Ę, Ą: Różnice pomiędzy wersjami
M Znacznik: edytor źródłowy |
Kompowiec2 (dyskusja • edycje) M (link) Znacznik: edytor źródłowy |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
{{cytat|O take Polske walczyliśmy.|Przykład nieprawidłowego wymawiania samogłosek nosowych}} |
{{cytat|O take Polske walczyliśmy.|Przykład nieprawidłowego wymawiania samogłosek nosowych}} |
||
{{cytat|Jest to pierwszo tako poważno próbo.|Inny przykład nieprawidłowego wymawiania samogłosek nosowych, zazwyczaj przez wersję demonstracyjną programu Ivona}} |
{{cytat|Jest to pierwszo tako poważno próbo.|Inny przykład nieprawidłowego wymawiania samogłosek nosowych, zazwyczaj przez wersję demonstracyjną programu Ivona}} |
||
{{cytat|Pǫszędłęm dǫ sklępų i kųpįłęm mąsłǫ.|Przykład wypowiedzi |
{{cytat|Pǫszędłęm dǫ sklępų i kųpįłęm mąsłǫ.|Przykład wypowiedzi „[[wykształciuch|wysoce wykształconej]]” (może nawet za bardzo) osoby}} |
||
'''Ę, Ą''' – tak zwane [[samogłoski nosowe]], wystempujonce w niektórych [[język|jenzykach]], m.in. w [[język polski|polskim]]. Samogłoski te som wyznacznikiem osobniczego statusu społecznego. |
'''Ę, Ą''' – tak zwane [[samogłoski nosowe]], wystempujonce w niektórych [[język|jenzykach]], m.in. w [[język polski|polskim]]. Samogłoski te som wyznacznikiem osobniczego statusu społecznego. |
||
Wersja z 17:18, 24 kwi 2017
 |
Ten artykuł jest pisany w stylu osoby (lub czego tam), której dotyczy i może nie być zrozumiały dla wszystkich. |
O take Polske walczyliśmy.
- Przykład nieprawidłowego wymawiania samogłosek nosowych
Jest to pierwszo tako poważno próbo.
- Inny przykład nieprawidłowego wymawiania samogłosek nosowych, zazwyczaj przez wersję demonstracyjną programu Ivona
Pǫszędłęm dǫ sklępų i kųpįłęm mąsłǫ.
- Przykład wypowiedzi „wysoce wykształconej” (może nawet za bardzo) osoby
Ę, Ą – tak zwane samogłoski nosowe, wystempujonce w niektórych jenzykach, m.in. w polskim. Samogłoski te som wyznacznikiem osobniczego statusu społecznego.
Status społeczny
Samogłoski ę i ą można wymawiać na trzy sposoby, charakterystyczne dla dwóch podstawowych klas społecznych.
- wymowa klasyczna (czyli ę, ą), zgodna z normami jenzykowymi charakteryzuje ludzi kulturalnych, oczytanych, miłych w obejściu, o szerokich zainteresowaniach, zwłaszcza sztukami plastycznymi (wielu z nich posiada bogate kolekcje dzieł mistrzów).
- wymowa wulgarna (czyli takie wymawianie, gdzie wyraźnie słychać em, om, bonć en, on, w skrajnych wypadkach – bez unosowienia – e, o), niezgodna z normami jenzykowymi, charakteryzuje kompletnych chamów, buraków i bencwałów. Każdy, kto w ten sposób pisze lub wymawia samogłoski nosowe jest skończonym idiotom, sierotom umysłowym; powinien siem leczyć na rence, bo na głowem już za późno.
- wymowa hiperpoprawna (czyli wymawianie z nienależnom pieczołowitościom każdej końcówki, np. nie bęłdęł sięł męłczył), charakterystyczna dla osób, które na co dzień mówiął wulgarnie em i om, ale w sytuacjach publicznych wystąłmpień, starająłnc sięł aspirować do grona osób zwracająłcych uwagęł na poprawność, przekręłcajął klasycznął wymowęł do granic absurdu. Wymowęł hiperpoprawnął można najczęłściej spotkać u bohaterów serialu tv Sęłdzia Anna Maria Wesołowska.
A zatem – ażeby nas nie posondzono o głupotem, lepiej trzymajmy siem mondrych i pienknych ludzi z klasom, którzy prawidłowo wymawiają ę i ą, nawet wtedy, gdy nie trzeba nic mówić.
Ę i Ą w innych jenzykach
Samogłoski nosowe ę, ą wystempujom również w innych jenzykach, na przykład:
Dodatkowo, wystempuje w tych jenzykach samogłoska an, której oficjalnie nie ma w polszczyźnie, ale wszyscy jom znamy z wyrazów: włanczać, przełanczać, wyłanczać, zdanżać, itp.
W tych jenzykach rola kulturotwórcza samogłosek nosowych jest spotengowana, bo to jest EUROPA, a nie ten nasz śmierdzoncy kont.
