Płyta główna

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Płyta g(ł)ówna – dość duże elektroniczne ustrojstwo, występuje szeroko w komputerach osobistych oraz innych żywionych krzemem urządzeniach. Na[1] płycie głównej umieszcza się wszelakie komponenty, takie jak procesor, karta graficzna oraz kotlet schabowy[2].

Budowa

Przeciętny pecet posiada na???

  • Procesor – najważniejszy element, to on jest odpowiedzialny za wydajne ogrzewanie pokoju. W celu zapewnienia jak najwydajniejszego ogrzewania, należy zainwestować w odpowiednio drogi procesor, najlepsze pod tym względem są procki firmy AMD.
  • Mostek północny – czyli kontroler pamięci i szybkich interfejsów. Wyręcza toto procesor w komunikowaniu się z RAMem i grafiką, przy okazji spowalniając wszystko. Wszystko było pięknie dopóki Intel i AMD nie wkurzyli się na producentów mostków południowych. Zintegrowali wtedy ten północny z procem, a sami zaczęli produkować mostki południowe pod nazwą chipset.
  • Mostek południowy – chip od babrania się z przestarzałymi i chCenzura2.svgmi interfejsami, takimi jak SATA czy (o dziwo) SPI. Zawiera w sobie takie cuda techniki jak zegar czy kontroler Ethernet. Niektóre ultrawypasione modele mogą się poszczycić zintegrowaną grafiką czy kontrolerem dźwięku.
  • Złącza pamięci – to takie bardzo długie rowki, w które można wepchnąć RAM. Charakteryzują się cudowną zdolnością zbierania kurzu oraz tym, że nigdy nie pasują do kości, które właśnie kupiłeś za ciężko zarobione pieniądze.
  • Gniazdo procesora – miejsce stałego gniazdowania procesora, to tutaj składa on jaja i wychowuje młode. Stare gniazda miały dziurki, które świetnie zbierały okruszki i wszelki inny syf. Nowsze, innowacyjne gniazda z wystającymi nóżkami mają za to tendencję do wyginania się owych nóżek.
  • Gniazda PCI – w nowszych kompach występuje nawet w wersji Express, służą do wsadzania weń wszelakich kart rozszerzeń. Co ciekawe, do za długich złącz PCIe można wsadzać krótsze karty. W drugą stronę też się da, wystarczy odpiłować kawałek złącza.
  • Te złącza z tyłu – przez litość dla czytelnika nie wymienimy ich wszystkich. Podłącza się do nich najróżniejsze myszy, klawiatury, monitory i kamerki do striptizu.
  • Pamięć ROM (nie mylić z cyganami) – wbrew pozorom jedna z najważniejszych części. Na ROMie zapisuje się BIOS, który jest bezużyteczny odpowiada za rozruch i bootowanie systemu operacyjnego.

Formaty płyt głównych

Żeby użytkownicy kompów mieli dodatkową rozrywkę, producenci nawymyślali całą masę różnych formatów płyt głównych. W większości różnią się tylko rozmiarem i ilością badziewia, jaką można na nich upchnąć.

  • ATX (Awaryjny Turbozłom eXtra) – najpopularniejszy rodzaj, można go spotkać w większości zwykłych pecetów. Wchodzi do niego jeden proc, ze cztery kości RAM i dwie karty graficzne.
  • E-ATX (Ekstrawagancki ATX) – format na tyle duży, że można na nim upchnąć dwa procki, parę kart graficznych i całą masę RAMu. Zazwyczaj występuje w serwerach.
  • Micro ATX – czyli ATX w biedniejszej wersji bez kilku slotów PCIe. Dosyć sensownie to zaprojektowali, biorąc pod uwagę że przeciętny użytkownik nie spina czterech ultrawypasionych grafik w SLI i z pozostałych slotów i tak nie korzysta.
  • Mini ITX (Inteligentna Terakota eXtra) – śmieszny, kwadratowy formacik. Ze względu na swoje wymiary świetnie się nadaje do celów glazurniczych, trzeba tylko uważać żeby się nie pokaleczyć o wystające złącza.
  • Nano ITX – jeszcze mniejszy kwadracik. Jest to tak małe, że nie mieści się nawet złącze PCIe, a proc jest przylutowany na amen.
  • Mobile ITX – biorąc pod uwagę skromne wymiary (4,5 na 7,5 cm), ciężko to w ogóle nazwać płytą główną. Dla użytkowników tego formatu sporym problem jest waga kabli, która potrafi ściągnąć nasz ukochany mikrokomputerek z biurka.

Do tego dochodzi jeszcze cały orszak niestandardowych formatów, stosowanych z upodobaniem przez producentów mikrokomputerów, serwerów i laptopów.

Przypisy

  1. Pod, obok, wewnątrz, jak wolisz
  2. Celem usmażenia, rzecz jasna

Szablon:Informatyka