Parawaning: Różnice pomiędzy wersjami
M (dodano link do artykułu Żołnierze wyklęci) |
|||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
== Zastosowanie == |
== Zastosowanie == |
||
Pierwotnym zastosowaniem parawanu jest ochrona przed [[wiatr]]em, choć współcześnie parawany służą celom zgoła innym. Jednym z nich jest pokazywanie reszcie stada swoich upodobań artystycznych – deseń na parawanie jest odzwierciedleniem gustu właściciela. Mogą się na nim znaleźć barwy narodowe, deseń z ceraty na stół, wzorek ze swetra dla powodzian, żołnierze wyklęci lub [[husaria]]. Barwy parawanu często służą więc podbudowaniu własnej tożsamości narodowej i przeświadczeniu, że Polacy znajdują się na szczycie drabiny ewolucyjnej. |
Pierwotnym zastosowaniem parawanu jest ochrona przed [[wiatr]]em, choć współcześnie parawany służą celom zgoła innym. Jednym z nich jest pokazywanie reszcie stada swoich upodobań artystycznych – deseń na parawanie jest odzwierciedleniem gustu właściciela. Mogą się na nim znaleźć barwy narodowe, deseń z ceraty na stół, wzorek ze swetra dla powodzian, [[Żołnierze wyklęci|żołnierze wyklęci]] lub [[husaria]]. Barwy parawanu często służą więc podbudowaniu własnej tożsamości narodowej i przeświadczeniu, że Polacy znajdują się na szczycie drabiny ewolucyjnej. |
||
Duże nagromadzenie biało-czerwonych parawanów nazywa się ''polskimi obozami koncentracyjnymi'' i są one zabronione na mocy prawa międzynarodowego, negocjowanego z Mossadem w Wiedniu. Mimo głębokiego osadzenia w tradycji, nie wszyscy Polacy są jednak zwolennikami parawaningu – część społeczności Polaków, nazywanych przez resztę ''[[lewak]]ami'', obśmiechują zwyczaj parawaningu, podobnie jak każdą inną przywarę swojego gatunku. |
Duże nagromadzenie biało-czerwonych parawanów nazywa się ''polskimi obozami koncentracyjnymi'' i są one zabronione na mocy prawa międzynarodowego, negocjowanego z Mossadem w Wiedniu. Mimo głębokiego osadzenia w tradycji, nie wszyscy Polacy są jednak zwolennikami parawaningu – część społeczności Polaków, nazywanych przez resztę ''[[lewak]]ami'', obśmiechują zwyczaj parawaningu, podobnie jak każdą inną przywarę swojego gatunku. |
||
Aktualna wersja na dzień 12:18, 2 mar 2021
 |
Ten artykuł opisuje niezwykłe zachowania występujące w przyrodzie i gdyby był filmem dokumentalnym, TVP1 puszczałaby go po Agrobiznesie. Dlatego ten artykuł czyta Krystyna Czubówna. |
.jpg)
Parawany są jednym z obowiązkowych akcesoriów Polaków wypoczywających nad Morzem Bałtyckim. Służą do odgradzania zajmowanego przez siebie terytorium, które Polacy współdzielą z innymi przedstawicielami swojego gatunku.
Charakterystyka[edytuj • edytuj kod]
Polacy, rozstawiając parawany, tworzą przestrzeń „prywatną” wewnątrz przestrzeni publicznej[1], co daje im wewnętrzne przyzwolenie na zaśmiecanie swojej części plaży i gaszenie petów w piasku. Najczęściej rozstawianiem parawanów zajmują się samce Polaków, przede wszystkim w średnim i starszym wieku. Parawany w rozumieniu samca mają dawać ochronę samicy oraz potomstwu przed spojrzeniami innych Polaków, lub, co gorsza, Niemców[2]. Tak naprawdę jednak samce Polaków chcą w ten sposób ukryć przed innymi samcami swój mięsień piwny i nieatrakcyjną sylwetkę. Najwięcej parawanów na plażach znajdziemy w lipcu i sierpniu, ale pojedyncze osobniki są w stanie rozstawiać parawany o dowolnej porze roku. Co ciekawe, młodzi Polacy nie odczuwają tak silnej potrzeby zaznaczania swojego terytorium parawanem, o ile nie należą do gatunku Homo sebix.
Zastosowanie[edytuj • edytuj kod]
Pierwotnym zastosowaniem parawanu jest ochrona przed wiatrem, choć współcześnie parawany służą celom zgoła innym. Jednym z nich jest pokazywanie reszcie stada swoich upodobań artystycznych – deseń na parawanie jest odzwierciedleniem gustu właściciela. Mogą się na nim znaleźć barwy narodowe, deseń z ceraty na stół, wzorek ze swetra dla powodzian, żołnierze wyklęci lub husaria. Barwy parawanu często służą więc podbudowaniu własnej tożsamości narodowej i przeświadczeniu, że Polacy znajdują się na szczycie drabiny ewolucyjnej.
Duże nagromadzenie biało-czerwonych parawanów nazywa się polskimi obozami koncentracyjnymi i są one zabronione na mocy prawa międzynarodowego, negocjowanego z Mossadem w Wiedniu. Mimo głębokiego osadzenia w tradycji, nie wszyscy Polacy są jednak zwolennikami parawaningu – część społeczności Polaków, nazywanych przez resztę lewakami, obśmiechują zwyczaj parawaningu, podobnie jak każdą inną przywarę swojego gatunku.
