Pastuch

Ten artykuł dotyczy postaci literackiej. Zobacz też zawód pasterza.

Pastuch – (niem. der Pastuchen; łac. Pastuhei; ew. wieśniak) – przedstawiciel jednej z najważniejszych warstw społecznych w epoce antyku. Najczęściej spotykani w górach. Bardziej niż często są bezpłodni, w wyniku czego aby mieć dzieci, muszą przygarniać porzucone w górach niemowlęta. Najczęściej okazują się one wygnanymi z domu/porzuconymi/zaginionymi bogami lub członkami rodzin królewskich.

Najbardziej znane pastuchy

• Pastuchy od Edypa – znaleźli króla Edypa i oddali do Koryntu na naukę zawodu.
• Pastuch od Zeusa – znalazł w górach porzuconego boga Zeusa, ale stwierdził, że maluch jest za brzydki i podrzucił go kozie.
• Pastuch od Thora – znalazł boga wikingów Thora i nauczył go pasać owce i kopać ziemniaki, ew. kopać owce i pasać ziemniaki.
• Pastuch od Zygfryda – w eposie Pierścień Nibelungów znalazł syna królewskiego i nauczył trochę o metalurgii i wykuwaniu mieczy, jednak malec okazał się niedorozwinięty psychicznie.
• Pastuch od Janosika – znalazł chłopię nazwane bohaterskim imieniem Janosik. Nauczył go skakać przez strumień do Maryny, pańskich zachowań przy stole, kamuflażu posuniętego do mistrzostwa. Janosik był kształcony w prawie karnym albowiem dostał karę w zawieszeniu.

Zajęcia pastucha

Pastuchy zawsze miały bogate życie społeczno-towarzyskie. Oto kilka z ich zajęć codziennych:

• pasanie owiec;
• sadzanie ziemniaków (nawet w górach);
• zakładanie żłobków pełnych postaci mitologicznych i wysokich rodem;
• pasanie owiec;
• modlenie się o dziecko;
• pasanie owiec;
• przechadzki po górach i podziwianie widoków, mimo iż powinny one im już obrzydnąć przez te 56 lat.

Poza tym, także bardzo często zajmowali się pasaniem owiec.

Zobacz też

• Edyp
• Zeus