HammerFall: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(Dodano link) |
|||
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{cytat|Let the '''hammer fall'''!!!|'''Hammerfall''' na każdym albumie}} |
{{cytat|Let the '''hammer fall'''!!!|'''Hammerfall''' na każdym albumie}} |
||
{{cytat|Oooooooooooooooooooooooo|'''Hammerfall''' w co drugim utworze}} |
{{cytat|Oooooooooooooooooooooooo!|'''Hammerfall''' w co drugim utworze}} |
||
'''HammerFall''' ([[Język polski|pol.]] ''HammerówUpadek'') – [[Szwecja|szwedzki]] zespół lubujący się w spadających młotkach, w czym [[Sigmund Freud]] dopatrzyłby się traumy z dzieciństwa<ref>A mówią, że [[Szwecja|Szwedzi]] to ludzie cywilizowani i dzieci nie biją</ref>. Grają coś będące pośrednim etapem między [[Power metal|power]] a [[metal (muzyka)|heavy]] metalem, choć może to mylne wrażenie, spowodowane dużą ilością [[cover]]ów zespołów heavymetalowych. |
|||
== Rys historyczny == |
== Rys historyczny == |
||
HammerFall założone zostało w 1993 roku jako zabawka gitarzysty Jespera Strömblada z In Flames, który postanowił spróbować swoich sił jako perkusista oraz dwóch innych muzyków deathmetalowych. Przez pierwsze cztery lata przewinęło się przez niego wielu członków In Flames, po czym ukształtował się skład zdolny do wydania płyty z Joacimem Cansem jako wokalistą. Gwoli ścisłości na tymże pierwszym albumie nie gra ŻADEN z założycieli zespołu, lecz jedynie dla niepoznaki wymieniony został Jesper Strömblad. W rzeczywistości grał na nim Patrik Räfling, który dwa lata później został zwolniony, bo żądał podwyżki honorarium za dochowanie tajemnicy |
HammerFall założone zostało w 1993 roku jako zabawka gitarzysty Jespera Strömblada z In Flames, który postanowił spróbować swoich sił jako perkusista oraz dwóch innych muzyków deathmetalowych. Przez pierwsze cztery lata przewinęło się przez niego wielu członków In Flames, po czym ukształtował się skład zdolny do wydania płyty z Joacimem Cansem jako wokalistą. Gwoli ścisłości na tymże pierwszym albumie nie gra ŻADEN z założycieli zespołu, lecz jedynie dla niepoznaki wymieniony został Jesper Strömblad. W rzeczywistości grał na nim Patrik Räfling, który dwa lata później został zwolniony, bo żądał podwyżki honorarium za dochowanie tajemnicy. |
||
== Twórczość == |
== Twórczość == |
||
Twórczość inspirowana jest dziełami znamienitych twórców ''fantasy'', chociaż z uwagi na mierność tekstów równie dobrze mogłaby być inspirowana kawałkiem mięsa lub dajmy na to lewitującym długopisem. Sytuację ratuje jednak pełny głos Cansa. W co drugiej piosence wokalista popisuje się umiejętnością mówienia |
Twórczość inspirowana jest dziełami znamienitych twórców ''fantasy'', chociaż z uwagi na mierność tekstów równie dobrze mogłaby być inspirowana kawałkiem mięsa lub dajmy na to lewitującym długopisem. Sytuację ratuje jednak pełny głos Cansa. W co drugiej piosence wokalista popisuje się umiejętnością mówienia „ooo” przez prawie minutę modulując swój głos. Niewątpliwym jego sukcesem jest też wyzbycie się typowej dla Szwedów hiperpoprawności w w wymowie angielskich słów. HammerFall nagrało też jedną piosenkę po szwedzku, gdyż mieli dość niedouczonych fanów myślących, że zespół jest niemiecki. |
||
== |
== Wybrana dyskografia == |
||
* '''Glory to the Brave''' (''Chwała wspaniałym'', 1997) – debiutancki album i od razu z fikcyjnym perkusistą. |
|||
*{{t|Joacim Cans}}śpiew (1996–obecnie). Jego wyjątkową zdolnością jest umiejętność wymawiania głoski „o” bez przerwy przez godzinę. Zdaniem wielu jedyny powód, dla którego warto słuchać tego zespołu. Dlatego też nagrał jeden solowy album, lecz okazało się, że nie jest ich aż tak wielu. |
|||
| ⚫ | * '''Legacy of Kings''' (''Spadek Królów'', 1998) – opowiada historię o tym jak Joacim dowiedział się, że stryjeczna babka jego żony z poprzedniego małżeństwa spokrewniona jest po kądzieli z cioteczną siostrą wujka zmarłego w 1973 króla Szwecji Gustava VI Adolfa, co dawałoby mu prawo do spadku w wysokości 0,000001% majątku tegoż, gdyby się, rzecz jasna, nie rozwiódł. |
||
*{{t|Oscar Dronjak}}gitara elektryczna, śpiew (1993–obecnie). Potrafi też grać na [[akordeon]]ie i puzonie, ale na szczęście nie ujawnia się ze swymi talentami. |
|||
| ⚫ | |||
*{{t|Pontus Norgren}}gitara elektryczna (2008–obecnie) |
|||
| ⚫ | |||
*{{t|Fredrik Larsson}}gitara basowa (1994–1997, 2007–obecnie) |
|||
| ⚫ | |||
*{{t|Anders Johansson}}perkusja (1999–obecnie). Wyjechał kiedyś do [[Stany Zjednoczone Ameryki|USA]], gdzie walił w gary u niejakiego Yngwie'go Malmsteena, spełniając tym samym swój American Dream. |
|||
*{{t|Mikael Stanne}}śpiew (1993–1996). |
|||
*{{t|Niklas Sundin}}gitara (1993–1995). |
|||
*{{t|Glenn Ljungström}}gitara (1995–1997). |
|||
*{{t|Magnus Rosén}}gitara basowa (1997–2007). |
|||
*{{t|Johan Larsson}}gitara basowa (1993–1994). |
|||
*{{t|Jesper Strömblad}}perkusja (1993–1997). |
|||
*{{t|Patrik Räfling}}perkusja (1997–1999). |
|||
*{{t|Stefan Elmgren}}gitara, śpiew (1997–2008). |
|||
== Zobacz też == |
|||
Oprócz tego w kilku nagraniach wystąpili gościnnie Jens Johansson ([[Dio]], [[Stratovarius]]), Conrad Lant ([[Venom]]), Biff Byfford ([[Saxon]]), [[Kai Hansen]] i [[Udo Dirkschneider]]. |
|||
* [[Dream Evil]] |
|||
* [[Sabaton]] |
|||
== Dyskografia == |
|||
*{{t|Glory to the Brave|''Chwała wspaniałym'', 1997}}debiutancki album i od razu z fikcyjnym perkusistą. Zawiera najbardziej melodyczne utwory ponieważ kompozytorem większości z nich był Strömblad, gitarzysta ''melodic'' deathmetalowy w końcu. |
|||
| ⚫ | * |
||
| ⚫ | * |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | * |
||
*{{t|Threshold|''Próg'', 2006}}zawierał utwór o enigmatycznym tytule ''Wycie z [[Tupac Shakur|Tupakiem]]''. |
|||
*{{t|Masterpieces|''Dzieła sztuki''<ref>W wykonaniu bandy profanów.</ref>, 2008}}tutaj z kolei pokazano Udo całemu światu, jak również zaproszono do gry Hansena, żeby przynajmniej utwór ''I want Out'' nie został aż tak sprofanowany. |
|||
*{{t|No Sacrifice, No Victory|''Nie ma poświęcenia, nie ma zwycięstwa''<ref>I w ogóle [[Fryderyk Nietzsche|niczego]]!</ref>, 2009}}tu z kolei wokalnie produkował się Biff Byfford, a dwa utwory zawierają ponad minutową solówkę na keyboardzie Jensa Johanssona, żeby zespół nie musiał się męczyć. |
|||
*{{t|Infected|''Zainfekowany'', 2011}}pierwszy album od długiego czasu będący pracą własną zespołu. Obserwujemy zmianę stylu na bardziej progresywny (w stylu [[Iron Maiden]]). Jest też cover węgierskiego zespołu ''Pokolgep''. |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
{{Power Metal}} |
{{Power Metal}} |
||
[[Kategoria:Zespoły metalowe|{{PAGENAME}}]] |
|||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Zespoły metalowe]] |
||
[[Kategoria:Szwedzkie zespoły]] |
|||
Aktualna wersja na dzień 08:28, 17 kwi 2020
Let the hammer fall!!!
- Hammerfall na każdym albumie
Oooooooooooooooooooooooo!
- Hammerfall w co drugim utworze
HammerFall (pol. HammerówUpadek) – szwedzki zespół lubujący się w spadających młotkach, w czym Sigmund Freud dopatrzyłby się traumy z dzieciństwa[1]. Grają coś będące pośrednim etapem między power a heavy metalem, choć może to mylne wrażenie, spowodowane dużą ilością coverów zespołów heavymetalowych.
Rys historyczny[edytuj • edytuj kod]
HammerFall założone zostało w 1993 roku jako zabawka gitarzysty Jespera Strömblada z In Flames, który postanowił spróbować swoich sił jako perkusista oraz dwóch innych muzyków deathmetalowych. Przez pierwsze cztery lata przewinęło się przez niego wielu członków In Flames, po czym ukształtował się skład zdolny do wydania płyty z Joacimem Cansem jako wokalistą. Gwoli ścisłości na tymże pierwszym albumie nie gra ŻADEN z założycieli zespołu, lecz jedynie dla niepoznaki wymieniony został Jesper Strömblad. W rzeczywistości grał na nim Patrik Räfling, który dwa lata później został zwolniony, bo żądał podwyżki honorarium za dochowanie tajemnicy.
Twórczość[edytuj • edytuj kod]
Twórczość inspirowana jest dziełami znamienitych twórców fantasy, chociaż z uwagi na mierność tekstów równie dobrze mogłaby być inspirowana kawałkiem mięsa lub dajmy na to lewitującym długopisem. Sytuację ratuje jednak pełny głos Cansa. W co drugiej piosence wokalista popisuje się umiejętnością mówienia „ooo” przez prawie minutę modulując swój głos. Niewątpliwym jego sukcesem jest też wyzbycie się typowej dla Szwedów hiperpoprawności w w wymowie angielskich słów. HammerFall nagrało też jedną piosenkę po szwedzku, gdyż mieli dość niedouczonych fanów myślących, że zespół jest niemiecki.
Wybrana dyskografia[edytuj • edytuj kod]
- Glory to the Brave (Chwała wspaniałym, 1997) – debiutancki album i od razu z fikcyjnym perkusistą.
- Legacy of Kings (Spadek Królów, 1998) – opowiada historię o tym jak Joacim dowiedział się, że stryjeczna babka jego żony z poprzedniego małżeństwa spokrewniona jest po kądzieli z cioteczną siostrą wujka zmarłego w 1973 króla Szwecji Gustava VI Adolfa, co dawałoby mu prawo do spadku w wysokości 0,000001% majątku tegoż, gdyby się, rzecz jasna, nie rozwiódł.
- Renegade (Zdrajca, 2000) – wylanie żalu po Räflingu, który zdefraudował pieniądze przeznaczone na zbiorowe chlanie dla zespołu i został wyrzucony.
- Crimson Thunder (Karmazynowy Grzmot, 2002) – czyli o skutkach stosowania środków typu grzybki halucynki w czasie burzy. Uznawany za niezwykle przełomowy, ponieważ… w zasadzie to nie wiadomo dlaczego. Widocznie któryś trzeba było za takowy uznać.
- Chapter V: Unbent, Unbowed, Unbroken (Rozdział V: Niekrzywi, Niezgięci, Niezłamani, 2005) – a także niewyżyci, nienormalni, nieznani… Bez ciężkich gitar brzmi jednak nad wyraz nędznie, na pewno nie przywodząc na myśl black metalu, a najwyżej tokującego orangutana.
