać do przystanku. Co za lenie!

Obojętni

Są także mieszkańcy, którzy fakt, czy szybki tramwaj powstanie czy nie mają w głębokim poważaniu. Należą do nich:

• Gapowicze – ich nie interesuje wzrost cen biletów;
• Kierowcy samochodów osobowych – nie jeżdżą komunikacją miejską;
• Przechodni – pielą to, czy jedzie tramwaj czy nie;
• Żule – pielą to, czy śpią w tramwaju czy w autobusie.