Black metal

Black metal. I black opony

Czarno to widzę...

Euronymous na chwilę przed śmiercią.

To piękne i chwalebne, że dzisiejsza młodzież potrafi jeszcze podążyć śladem silnej idei.

Bp. Tadeusz Gocłowski o black metalowcach (chyba).

Napie**alamy towarzysze!!!

Motywujący okrzyk muzyków przed koncertem.

Nie spaliłem w życiu żadnego kościoła. Powiedzmy sobie szczerze; to nie ja spaliłem kościół w Fanften. To, że widziano mnie wtedy z pochodnią w ręku i krzyczącego, że chrześcijanie plugawią naszą ziemię, nie oznacza, że spaliłem ten pieprzony kościół.

Varg Vikernes w wywiadzie.

Black metal – gatunek muzyczny powstały w wyniku fuzji złej części Heavy metalu i równie mrocznej duszy Thrash metalu. Swój rozwój zawdzięcza przede wszystkim Norwegii, gdzie wielu utalentowanych muzyków przelało swą krew dla chwały, głównie Szatana. Zyskuje coraz więcej zwolenników na całym świecie, szczególnie u chrześcijan, ponieważ liczba black metalowców się zwiększa, a tych drugich maleje z czasem.

Korzenie

Korzenie black metalu sięgają w głąb mroku. Konkretnie w głąb ciemniejszej wersji thrash metalu.

Pierwszym zespołem z tegoż gatunku był brytyjski zespół Venom. Niby brzmiał jak stary dobry thrash, a jednak to było coś innego, bardziej ciemniejszego, szybszego i szatańskiego. Partie gitarek były szybciutkie, vocal skrzekliwy, a teksty ociekające szatańskim tłuszczem. Gdy Conrad Lant wpatrywał się w okładkę ich płyty Black Metal, zakrzyknął; Przyjaciele, już wiem!, następnie pozapominali swoich nazwisk i używali wyłącznie ksywek. Tak powstała nazwa najbardziej demonicznego gatunku na scenie muzycznej.

Nagle wzrosło zapotrzebowanie na tego typu muzykę. Kolejnym liczącym się zespołem stała się kapela Bathory z charyzmatycznym liderem Quorthonem - fanem modeli samolotów do sklejania i piłki nożnej. Tworzona przez nich muzyka miała wiele wspólnego z Disco Polo nordycką mitologią. Ot, Quorthi nagle zamarzył pokazać ludziom (czyt. ciemnej masie), że o tym też można śpiewać. Niektórzy zaczęli ów gatunek nazywać viking metalem. Zespół wciąż jest popularny, nawet po tym jak Quortha zabrały walkirie, co świadczy o sentymentalności fanów black metalu na świecie.

Oprócz tego warto wspomnieć o Celtic Frost, Hellhammer i Mercyful Fate.

Norweska inwazja

Na początku lat 90. w Norwegii rozpoczął się prawdziwy boom, jeśli chodzi o zespoły black metalowe. Powstały takie kapele jak Mayhem (ciemność, nieoryginalne), Gorgoroth (golgolot, nie wiem co to znaczy), Emperor (Imperator, czyżby związki z Gwiezdnymi Wojnami?), Immortal (Nieśmiertelni, no kto to wymyśla te nazwy?!), Darkthrone (ciemny tron, lol) i Burzum (ciemność, mało odkrywcze). Zapłonęły kościoły, a Norwegię przesłoniły burzowe chmury. Ludzie zaczęli używać Corpse paint, a dzieci posługiwać się prostymi zaklęciami nekromanckimi. W telewizyjnych programach chrześcijańskich uczono obrony. Domagano się do powrotu do korzeni pogańskich. Tamtejsi nazywają te czasy dumnie erą True Norwegian Black Metalu.

Rozwój, black metal przeżył też w Szwecji. Tyle, że tam nie palono kościołów tak bardzo, a ludzie mogli się cieszyć wątpliwym spokojem. Typowym szwedzkim przedstawicielem black metalu jest Marduk. Finowie nie pozostawali w tyle. Uraczyli nas zespołami takimi jak Impaled Nazarene.

Black w Polsce

W Polsce black metal pojawił się na równi z norweskim boomem. Pierwszymi zespołami stały się fenomenalny Behemoth, anty-chytrusowy Christ Agony i rycerski Graveland. Niestety na początku nasze rodzime zespoły nie mogły pochwalić się sławą i wręcz nie miały szans konkurować z Norwegią. Rozwój nastąpił po kilku latach. Wtedy Polacy zaczęli marudzić, co doprowadziło do wewnętrznych rozłamów. Jedni chcieli grać czysty black metal, inni skłaniali się ku deffowi, a z kolei inni dążyli do neo-poganizmu. Z tego ostatniego rozwinął się tak "popularny" odłam NSBM.

Najpopularniejsze zespoły

Bathory, Behemoth, Burzum, Celtic Frost, Emperor, Gorgoroth, Hellhammer, Immortal, Marduk, Mayhem, Venom,

Gatunki pochodne

NSBM, Death Metal, True Norwegian Black Metal, Viking Metal, Trash Metal,