Lua: Różnice pomiędzy wersjami
Zupomaniak (dyskusja • edycje) M |
Zupomaniak (dyskusja • edycje) |
||
Linia 13: | Linia 13: | ||
Tak rozpoczęły się rządy Pascala, niewiele lepszego od ojca. Różnica między władcami polegała na tym, że Pascal połykał inne języki zamiast wrzucać je do Tartaru. W ten sposób zdobywał ich [[Moc|moce]], co czyniło go lepszym językiem. |
Tak rozpoczęły się rządy Pascala, niewiele lepszego od ojca. Różnica między władcami polegała na tym, że Pascal połykał inne języki zamiast wrzucać je do Tartaru. W ten sposób zdobywał ich [[Moc|moce]], co czyniło go lepszym językiem. |
||
Jego żonie, [[Forth]], najwyraźniej w smak to nie było, bo ukryła przed Pascalem jego młodego syna, [[C (język)|C]]. Młody dorósł szybko i wkrótce obalił okrutnego Pascala. Wyswobodził wtedy inne języki z jego jelit<ref> |
Jego żonie, [[Forth]], najwyraźniej w smak to nie było, bo ukryła przed Pascalem jego młodego syna, [[C (język)|C]]. Młody dorósł szybko i wkrótce obalił okrutnego Pascala. Wyswobodził wtedy inne języki z jego jelit<ref>Dość pojemne musiały być te jelita</ref>, przez co ze wszystkiego zrobił się jeden wielki [[burdel]], w centrum którego C zasiadł jako władca. |
||
Po jakimś czasie C zaczął się nudzić. Stworzył więc [[raj]], w którym umieścił pierwsze stworzenia – [[Programowanie obiektowe|Obiekta]] i [[Programowanie funkcyjne|Funkcję]]. Wtedy przyszedł Wąż i wszystko porozpierdalał. Wkurwiony nie na żarty C wygnał Obiekta i Funkcję na planetę [[Ziemia|Ziemię]], a Wężowi powiedział, że kiedyś przyjdzie ktoś, kto [[Wpierdol|zrobi z nim porządek]]. |
Po jakimś czasie C zaczął się nudzić. Stworzył więc [[raj]], w którym umieścił pierwsze stworzenia – [[Programowanie obiektowe|Obiekta]] i [[Programowanie funkcyjne|Funkcję]]. Wtedy przyszedł Wąż i wszystko porozpierdalał. Wkurwiony nie na żarty C wygnał Obiekta i Funkcję na planetę [[Ziemia|Ziemię]], a Wężowi powiedział, że kiedyś przyjdzie ktoś, kto [[Wpierdol|zrobi z nim porządek]]. |
||
Dużo, dużo później, kilku <del>pojebów</del> brazylijskich informatyków stworzyło język programowania Lua, kończąc erę ciemności i panowanie Węża. |
|||
== Cechy == |
== Cechy == |
||
* Nie ma klas, obiektów, tablic, słowników – wszystko to zastępuje uniwersalna tabela (<code>table</code>). Mówiąc po ludzku, wszystko jeden chuj. |
* Nie ma klas, obiektów, tablic, słowników – wszystko to zastępuje uniwersalna tabela (<code>table</code>). Mówiąc po ludzku, wszystko jeden chuj. |
||
* Jeżeli jakaś zmienna nie jest zadeklarowana po prostu ma wartość <code>nil</code>. Nie martw się, my też nie wiemy co to znaczy. |
* Jeżeli jakaś zmienna nie jest zadeklarowana, to po prostu ma wartość <code>nil</code>. Nie martw się, my też nie wiemy co to znaczy. |
||
* To samo się tyczy elementów tabel. |
* To samo się tyczy elementów tabel. |
||
* Indeksowanie liczbowe tabel zaczyna się od 1, a nie od 0. [[Edsger Wybe Dijkstra|Dijkstra]] |
* Indeksowanie liczbowe tabel zaczyna się od 1, a nie od 0. [[Edsger Wybe Dijkstra|Dijkstra]] musi być wkurwiony nie na żarty. |
||
* W Lua 5.2 dodano nowe słowo kluczowe, <code>goto</code>. |
* W Lua 5.2 dodano nowe słowo kluczowe, <code>goto</code>. Twórcy języka widać bardzo nie lubią Dijkstry. |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 13:29, 28 wrz 2014
Uwaga! Jest po północy! Programisto! Czy wiesz gdzie wskazuje teraz Twój wskaźnik? |
Ten artykuł jest częścią cyklu naukowego języki komputerowe. |
Języki programowania: |
Inne języki komputerowe: |
|
edytuj ten szablon |
local class = getmetatable(object)["__index"]
- Niesamowicie prosty i wygodny sposób na wykrywanie klas obiektów
local object = setmetatable({}, { ["__index"] = class })
- Jeszcze prostszy, jeszcze wygodniejszy sposób tworzenia obiektów
(function f() f() end)()
- Najkrótszy i najłatwiejszy sposób na przepełnienie stosu
Szablon:Tjęzyk programowania stworzony przez grupę naćpanych hippisów[1] pijanych programistów z Brazylii. Odwieczny wróg Węża.
Historia
Na początku był Chaos. Z chaosu wyłoniły się pierwsze języki programowania – Fortran i Ada. Pojawiły się też inne języki – Fortran jednak strącił je wszystkie do Tartaru. Widząc to Ada się wkurwiła i namówiła ich syna, Pascala, aby przemówił Fortranowi do rozumu. Pascal nie zastanawiał się długo – uzbrojony w programowanie strukturalne pozbawił ojca władzy.
Tak rozpoczęły się rządy Pascala, niewiele lepszego od ojca. Różnica między władcami polegała na tym, że Pascal połykał inne języki zamiast wrzucać je do Tartaru. W ten sposób zdobywał ich moce, co czyniło go lepszym językiem.
Jego żonie, Forth, najwyraźniej w smak to nie było, bo ukryła przed Pascalem jego młodego syna, C. Młody dorósł szybko i wkrótce obalił okrutnego Pascala. Wyswobodził wtedy inne języki z jego jelit[2], przez co ze wszystkiego zrobił się jeden wielki burdel, w centrum którego C zasiadł jako władca.
Po jakimś czasie C zaczął się nudzić. Stworzył więc raj, w którym umieścił pierwsze stworzenia – Obiekta i Funkcję. Wtedy przyszedł Wąż i wszystko porozpierdalał. Wkurwiony nie na żarty C wygnał Obiekta i Funkcję na planetę Ziemię, a Wężowi powiedział, że kiedyś przyjdzie ktoś, kto zrobi z nim porządek.
Dużo, dużo później, kilku pojebów brazylijskich informatyków stworzyło język programowania Lua, kończąc erę ciemności i panowanie Węża.
Cechy
- Nie ma klas, obiektów, tablic, słowników – wszystko to zastępuje uniwersalna tabela (
table
). Mówiąc po ludzku, wszystko jeden chuj. - Jeżeli jakaś zmienna nie jest zadeklarowana, to po prostu ma wartość
nil
. Nie martw się, my też nie wiemy co to znaczy. - To samo się tyczy elementów tabel.
- Indeksowanie liczbowe tabel zaczyna się od 1, a nie od 0. Dijkstra musi być wkurwiony nie na żarty.
- W Lua 5.2 dodano nowe słowo kluczowe,
goto
. Twórcy języka widać bardzo nie lubią Dijkstry.