Stanisław August Poniatowski
|
Ten artykuł dotyczy polskiego króla. Zobacz też hasła o innych osobach o tym imieniu. |
Stanisław August Poniatowski (ur. 17 stycznia 1732 w Wołczynie, zm. 12 lutego 1798 w Petersburgu) – król Polski i wielki książę litewski (1764–1795), mecenas sztuki, a ponadto wielki książę ruski, pruski, mazowiecki, żmudzki, kijowski, wołyński, podolski[1], podlaski, inflancki, smoleński, siewierski i czernihowski etc. etc. Mason i podnóżek Katarzyny II Wielkiej. Ostatni władca i Ciołek[2] Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
Królestwo
Poniatowski był królem elekcyjnym za sprawą znajomości z magnatami. Rosjanie wraz z Czartoryskimi, za czasu panowania jeszcze poprzedniego króla, ustalili spisek, dzięki któremu Poniatowski miał siąść na tron, a potem z niego zejść. Wybór był jednak losowy, co pozwoliło magnatom na wybranie najgorszego kandydata jako tego ostatniego, tym samym oszczędzając aktualnemu królowi obowiązku szukania następcy (jak to się w tym okresie przyjęło). 7 września 1764, przy udziale szlachty, Poniatowski został królem. Od razu zajął się założeniem Szkoły Rycerskiej, spisywaniem listów i ogólnym rządzeniem, żeby tylko zakryć się swoimi osiągami i nie zrobić sobie siary „Ciołkiem”.
Zobacz też
- August II Mocny
- Katarzyna II Wielka
- Konstytucja 3 maja
- Stanisław I Leszczyński
- Tadeusz Reytan
- most Poniatowskiego
Przypisy
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny historii. Jeśli masz tyle lat, co Pai Mei – rozbuduj go.
