Achtung Minen
Achtung Minen (ur. 
w Umleiting am Rhein und Oder, zm. 1939, również 1940, 1941, 1942, a także 1943 i 1944 oraz 1945) – tajemniczy żołnierz Wehrmachtu uznawany za pierwszą i ostatnia ofiarę II wojny światowej. Minen posiadał bowiem zdolność bilokacji i ginął od początku do końca wojny w najróżniejszych miejscach, a jego nagrobki odnajdywano od Normandii, przez Stalingrad, aż po El-Alamein. Historycy uważają, że Achtung Minen stanowił ponad połowę strat osobowych wojsk niemieckich. Był on jednym z czołowych bohaterów narodowych III Rzeszy obok Wernera Goldberga, Josefa Tüska i Maxa Ottona von Stirlitza.
Pochodzenie
Młody Achtung przyszedł na świat w śląskiej rodzinie szlacheckiej Mineńskich erbu trupia Głowa, która wraz z podporządkowaniem Śląska Prusom uległa germanizacji. Przodek Achtunga, wynalazca Ulryk Mineński, zmienił nazwisko na Ulrich Minen, by uzyskać w berlińskim Ministerstwie Wojny patent na swój cudowny wynalazek, który nazwał na swoją cześć, „Minen”. Po polsku znamy ową broń jako mina przeciwpiechotna. Minenowie cieszyli się powszechnym szacunkiem, a kolejni mężczyźni z owego rodu poświęcali się służbie wojskowej. Ojciec Achtunga, Wolfgang, dosłużył się nawet po dojściu Hitlera do władzy stopnia Generaloberst mit der Rang eines Generalfeldmarschall.
Wczesne lata
Achtung Minen przyszedł na świat w Umleiting am Rhein und Oder, mieście, którego dowódcą garnizonu był jego ojciec. Z początku chłopiec nazywał się Hans, jednak Wolfgang, zawzięty militarysta nakazał mu zmianę imienia pod wpływem lektury książki Achtung – Panzer! Heniza Guderiana, twórcy niemieckich wojsk pancernych. Starszy z Minenów był przekonany, że czołgi są bronią przyszłości i kazał synowi wstąpić do akademii pancernej. Achtung jednak nie podzielał entuzjazmu rodzica i bił się z myślami, gdyż równocześnie chciał zostać piechurem, lotnikiem i marynarzem. Ostatecznie, z pomocą wrodzonej zdolności bilokacji, spełnił wszystkie swoje marzenia, a jeszcze i zadowolił ojca, wstępując do wojsk pancernych, piechoty, lotnictwa, marynarki wojennej, a nawet kawalerii, służby medycznej, wywiadu i burdelu.
Służba wojskowa i śmierci
.jpg)
Pierwszym udokumentowanym zgonem Achtunga Minena był ten na granicy francusko-niemieckiej. Młodzieniec poległ próbując zatrzymać atak wojsk francuskich, który jednak nie nastąpił. Z żołnierza zostały tylko strzępy, więc towarzysze broni pochowali go tam, gdzie padł. Młody bohater nie odczekał się nawet prawdziwego nagrobka, a jedynie pala z tabliczką, na której napisano jego imię i namalowano czaszkę zaczerpniętą z rodowego herbu.
Minen ginął jeszcze dziesiątki tysięcy razy, przeważenie w regionach, których siły niemieckie broniły, co świadczy o jego niewypowiedzianym męstwie. Jego prowizoryczne nagrobki często sąsiadowały z polami minowymi. Po wygraniu wojny zwycięscy alianci rozpoczęli w Niemczech i na terenach dawniej okupowanych przez Rzeszę akcję denazyfikacji, która objęła również usuwanie grobów Achunga Minena, którego błędnie uznano z nazistę, gdyż rodowa czaszka na jego grobach była mylnie uznawana za Totenkopf, symbol SS.
Do dziś nie zachował się żaden z grobów tego niewinnego syna swoich czasów. W Polsce jedyne nawiązanie do postaci Achtunga Minena możemy odnaleźć w filmie dokumentalnym Wolna sobota, w którym jeden z bohaterów mówi:
|
Ojciec oddział prowadził. I doszli do pola, a tam tablica na krzyżu z napisem ACHTUNG MINEN !. To ojciec powiedział do nich że tu leży Niemiec, na imię miał Achtung a na nazwisko Minen. No i wleźli na to pole! To ojca do czapki pozbierali, ino się guziki po nim ostały, bo metalowe były. |
|
